maar zijn waarschuwing werd door de verantwoordelijken terzijde geschoven. Niet door andere supporters overigens, want de bewuste tribune werd, als het even kon, gemeden. Ruim zestig jaar later werd de zogenaamde Stairway 13 berucht. In september 1961 kwamen twee fans op deze trap om toen een afscheiding het begaf. De trappen werden van beton gemaakt en kregen leuningen, maar die konden meer gewonden in september 1967 (8) en januari 1969 (24) niet verhinderen. De grootste tragedie in de Britse voetbalgeschiedenis voltrok zich op 2 januari 1971, rond het einde van Rangers- Celtic, opnieuw op Stairway 13. Als reden voor de ramp wordt meestal een terugkerende massa Rangers-supporters genoemd. Celtic had in de laatste minuut de leiding genomen, waarna teleurgestelde Rangers-fans het stadion begonnen te verlaten. In de slotseconden wist Rangers echter toch nog gelijk te maken. De reeds vertrekkende supporters, opgejut door het gejuich, keerden terug op de trap, waarvan de dranghekken de verschillende stromen mensenmassa's niet meer konden houden. 66 mensen werden verpletterd of stikten. Een uitgebreider onderzoek bracht aan het licht dat alle toeschouwers wel tot het einde van het duel in hun vak waren gebleven. De ramp zou ontstaan zijn, nadat twee jongens zich gebukt hadden om dingen van de grond te rapen. De massa zou vervolgens over hun heen zijn gevallen. Wat de reden ook was, de tragedie was enorm. En de roep om een structureel veiligheidsbeleid in de stadions - tot dan toe volslagen afwezig - werd steeds groter. Revolutionair De ramp van 1971 leidde tot een constante stroom van verbouwingen aan Ibrox. In 1978 werd de capaciteit vanwege de veiligheid teruggebracht tot 65.000, waarbij Stairway 13 (eindelijk) werd verwijderd. In de jaren die daarop volgden werd het stadion ingrijpend veranderd. Het zwaartepunt bij de verbouwingen lag op het „comfort voor de bezoekers (vanuit alle posities vrij uitzicht op het veld) en commerciële activiteiten in het stadion. Deze ideeën zijn tegenwoordig Na de ramp van 2 januari 1971: door de hoofdstraat van het kleine plaatsje Markinch begeeft de begrafenisstoet met de stoffelijke overschotten van vijf jongens zich op weg naar het kerkhof. gemeengoed geworden, in die tijd werden ze als revolutionair beschouwd. De operatie zou de club zes miljoen pond gaan kosten, maar vanwege de enorme toto inkomsten dacht de Rangers dit bedrag op te kunnen hoesten. Uiteindelijk liep de rekening op tot tien miljoen pond, een bedrag dat de club in financiële moeilijkheden bracht. Bovendien kwam de vrees dat de nieuwe capaciteit (44.000) te klein zou zijn, niet uit. Integendeel, fans bleven massaal weg. Het stadion had vier open hoeken en was daardoor niet meer intiem, zo meenden zij onder meer. In 1986 kwam de ommekeer. Onder de nieuwe voorzitter David Holmes, en vanaf 1988 onder zijn opvolger David Murray ondergingen club zowel als stadion een succesvollere face-lift. Speler-manager Graeme Souness kocht voor zeven miljoen pond aan spelers, terwijl de commerciële potentie van Ibrox volledig werd uitgemolken. Ibrox werd op 'Amerikaanse' leest geschoeid, met kaartverkoop via computers en analyses van de aantallen en typen fans in de diverse vakken van het stadion. De verkoop van etenswaren kon zo maximaal worden afgestemd op de supporters, die zich de eigen club hamburger, de 'Blue Burger', goed lieten smaken. Begin jaren negentig werd boven op het dak van de South Stand een nieuwe tribune gebouwd en werd het veld verlaagd, zodat ook aan de onderkant de tribunes uitgebreid konden worden. Murray stond erop dat de tribunes tijdens de verbouwing in functie zouden blijven. Bovendien mocht aan de beschermde rode bakstenen voorgevel niets veranderd worden. Dit leidde ertoe dat het originele dak van de South Stand werd verwijderd en vervangen door een tijdelijk dak, terwijl de bouw van de nieuwe hogere verdieping gewoon doorging. Futuristische torens werden aan de voorkant van het stadion geplaatst, om de nieuwe loodzware dakconstructie te kunnen dragen. Totale kosten van de verbouwing: twintig miljoen pond, zeven miljoen meer dan was begroot. Gebrek aan sfeer vooraf In dat vernieuwde, uit louter zitplaatsen bestaande, Ibrox maakte Ajax op 30 oktober van dit jaar zijn opwachting. De capaciteit van het stadion bedroeg nu 50.411 toeschouwers. Ibrox is een groot, maar knus stadion, vergelijkbaar met het Westfalenstadion in Dortmund. De tribunes zijn vrij steil, maar het uitzicht op het veld is perfect. Het respect voor Ajax was vooraf groot. In de media werd Ajax, crisis of geen crisis, afgeschilderd als de hogepriesters van AJAX MAGAZINE JANUARI 1997 117

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 117