Louis van Gaal
Castcolumn
Er viel het eerste half jaar van dit seizoen heel veel te genieten.
Vooral van de bestuurlijke chaos. Ik heb allang geen zin meer om
me met de problematiek rond Sport7 te bemoeien, want ik heb
mijn handen meer dan vol aan die rond Studio Sport, maar ik kan
blijven nadenken over de oorlogen die heren rond de vergadertafel
met elkaar voeren. Het heeft formidabele televisie opgeleverd. Er
ging zowat geen dag voorbij of er werd wel ergens door wie dan
ook met een kortgedingetje gedreigd, een procesje gevoerd of
minimaal een beledigingetje geuit. Zonder aanzien des persoon.
Héérlijk, die hanengevechten tussen Staatsen en Van den Herik,
Van Praag en Groenenboom, de clubs en het sectiebestuur en
andersom. Wat een ego's... wat een walgelijke toestanden. En wat
een schrijnend gebrek aan kennis. Het kan niet toevallig zijn dat de
drie echt serieuze clubs in dit land zich het best voorbereiden,
maar ze zijn (vrees ik) kansloos: de rest noemt hen arrogant en
loopt vrolijk verder blind door voetballand. En iedere schijn van
tactische besprekingen niet, ik weet niet hoe hij traint en praat met
spelers, ik heb alleen de resultaten van het team en afzonderlijke
spelers de voorbije jaren gevolgd. En die waren zeer aansprekend.
En de spelers, van jong tot oud, waren vol lof, met daarbij af en toe
een kritische noot. Maar Louis van Gaal heeft Ajax tot
internationale faam gebracht, heeft de internationale pers altijd
ruim voorgelicht en hoort tot het boegbeeld van het Ajax van de
negentiger jaren te worden uitgeroepen. Waarbij de vraag of ik
hem aardig vind er helemaal niet toe doet: zijn werk was goed - en
daar gaat het om. Vandaar dat ik al die op- en aanmerkingen op
zijn persoontje niet zo best kan hebben. Michels was een
fenomeen, Cruijff ook, Van Gaal is het. Zoals in Milaan Fabio
Capello op handen gedragen wordt, zo mag Van Gaal absoluut
geen schop na hebben. Ajax zal me daarbij niet in negatieve zin
verrassen. Ajax zal Van Gaal gewoon het werk laten afmaken en
Van Gaal zal onderweg nog wel een kunstje flikken. Daarna
door Kees iansma
beschaving is inmiddels afgeworpen. En als het dan rond een paar
voetbalwedstrijden vreselijk uit de hand giert, kan ik al die bobo's
bijna niet meer aanhoren: ze roepen hard om maatregelen en
vergeten dat zij ooit eens waren aangesteld om het goede
voorbeeld te geven... vast staat voor mij dat fanatieke supporters
van al die bestuurlijke oorlogen in ieder geval niet rustiger worden.
Ik mag hopen dat er af en toe iemand opstaat die rust in de jungle
brengt. Ajax bijvoorbeeld. De club moet of is op zoek naar een
nieuwe trainer voor volgend seizoen en de meest wilde suggesties
zijn al gedaan. Ook al trouwens over de huidige. Van Gaal heeft dit
seizoen heel veel personele problemen en weinig succes en dan
begint in en om Amsterdam de Vijfde Colonne te wroeten... ik heb
al gehoord en gelezen dat het verstandiger zou zijn om al
tussentijds van Van Gaal afscheid te nemen, nu dit toch een zowat
verloren seizoen dreigt te worden en een mogelijke opvolger al vast
een paar maanden intern kan rondkijken. Dat zal, mag ik bidden,
niet bewaarheid worden. U kent mijn relatie wellicht met Van
Gaal. Ik heb hem lange tijd rond Champions-Leaguewedstrijden
de microfoon mogen voorhouden; dit seizoen doet Tom Egbers
dat en opnieuw leveren die gesprekjes aardige tv op. Want ik heb
Van Gaal altijd ervaren als een buitengewoon interessante
gesprekspartner. Hij is het zelden met je eens, hij zegt het wel
degelijk als-ie het wel een keer met je eens is, hij is eerlijker dan
eerlijk, irritanter dan irritant, maar is bovenal zichzelf. Ik heb
nooit een hekel gehad aan Van Gaal en nog niet. Waarbij het
allerbelangrijkste is dat ik dénk dat hij een goede trainer is. Dat
denk ik, omdat ik het natuurlijk niet zeker weet. Ik zie en hoor zijn
AJAX MAGAZINE JANUARI 1997
vertrekt-ie, met een zootje prijzen in zijn bagage, naar het
buitenland. Om daar spraakmakend aan de slag te gaan.
Het wordt in de Nederlandse voetbalwereld weer een stukje
minder aantrekkelijk.
Foto: Louis van de Vuurst
