Mario Melchiot: mijn kapitein Ajax 2 door Erik van Leeuwen Langzaam maar zeker begint de droom van Mario Melchiot uit te komen. Vorig jaar at vast in het tweede elftal, dit jaar de nodige speeltijd in het eerste om vervolgens volgend seizoen keihard toe te slaan, met een goed A-contract in de zak. Voor minder doet Melchiot het niet. 'ledereen kan van alles over mij zeggen, maar ik zal het toch zelf moeten doen.' Mario Melchiots monoloog over 'gierige' journalisten, 'pana' in Amsterdam-Noord en de dreads van Edje. en dat is de hele wedstrijd doorgegaan. "Bogey" had me daarvoor al gewaarschuwd. 'Dit is het echte werk', zei hij. 'Nu kun je echt aan de bak. Je moet niet denken dat je tegen AZ 2 speelt.' Dit was dus echt voetbal. Dit was het grote werk. Daarvoor had ik al mijn debuut gemaakt in de wedstrijd tegen AC Milan. Ik was daarvoor gekozen tot beste speler van het toernooi in Den Helder met het tweede en als beloning mocht ik meedoen tegen Milan. Met Weah als directe tegenstander. En natuurlijk spelen tegen Edje, dat was wel erg tof. De hele tijd, elke dag keek ik vanuit de metro naar het stadion en toen stond ik er opeens zelf.' Kapitein 'Tegen de Rangers zat ik op de bank, dat was ook weer mooi om mee te maken. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je familie. Vooral voor mijn moeder. Mijn moeder is echt alles voor mij. Ik zeg gewoon eerlijk: als mijn moeder er niet was geweest, had ik hier nooit gezeten. Mijn moeder heeft altijd voor me gezorgd, van jongs af aan. Ze heeft geleerd wat goed en slecht is en alles wat slecht is probeert ze gewoon te vermijden. Je weet, als je jong bent wil je ook andere dingen. Uitgaan, tot 's avonds laat voetballen op straat en dan riep mijn moeder me steeds binnen. Verder heb ik veel steun gehad van mijn broer, die begrijpt het voetbal. Mijn moeder is de kapitein achter mij die ervoor gezorgd heeft dat ik nu ben wie ik ben. Ze is eigenlijk tegelijkertijd mijn vader en mijn moeder. Ze komt haast nooit kijken naar voetbal, maar ze is er altijd op afstand. Vorig jaar had ik het bijvoorbeeld heel erg zwaar met de overstap van de jeugd naar het tweede, toen heb ik echt veel aan haar gehad. Net als aan de trainers trouwens. Vorig jaar was dan ook meer een leerjaar, en ik hoopte dat ik dus nog een jaar mocht blijven. Dat is gelukt en nu kan ik ook veel meer laten zien wat ik waard ben en ben ik veel meer mijzelf. De trainers zijn erg belangrijk bij Ajax. Ze weten alles van je, praten veel met je en ze zien het meteen wanneer er wat mis is. Van Gaal kent me nu ook wat beter, dat is ook belangrijk. Het is jammer dat hij weggaat. Onze trainer, Gerard van der Lem, gaat misschien ook weg, dat zou wel echt jammer zijn.' Op straat Muziek is voor mij heel belangrijk. Rap, soul, swingbeat en dat soort dingen. Ik heb bijna altijd een walkman op. Dat is wel zo relaxed in de metro. Ik heb mijn rijbewijs nog niet, dus ga ik met het openbaar vervoer. Maar dat is niet erg. Hoe je het ook wendt of keert, ook al kom je op tv, je bent toch een gewoon mens.' (Dat zal een fraai gezicht zijn. Elke dag gaat de voetballer met zijn tas naar de Arena. Eerst met de bus, dan met de metro richting Gein. Tot de halte Strandvliet. Hij AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996 91

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1996 | | pagina 91