vC-
Algemeen directeur Maarten Oldenhof en
voorzitter Michael van Praag luisteren namens
Ajax aandachtig toe tijdens de najaarsvergadering
van het betaalde voetbal, waar Sport7 het
belangrijkste agendapunt was.
in 31 overtredingen en vijf gele kaarten
maar vlak voor tijd ook in de gelijkmaker.
De spelers waren geknakt. Het was weer
niet gelukt. Of, zoals Louis van Gaal het
zei: 'We zijn bijna iedere week de betere
ploeg en toch winnen we niet.'
Onbeschrijfelijke momenten
Weinig hoopvol was dan ook menigeen
gestemd voor de beslissende ontmoetingen
in Zürich op woensdag 4 december. Daar
lag de enige strohalm voor het team om
nog iets te kunnen hebben om naar uit te
kijken na de winterstop. Vele
bespiegelingen gingen aan de wedstrijd
vooraf. Ajax zou een prestatie van formaat
moeten leveren om de winst bij de
Grasshoppers weg te halen. De Zwitsers
zouden zelfs aan een gelijkspel genoeg
hebben om zich voor de kwartfinales te
plaatsen. Bovendien kwam het blessureleed
nog eens de aandacht vragen. Ronald de
Boer was niet helemaal ongeschonden uit
de strijd tegen FC Groningen gekomen.
Daarentegen waren Danny Blind en Jari
Litmanen op de goede weg terug maar
eigenlijk nog niet helemaal speelklaar. Ter
morele ondersteuning en mogelijk zelfs
voor een invalbeurt gingen beide spelers
mee naar Zürich. Alleen al hun
aanwezigheid zou positief kunnen werken
op de groep.
De wedstrijd zal menigeen nog lang
bijblijven. Dat kwam niet zozeer door de
eerste helft, waarin het Ajax lukte op 1-0 te
komen door een prima pass van John
18 AJAX MAGAZINE JANUARI 1997
Veldman op Tijjani Babangida die Patrick
Kluivert in staat stelde knalhard in te
schieten. De ontspannen en gezapig
spelende Zwitsers begonnen vervolgens uit
een wat ander vaatje te tappen. Ajax kwam
daardoor al behoorlijk onder druk maar
haalde toch ongeschonden de rust. Maar
dan die tweede helft. Vrijwel tot de laatste
snik bleef Grasshoppers het doel van Ajax
bestormen. Jagende op die ene goal die hen
in de kwartfinales zou brengen en Ajax met
lege handen naar Amsterdam zou
terugsturen. Onbeschrijfelijke momenten
deden zich voor bij beide doelen.
Eenvoudige kansen voor Ajax bleven
onbenut. Zelden heeft Edwin van de Sar
het zo druk gehad want zolang het 1 -0
bleef hielden de Zwitsers het geloof in een
gelijk spel en streed men met alles voor die
ene goal. Die niet kwam dankzij de
tomeloze inzet van alle Ajacieden, die
met wat geluk de minimale
voorsprong met overgave
verdedigden en verder
nauwelijks meer aan voetballen
toekwamen. Het was en bleef
1 -0 voor het team dat de
overwinning vierde alsof de
finale was gewonnen. Het was
ook in feite een finale met als
inzet een plaats bij de beste
acht van Europa. De ontlading
bij het laatste fluitsignaal kende
geen grenzen. De emoties van
Ronald de Boer waren prachtig en
zo begrijpelijk. Wat is er mooier dan
vreugdetranen? Eindelijk was er het succes.
Na zoveel maanden van tegenslag zag
iedereen de toekomst weer zonnig
tegemoet. Op weg naar Europees voetbal,
met Atletico Madrid op 5 maart in de
Arena en op 19 maart in Madrid als
tegenstander.
Dat 1997 nu maar wat voorspoediger mag
verlopen...!
Dani kan lachen tijdens een middagje
karten dat een aantal spelers voor
zichzelf organiseerde.
Foto's: Louis van de Vuurst
