Foto: Louis van de Vuurst Europese overwintering veiligstelde. Een van de boekschrijvers stond bij die wedstrijd achter de video-amateur. 'Wat zijn die Zwitsers stil' registreerde de handycam, en: 'Kluivert, Kluivert, we worden kampioen'. De zenuwen van een van de vele die-hards onder de meegereisde supporters - 'Opa' - ontsnapte aan de zoeker. De tweede helft waren die Zwitsers, met voldoende reden, helemaal niet meer zo stil en Kluivert roste de bal met de mooiste aller curven met de buitenkant van de rechterwreef tegen de buitenkant van de verste paal. Opa en de boekschrijver stonden precies in de lijn van het schot. De toen al schorre cameraman vergat te draaien. Helemaal aan de overkant, waar het meeste van het spel zich afspeelde in de tweede helft, vermoedde Opa Overmars in staat tot het van de lijn redden van een zekere tegengoal. 'Hij doet niks,' zei Opa even later met wanhoop in zijn stem. 'Hij' was Van Gaal, die in weerwil van de door Opa nadrukkelijk geuite wens bleef weigeren een extra verdediger in te zetten. Een kind kon toch zien dat de defensie het niet redde? Opa ook. De handycam vertoonde pas weer een rood rec-lampje toen Kluivert zich na afloop in de richting van de staantribune spoedde om daar de extase te delen. 'Wat zijn die Zwitsers stil' en 'Kluivert, Kluivert, we worden kampioen.' In café Sturgis, genoemd naar de Amerikaanse stad waar de Harley Davidson vandaan komt, zien we de volgende dag dat het beeld wiebelt op de maat der liederen. In de deuropening verschijnt een meisje met haar handen in haar zij. Fred weet hoe laat het is. Té, hij moet naar huis. 'Mijnheer Haarms, dit is Pipi Langkous.' Wij maken van de gelegenheid gebruik om eveneens op te stappen. Hooly Piet legt vol eerbied, ontzag en liefde een arm om de bonkige schouder van de achtenswaardige assistent-trainer en vertrouwt hem bij wijze van afscheid toe dat hij nog in de C2 gespeeld heeft. Mijnheer Haarms was de trainer. 'Moordenaar' noemden ze hem. Wandelend over de Brouwersgracht beseffen we dat de toevallige ontmoeting een gala op zich is geweest. Een dat beter bij Bob past. Een steen voor Louis Door Jos en Tas worden zowel Bob als zijn boekschrijvers begroet als familie uit een vorig leven. Voor we onze jassen uit hebben staan de drie whisky's al klaar op de bar: één met veel ijs, één met 'normaal' ijs en één zonder ijs (wat pas normaal is, als je de smaak wilt proeven). Het vertrouwde recept. Ook vertrouwd: nog AJAX MAGAZINE JANUARI 1997 209

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 209