Foto: Louis van de Vuurst
laatste jaren was er steeds een club die zo
goed als iedere wedstrijd won. Eerst was
het PSV dat domineerde, daarna waren wij
het. Nu kan iedere club van iedere club
winnen. Als je ziet hoeveel punten
Feyenoord en PSV verspelen, is het extra
vervelend dat wij er zoveel gemorst
hebben. En helemaal als je kijkt naar de
oorzaken van ons puntverlies. Het verhaal
over de blessures is inmiddels bekend. In
zoverre is de situatie nu nog ernstiger dan
in het begin van het seizoen, doordat ik nu
spelers in de as moet missen. De as is in
mijn systeem altijd de ruggegraat geweest.
Als je Kluivert en Litmanen zo lang moet
missen, heb je het op seizoenbasis over
tientallen doelpunten en assists. Dat los je
niet zomaar op. Danny Blind viel weg, en
daarmee zijn ervaring. Juist als het spel niet
loopt, heb je zulke spelers nodig. Ook als
die, zoals in het geval van Danny, zelf ook
niet meer zo geweldig spelen. Blind werd
altijd terecht gezien als mijn verlengstuk in
het veld. Doordat hij nu langdurig is
weggevallen, ben ik ook een deel van mijn
sturingskracht kwijt. En dan ook Hoekstra
nog. De tegenslag komt in vele gedaanten.'
Aandachtig en in hoog tempo bladert Van
Gaal door de kleine blocnote waarin alle
wedstrijdanalyses staan. Hij zoekt naar het
antwoord op de vraag in welke wedstrijd
de punten terecht zijn achtergelaten.
Van Gaal: 'Zelfs terwijl we slecht speelden,
creëerden we ons in iedere wedstrijd
kansen. En niet zomaar kansen, maar
situaties waarin we alleen voor de keeper
kwamen. We hadden bijna iedere wedstrijd
gewoon kunnen winnen. Nou ja,
Grasshoppers misschien. Die waren beter.
Alhoewel, nee, want in die wedstrijd
kwamen we ook vijf keer alleen voor de
keeper. Twente, dat is de enige club die ons
echt een helft heeft zoekgespeeld. Zij
hadden verdiend te winnen. Verder is ons
puntverlies onnodig geweest. Je ziet na
verloop van tijd dat steeds grotere kansen
worden gemist. Babangida bijvoorbeeld is
tot nu toe al meer in scoringspositie
gekomen dan Finidi in een heel seizoen.
Hij mist ze, doordat hij de druk voelt dat
hij ze niet mag missen. Dat wordt steeds
erger na verloop van tijd. Door de druk
heeft hij niet het geduld om voor de juiste
oplossing te kiezen. Maar ik probeer het
positief te benaderen. Ik ben al blij dat hij
zoveel kansen krijgt. Ze moeten er nu
alleen nog maar in.'
In de kantoren van de Arena gaat
plotseling een gillend alarm af. Van Gaal
blijft doodgemoedereerd zitten. 'Dat is
brand, een bom of anders vals alarm, maar
geen reden tot bezorgdheid. Ik word daar
niet warm of koud van, ik heb wel wat
anders aan mijn hoofd.'
De trainer bladert steeds opnieuw door
zijn aantekeningenboekje, mompelt wat
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
