rttïïr: m*
üjaiuii
Zijn verschijning is imposant. Niet voor
niets noemen Argentijnse journalisen hem
El Tanque (de tank) en Ivan El Terrible
(Ivan de Verschrikkelijke). De
koosnaampjes geven aan dat de 24-jarige
Argentijn in zijn land niet zo maar een
voetballer is. In eigen land scoorde hij
gemiddeld twintig doelpunten per seizoen.
Hij koos voor vijf jaar Ajax, maar kon ook
een contract tekenen bij Benfica, Nantes,
Boca juniors en zijn oude liefde River
Plate. 'Deze clubs wilden mij inderdaad
inlijven, maar als Ajax zich dan meldt, is de
keus niet moeilijk. Ajax hoort bij de beste
drie clubs van de wereld, samen met Milan
en Barcelona.'
Voordat hij aan het Amsterdamse publiek
werd gepresenteerd, speelde hij bijna zijn
eerste interland. Gabrich: 'Met het
Argentijnse elftal zaten we een week in
trainingskamp voor de vriendschappelijke
wedstrijd tegen El Salvador. Ik zou, denk
ik, hebben gespeeld, maar de wedstrijd
werd afgelast.' Bijna was zijn droom
uitgekomen. Als klein jongetje volgde hij
Mario Kempes, zijn favoriete spits, in het
Argentijnse elftal op de voet. Zo wilde hij
ook worden. Dat in Nederland voetballers
soms afzeggen voor het nationale team
vindt hij onbegrijpelijk. 'Het is voor mij
een droom om ooit in het Argentijnse elftal
te voetballen. Bij het horen van ons
volkslied krijg ik kippenvel. Wat zou het
verschikkelijk mooi zijn om dat blauw
witte shirt om mijn lichaam te voelen en
het Argentijnse volkslied mee te mogen
zingen.'
AAaradona
Van twee sporten is Ivan Gabrich in zijn
jeugd helemaal verzot: tennis en voetbal.
Hij kiest voor het voetbal bij de plaatselijke
48 AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
