meegemaakt. Na een uur was ik al aan het
huilen en schreeuwen. Als ik had geweten
dat mijn hoogtevrees zo erg was, had ik die
rol niet aangenomen. Tot voor die tijd had
ik wel last als ik op een hoge toren stond,
maar door me goed vast te houden had ik
het gevoel dat ik controle had over de
situatie. Misselijk ging ik 's ochtends de
bergen in. Ik vertrouwde mijn eigen benen
niet meer. Heel irreëel allemaal. Het ging
op een kwaad moment om een stapje
omhoog van dertig centimeter, maar ik
blokkeerde volkomen. Na tien minuten
mezelf moed inpraten durfde ik het pas.
Op de vijfde dag, terwijl ik weer eens
ergens totaal versteend op zo'n berghelling
stond, dacht ik: "krijg het lazerus met die
film, ik stop ermee". Slap, heel slap. Ik ben
toen vervolgens zo verschrikkelijk kwaad
op mezelf geworden, ik slaakte een soort
oerkreet en klauterde omhoog. Ik heb
hoogtevrees - daar is niets aan te doen.
Maar op dat moment heb ik wel mijn eigen
zwakheid overwonnen.'
Regisseur als trainer
Acteren als topsport. Volgens Kamerling is
het met elkaar te vergelijken. Niet altijd,
zegt hij, want je kunt ook acteren op
onderbond-niveau. 'Maar acteren in Goede
tijden, slechte tijden heb ik ervaren als het
bedrijven van topsport. Iedere dag spelen,
van vroeg tot laat; altijd op scherp staan.
Tijdens de eerste maanden van dit jaar heb
ik avond aan avond op het toneel gestaan.
In Torchsong Trilogy van regisseur Eddy
Habbema. Vond ik ook topsport. Zwaar is
dat je vrijwel de hele dag in je hoofd bezig
bent met die voorstelling. Fysiek is het niet
uitputtend. Een eredivisiespeler zal een
competitiewedstrijd ook niet zo snel
uitputtend vinden.'
Er zijn nogal wat overeenkomsten tussen
sport en acteren, vindt Kamerling. De
regisseur moet als een trainer/coach zorgen
voor een goede voorbereiding, werkt toe
naar een geoliede voorstelling. Van de
acteurs wordt verwacht dat zij het publiek
vermaken. Maar wat nu als de vorm
ontbreekt? 'Als acteurs uit vorm zijn is dat
minder duidelijk herkenbaar. Voetbal is
altijd hetzelfde. Doordat een speler opeens
minder doelpunten maakt of steeds
foutieve passes geeft, is voetbal
meetbaarder. Met uitzondering van de
acteur die iedere avond in hetzelfde stuk
staat, speelt een acteur telkens een andere
scène of een andere rol. In de periode dat
ik 'Goede tijden' deed had ik wel eens een
week dat ik dacht: "ja, ik ben uit vorm".
Kwam vooral doordat ik niet voldoende
geconcentreerd was. Ik was dan te veel met
andere dingen dan acteren bezig. Zwaar
klote hoor, als je je dag niet hebt. Vooral
bij film. Op toneel kun je jezelf de
volgende dag revancheren. Bij film staat
het erop. De budgetten van de Nederlandse
film zijn niet zo dat jouw mislukte scène
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
177
