vC- Algemeen directeur Maarten Oldenhof en voorzitter Michael van Praag luisteren namens Ajax aandachtig toe tijdens de najaarsvergadering van het betaalde voetbal, waar Sport7 het belangrijkste agendapunt was. in 31 overtredingen en vijf gele kaarten maar vlak voor tijd ook in de gelijkmaker. De spelers waren geknakt. Het was weer niet gelukt. Of, zoals Louis van Gaal het zei: 'We zijn bijna iedere week de betere ploeg en toch winnen we niet.' Onbeschrijfelijke momenten Weinig hoopvol was dan ook menigeen gestemd voor de beslissende ontmoetingen in Zürich op woensdag 4 december. Daar lag de enige strohalm voor het team om nog iets te kunnen hebben om naar uit te kijken na de winterstop. Vele bespiegelingen gingen aan de wedstrijd vooraf. Ajax zou een prestatie van formaat moeten leveren om de winst bij de Grasshoppers weg te halen. De Zwitsers zouden zelfs aan een gelijkspel genoeg hebben om zich voor de kwartfinales te plaatsen. Bovendien kwam het blessureleed nog eens de aandacht vragen. Ronald de Boer was niet helemaal ongeschonden uit de strijd tegen FC Groningen gekomen. Daarentegen waren Danny Blind en Jari Litmanen op de goede weg terug maar eigenlijk nog niet helemaal speelklaar. Ter morele ondersteuning en mogelijk zelfs voor een invalbeurt gingen beide spelers mee naar Zürich. Alleen al hun aanwezigheid zou positief kunnen werken op de groep. De wedstrijd zal menigeen nog lang bijblijven. Dat kwam niet zozeer door de eerste helft, waarin het Ajax lukte op 1-0 te komen door een prima pass van John 18 AJAX MAGAZINE JANUARI 1997 Veldman op Tijjani Babangida die Patrick Kluivert in staat stelde knalhard in te schieten. De ontspannen en gezapig spelende Zwitsers begonnen vervolgens uit een wat ander vaatje te tappen. Ajax kwam daardoor al behoorlijk onder druk maar haalde toch ongeschonden de rust. Maar dan die tweede helft. Vrijwel tot de laatste snik bleef Grasshoppers het doel van Ajax bestormen. Jagende op die ene goal die hen in de kwartfinales zou brengen en Ajax met lege handen naar Amsterdam zou terugsturen. Onbeschrijfelijke momenten deden zich voor bij beide doelen. Eenvoudige kansen voor Ajax bleven onbenut. Zelden heeft Edwin van de Sar het zo druk gehad want zolang het 1 -0 bleef hielden de Zwitsers het geloof in een gelijk spel en streed men met alles voor die ene goal. Die niet kwam dankzij de tomeloze inzet van alle Ajacieden, die met wat geluk de minimale voorsprong met overgave verdedigden en verder nauwelijks meer aan voetballen toekwamen. Het was en bleef 1 -0 voor het team dat de overwinning vierde alsof de finale was gewonnen. Het was ook in feite een finale met als inzet een plaats bij de beste acht van Europa. De ontlading bij het laatste fluitsignaal kende geen grenzen. De emoties van Ronald de Boer waren prachtig en zo begrijpelijk. Wat is er mooier dan vreugdetranen? Eindelijk was er het succes. Na zoveel maanden van tegenslag zag iedereen de toekomst weer zonnig tegemoet. Op weg naar Europees voetbal, met Atletico Madrid op 5 maart in de Arena en op 19 maart in Madrid als tegenstander. Dat 1997 nu maar wat voorspoediger mag verlopen...! Dani kan lachen tijdens een middagje karten dat een aantal spelers voor zichzelf organiseerde. Foto's: Louis van de Vuurst

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 18