Mario Melchiot:
mijn kapitein
Ajax 2
door Erik van Leeuwen
Langzaam maar zeker begint de droom van Mario Melchiot uit te komen. Vorig jaar at vast in het
tweede elftal, dit jaar de nodige speeltijd in het eerste om vervolgens volgend seizoen keihard toe
te slaan, met een goed A-contract in de zak. Voor minder doet Melchiot het niet. 'ledereen kan
van alles over mij zeggen, maar ik zal het toch zelf moeten doen.' Mario Melchiots monoloog over
'gierige' journalisten, 'pana' in Amsterdam-Noord en de dreads van Edje.
en dat is de hele wedstrijd doorgegaan.
"Bogey" had me daarvoor al
gewaarschuwd. 'Dit is het echte werk', zei
hij. 'Nu kun je echt aan de bak. Je moet
niet denken dat je tegen AZ 2 speelt.' Dit
was dus echt voetbal. Dit was het grote
werk. Daarvoor had ik al mijn debuut
gemaakt in de wedstrijd tegen AC Milan.
Ik was daarvoor gekozen tot beste speler
van het toernooi in Den Helder met het
tweede en als beloning mocht ik meedoen
tegen Milan. Met Weah als directe
tegenstander. En natuurlijk spelen tegen
Edje, dat was wel erg tof. De hele tijd, elke
dag keek ik vanuit de metro naar het
stadion en toen stond ik er opeens zelf.'
Kapitein
'Tegen de Rangers zat ik op de bank, dat
was ook weer mooi om mee te maken. Niet
alleen voor jezelf, maar ook voor je familie.
Vooral voor mijn moeder. Mijn moeder is
echt alles voor mij. Ik zeg gewoon eerlijk:
als mijn moeder er niet was geweest, had ik
hier nooit gezeten. Mijn moeder heeft
altijd voor me gezorgd, van jongs af aan.
Ze heeft geleerd wat goed en slecht is en
alles wat slecht is probeert ze gewoon te
vermijden. Je weet, als je jong bent wil je
ook andere dingen. Uitgaan, tot 's avonds
laat voetballen op straat en dan riep mijn
moeder me steeds binnen. Verder heb ik
veel steun gehad van mijn broer, die
begrijpt het voetbal. Mijn moeder is de
kapitein achter mij die ervoor gezorgd
heeft dat ik nu ben wie ik ben. Ze is
eigenlijk tegelijkertijd mijn vader en mijn
moeder. Ze komt haast nooit kijken naar
voetbal, maar ze is er altijd op afstand.
Vorig jaar had ik het bijvoorbeeld heel erg
zwaar met de overstap van de jeugd naar
het tweede, toen heb ik echt veel aan haar
gehad. Net als aan de trainers trouwens.
Vorig jaar was dan ook meer een leerjaar,
en ik hoopte dat ik dus nog een jaar mocht
blijven. Dat is gelukt en nu kan ik ook veel
meer laten zien wat ik waard ben en ben ik
veel meer mijzelf. De trainers zijn erg
belangrijk bij Ajax. Ze weten alles van je,
praten veel met je en ze zien het meteen
wanneer er wat mis is. Van Gaal kent me
nu ook wat beter, dat is ook belangrijk. Het
is jammer dat hij weggaat. Onze trainer,
Gerard van der Lem, gaat misschien ook
weg, dat zou wel echt jammer zijn.'
Op straat
Muziek is voor mij heel belangrijk. Rap,
soul, swingbeat en dat soort dingen. Ik heb
bijna altijd een walkman op. Dat is wel zo
relaxed in de metro. Ik heb mijn rijbewijs
nog niet, dus ga ik met het openbaar
vervoer. Maar dat is niet erg. Hoe je het
ook wendt of keert, ook al kom je op tv, je
bent toch een gewoon mens.'
(Dat zal een fraai gezicht zijn. Elke dag gaat
de voetballer met zijn tas naar de Arena.
Eerst met de bus, dan met de metro
richting Gein. Tot de halte Strandvliet. Hij
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
91