is. Nou ja, ik had weinig te kiezen. "O, eh,
sorry, eh, Lubbe we zijn Freek de Jonge
vergeten." Kwam ik alsnog op de bank.
Even later kreeg Sjaak een schop van Tom
Egbers. Vloekend ging hij van het veld en
kon ik erin.'
Guus Haak staat rechtsback. Van der
Lubbe werd een paar jaar terug als acteur
ingezet voor een training van GAK-
correspondenten. Haak was een van hen.
'Meneer Haak, ik heb u nog zien
voetballen,' fluisterde Van der Lubbe hem
tijdens het rollenspel toe.
Twente-spelers Jan van Halsten Berthil ter
Avest hebben, als trouwe bezoekers van
concerten van De Dijk, een plaats op het
middenveld verdiend. In hun kielzog
komt, als hij kan, Youri Mulder wel eens
mee, dus Youri staat in de spits. Naast
vader Jan Mulder, die zulke mooie stukjes
schrijft.
Er zijn nog wat plaatsen onbezet. Sommige
posities zijn overbezet. Eigenlijk moet Coen
Moulijn de linksbuiten worden. Maar ja,
Piet Keizer dan? 'Piet Keizer, prachtig.
1970, in de rust van de Europa-Cupfinale
tussen Feyenoord en Celtic, stand 1 -1
werd hem gevraagd wat hij van de
wedstrijd vond. Keizer, zwart leren jackie,
ongeschoren: "Tot nu toe geen bijzondere
wedstrijd. Er wordt slecht gevoetbald."
Oeeehh, het gevloek uit Rotterdam was in
Amsterdam hoorbaar.'
O ja, en Bennie Muller natuurlijk. Bennie
Muller, bij wie Van der Lubbe zijn shag
kocht in de sigarenzaak op de
Haarlemmerdijk. 'Zo'n zaak waar je, ook al
kennen ze je niet, wordt behandeld alsof je
hun liefste schoonzoon bent. "Dag jongen,
hoe is het, wat moet je hebben?" Ik heb in
1988, tijdens het EK, over Bennie Muller
gedroomd. Er was toen wat geklooi rond
de linksbuitenplaats van het Nederlands
elftal. Ik droomde dat ik bij Muller in de
zaak kwam en dat hij tegen me zei: "Huub,
jongen, je moet aan de bak.'"
Kromme lijnen
De linkshalf die om de hoek woont. Frits
van Turenhout die op de radio de
voetbaluitslagen voorleest. Weten waar de
afkorting AGOW voor staat en wie De
Zwarte Panter is. Een materiaalman die er
maar niet in slaagt een rechte kalklijn te
trekken. Een jongen die droomt ooit zo
goed te worden als die linksbinnen van het
eerste. Achter je club staan - niet alleen als
ze landskampioen worden, maar ook als ze
in de vierde klasse spelen. Voor Huub van
der Lubbe is voetbal een langgerekte
jeugdherinnering. Nostalgische liefde. Het
gaat hem om de romantiek van het
voetbal, om 'ongrijpbare en niet in munten
te vertalen dingen als clubliefde'.
Toen hij zelf nog speelde kon hij intens,
heel intens, genieten van de onderlinge
verbondenheid. Voetbal als afspiegeling
van een klassenloze maatschappij.
'Ongeacht wat iedereen verder doet, is er
die club die zorgt dat je bij elkaar hoort. Ik
heb daar geleerd om te gaan met alle
maatschappelijke lagen. Ik zat op school,
maar er waren ook al jongens die werkten
in de bouw of in een fabriek. Ik zag er voor
het eerst mensen die op een andere manier
hun geld verdienden dan m'n vader. Lang
heb ik gedacht dat iederéén als boekhouder
naar de zaak ging. Als je jong bent zijn dat
enorme ontdekkingen.'
Sinds de romantiek op ordinaire wijze
wordt uitgevent nam zijn interesse
langzaam af. Geld is te belangrijk
geworden. Het gaat om reclame- en
sponsorinkomsten; populariteit staat gelijk
aan marketing. 'Ik begrijp best dat Ajax
dingen als merchandising in eigen hand wil
houden. Maar op een zeker moment
worden die belangen groter dan het potje
voetbal waar het allemaal om te doen was.'
Nostalgie
Tot z'n twintigste was Huub van der Lubbe
een voetballer van de fanatiekste soort.
Daarna nam muziek de plaats van voetbal
over. Toen hem vorig jaar werd gevraagd
een toneelstuk over voetbal te schrijven,
gaf dat gelegenheid te graven in zijn eigen
verleden. 'Ik heb de laatste twintig jaar
nauwelijks een bal aangeraakt. Maar als
jongen was het een belangrijk onderdeel
van mijn leven. Alles draaide om voetbal.
Hoe intens ik dat toen heb beleefd, kwam
weer boven toen ik dat stuk schreef.'
Veldheren, dat van september tot begin
november op diverse plaatsen in het land
werd opgevoerd, is een soort plakboek
waarin de voetbalautobiografie van Huub
van der Lubbe de rode draad is. Om het
stuk een actuele waarde te geven werd ook
gebruik gemaakt van dialogen uit het
onovertroffen 'Feyenoorddagboek' van
Hugo Borst, dat verscheen als special van
het voetbaltijdschrift Hard Gras. Het
resultaat is een collage van nostalgie en
parodie. Soms ontroerend, vaak om te
AJAX MAGAZINE JANUARI 1997
