opneem. Ik denk dat ik hogere eisen aan
mezelf stel dan ieder ander. Ik verlang de
perfectie, altijd. Slechts een enkele keer
benader je dat niveau. Als het niet goed
gaat, ben ik daar ongelukkig van. Maar ik
zal nooit mijn kop laten hangen. Ik lach
snel weer. Vaak begrijpen mensen dat niet.
Maar het is de buitenkant, meer niet. Ik
dwing mezelf vaak om de knop om te
zetten, om het zo snel mogelijk te
vergeten.'
Publiek bezit
De film laat zien hoe roddelbladen
laaghartige pogingen doen demente
bejaarden het verhaal te laten vertellen
over de dienstverlening die Patrick in het
kader van de uitspraak van de rechter
volbrengt, terwijl in voorgaande edities het
lachende hoofd van de voetbalster op de
cover prijkte als gelukkige aanstaande
42
Foto: Louis van de Vuurst
vader. Het wel en wee van een spits is
publiek bezit geworden; de keerzijde van
de popsterrenstatus die moderne
voetbalhelden in de jaren negentig hebben
gekregen.
Kluivert: 'Ik word eigenlijk voor de tweede
keer vader. Ik heb namelijk al een Foster-
Parentskindje. Het is het minste wat je
kunt doen. Als ik ergens ongelukkig van
word, zijn het beelden uit Afrika, waar
zoveel kinderen de dupe worden van
oorlog en armoede. Ik kan er niet naar
kijken, ik zap weg. Als ik zie hoe ik het hier
heb, schaam ik me rot. 't Is onmenselijk en
het gaat me enorm aan mijn hart. Aan de
andere kant ben ik, net als ieder ander,
bezig met mijn eigen leven. Als je vader
wordt, is dat het belangrijkste in het leven.'
Hadden jullie er goed over nagedacht?
Kluivert: 'Ja, we wilden het. Ik ben er klaar
voor.'
Is je moeder dat ook?
Kluivert: 'Nu vindt ze het leuk, maar in het
begin moest ze wel even aan het idee
wennen.'
De film eindigt met een tot tranen toe
ontroerend shot, waarin de dan 21-jarige
nummer 9 zijn kind toestopt onder een
dekbed met de afbeelding van het Ajax-
elftal dat in het seizoen '96-'97 de
Champions League won. Als de camera
naar buiten zwenkt, ontvouwt zich een
Italiaans stadsgezicht.
'Je hebt nog een heel leven voor je,' zegt
een kleine donkere gestalte tegen zijn
collega. 'Twee levens,' grijnst Kluivert
terug, met een knikje richting de wieg. De
aftiteling rolt van onder naar boven.
Tedere gelijkenis met bestaande personen
berust op louter toeval.'
Op naar 'Kluivert, part two'.
AJAX MAGAZINE JANUARI 1997