nee.
In de voetbalwereld komt belangstelling
voor kunst weinig voor. Mij is, toen ik er
begin 1989 in stapte, dan ook gezegd dat ik
niet een persoon was die daar thuis
hoorde. Klets! Mijn eigen normen en
waarden - en die van de andere
bestuursleden - verloochen ik niet. Ik
weiger me aan normen en waarden die in
de voetbalwereld gelden aan te passen.
Daar worden afspraken gemaakt,
vervolgens lopen ze de deur uit en doen
precies wat ze zelf willen. Daar erger ik me
aan, zo zit ik niet in elkaar. Ajax mag niet
onethisch handelen, geen trucs uithalen.
Het moet een instituut zijn, net als de
Koninklijke Madrid. Die allure moet het
hebben en zal het hebben, zolang ik
voorzitter ben. Maar, om op de kunst terug
te komen, er zijn er misschien meer die van
kunst houden maar het is ze wellicht nooit
gevraagd. Misschien is het geen bon ton
erover te praten.'
'Wat ik als mens nastreef is eerlijkheid,
respect en, vooral, harmonie. Conflicten,
daar kan ik niet tegen, al ga ik ze natuurlijk
niet uit de weg. Johan Cruijff....? Daar heb
je het weer, ik zoek altijd naar het waarom
van andermans handelen. In wat voor
omgeving heeft hij moeten werken, dat hij
altijd in conflictsferen raakte? Dat kan ik
niet beoordelen. Bij Barcelona liet hij me
een gele streep in zijn trainerskamertje
zien: "Tot daar komt de voorzitter, niet
verder," zei hij. Ik ken hem vanaf mijn
zestiende, er moeten dingen gebeurd zijn
die hem tot zoiets aanleiding geven. Als hij
dreigt te worden aangevallen, is hij er
razendsnel bij om de eerste klap uit te
delen. Ik heb het idee dat, als je met hem
op een echte basis van vertrouwen omgaat,
niet alleen in theorie maar ook in
werkelijkheid, je met hem heel goed door
de bocht kan. Daar geloof ik in. Trouwens,
als je het hebben wilt over een voetballer
die van kunst houdt, in dit geval
architectuur, dan is Johan het wel. Ik liep
eens met hem door Barcelona en toen wees
hij me voortdurend op gevels, erbij
zeggend om welke stijl het ging. Jawel, hij.
Ook op andere gebieden is de man bezig.'
De handel in
'Voor ik bij Ajax kwam wisten de meeste
mensen niet eens van mijn bestaan. Ze
wisten niet dat Jaap van Praag een zoon
had, want hij sprak nooit over me. De
oudere Ajax-leden wisten het natuurlijk
wel. Na mijn schooltijd ben ik eerst
scheikunde gaan studeren in Delft, maar
dat bleek niets voor mij te zijn, echt
helemaal niets. Daarna metaalkunde, dat
was ook niets, en toen concludeerde ik dat
ik niets te zoeken had in de exacte
wetenschappen. De handel, dat was het
voor mij. Vervolgens ben ik stage gaan
lopen bij een collega van mijn vader, bij
Radio Modern. Toen heb ik de smaak van
het grammofoonplatenvak verschrikkelijk
te pakken gekregen. En sindsdien zit ik er
dan ook in, al zo'n 27 jaar in dit bedrijf.
We hadden een winkel op het Spui - Spui 6
- en in 1967 kreeg mijn vader een
vergunning om op Schiphol een taxfree
shop te beginnen. Sinds 1 januari 1975 is
Spui 6 dicht. Later is er uitbreiding
gekomen - we hebben nu meer winkels,
ook in het buitenland, en een groothandel
- en sinds twee jaar staat ons kantoor hier
in Hoofddorp. In mijn jeugd kwam ik
geregeld bij Ajax, maar in de tien jaar
voorafgaand aan 1989 was ik zo druk met
musiceren dat ik maar zeven keer bij Ajax
ben geweest. Ik was geen lid, net zo min als
Van Os en Coronel.'
Fakkel
'Met mijn groepje heb ik een cd gemaakt,
min of meer als een grap is het begonnen.
Een wat ongebruikelijk soort muziek. De
naam 'Midlife 5' zegt het al, we zijn geen
jongens meer. Het is géén hitparadebandje,
en ook niet zoals ome Ko aan het orgel met
z'n rhythm-box. Het repertoire bestaat uit
easy listening, swing, het is jazzy, ook wel
Zuid-Amerikaans. Er zitten twee
professionals in en twee jongens uit mijn
Delftse tijd. Zeven a acht keer per jaar
treden we op, meer niet. Onder aftrek van
de kosten stoppen we de gage in een fonds.
Er is een jury met Willem Duys, Jan
Corduwener en Frits Spits, die een paar
kinderen aanwijzen die een
conservatorium-opleiding mogen gaan
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
