maar zijn waarschuwing werd door de
verantwoordelijken terzijde geschoven.
Niet door andere supporters overigens,
want de bewuste tribune werd, als het even
kon, gemeden.
Ruim zestig jaar later werd de zogenaamde
Stairway 13 berucht. In september 1961
kwamen twee fans op deze trap om toen
een afscheiding het begaf. De trappen
werden van beton gemaakt en kregen
leuningen, maar die konden meer
gewonden in september 1967 (8) en
januari 1969 (24) niet verhinderen.
De grootste tragedie in de Britse
voetbalgeschiedenis voltrok zich op 2
januari 1971, rond het einde van Rangers-
Celtic, opnieuw op Stairway 13. Als reden
voor de ramp wordt meestal een
terugkerende massa Rangers-supporters
genoemd. Celtic had in de laatste minuut
de leiding genomen, waarna teleurgestelde
Rangers-fans het stadion begonnen te
verlaten. In de slotseconden wist Rangers
echter toch nog gelijk te maken. De reeds
vertrekkende supporters, opgejut door het
gejuich, keerden terug op de trap, waarvan
de dranghekken de verschillende stromen
mensenmassa's niet meer konden houden.
66 mensen werden verpletterd of stikten.
Een uitgebreider onderzoek bracht aan het
licht dat alle toeschouwers wel tot het
einde van het duel in hun vak waren
gebleven. De ramp zou ontstaan zijn, nadat
twee jongens zich gebukt hadden om
dingen van de grond te rapen. De massa
zou vervolgens over hun heen zijn
gevallen. Wat de reden ook was, de
tragedie was enorm. En de roep om een
structureel veiligheidsbeleid in de stadions
- tot dan toe volslagen afwezig - werd
steeds groter.
Revolutionair
De ramp van 1971 leidde tot een constante
stroom van verbouwingen aan Ibrox. In
1978 werd de capaciteit vanwege de
veiligheid teruggebracht tot 65.000, waarbij
Stairway 13 (eindelijk) werd verwijderd. In
de jaren die daarop volgden werd het
stadion ingrijpend veranderd. Het
zwaartepunt bij de verbouwingen lag op
het „comfort voor de bezoekers (vanuit alle
posities vrij uitzicht op het veld) en
commerciële activiteiten in het stadion.
Deze ideeën zijn tegenwoordig
Na de ramp van
2 januari 1971:
door de hoofdstraat
van het kleine plaatsje
Markinch begeeft de
begrafenisstoet met de
stoffelijke
overschotten van vijf
jongens zich op weg
naar het kerkhof.
gemeengoed geworden, in die tijd werden
ze als revolutionair beschouwd. De
operatie zou de club zes miljoen pond gaan
kosten, maar vanwege de enorme toto
inkomsten dacht de Rangers dit bedrag op
te kunnen hoesten. Uiteindelijk liep de
rekening op tot tien miljoen pond, een
bedrag dat de club in financiële
moeilijkheden bracht. Bovendien kwam de
vrees dat de nieuwe capaciteit (44.000) te
klein zou zijn, niet uit. Integendeel, fans
bleven massaal weg. Het stadion had vier
open hoeken en was daardoor niet meer
intiem, zo meenden zij onder meer.
In 1986 kwam de ommekeer. Onder de
nieuwe voorzitter David Holmes, en vanaf
1988 onder zijn opvolger David Murray
ondergingen club zowel als stadion een
succesvollere face-lift. Speler-manager
Graeme Souness kocht voor zeven miljoen
pond aan spelers, terwijl de commerciële
potentie van Ibrox volledig werd
uitgemolken. Ibrox werd op 'Amerikaanse'
leest geschoeid, met kaartverkoop via
computers en analyses van de aantallen en
typen fans in de diverse vakken van het
stadion. De verkoop van etenswaren kon
zo maximaal worden afgestemd op de
supporters, die zich de eigen club
hamburger, de 'Blue Burger', goed lieten
smaken. Begin jaren negentig werd boven
op het dak van de South Stand een nieuwe
tribune gebouwd en werd het veld
verlaagd, zodat ook aan de onderkant de
tribunes uitgebreid konden worden.
Murray stond erop dat de tribunes tijdens
de verbouwing in functie zouden blijven.
Bovendien mocht aan de beschermde rode
bakstenen voorgevel niets veranderd
worden. Dit leidde ertoe dat het originele
dak van de South Stand werd verwijderd
en vervangen door een tijdelijk dak, terwijl
de bouw van de nieuwe hogere verdieping
gewoon doorging. Futuristische torens
werden aan de voorkant van het stadion
geplaatst, om de nieuwe loodzware
dakconstructie te kunnen dragen. Totale
kosten van de verbouwing: twintig miljoen
pond, zeven miljoen meer dan was
begroot.
Gebrek aan sfeer vooraf
In dat vernieuwde, uit louter zitplaatsen
bestaande, Ibrox maakte Ajax op 30
oktober van dit jaar zijn opwachting. De
capaciteit van het stadion bedroeg nu
50.411 toeschouwers. Ibrox is een groot,
maar knus stadion, vergelijkbaar met het
Westfalenstadion in Dortmund. De
tribunes zijn vrij steil, maar het uitzicht op
het veld is perfect.
Het respect voor Ajax was vooraf groot. In
de media werd Ajax, crisis of geen crisis,
afgeschilderd als de hogepriesters van
AJAX MAGAZINE JANUARI 1997
117
