praatjes. Je leerde daar in een ander tempo
te leven. Er werd tijd gemaakt om te eten.
Drie uur aan tafel zitten... (lachend:) dat
beviel me wel. Soms reed je zelfs een uur
naar een goed restaurant. Dat doe je hier
niet. Je stapt niet in je wagen om in
Rotterdam ergens wat te eten. Italianen
vormen een apart volk. Ze hebben alles: de
bergen, de kust, het eten, de mode. Als we
in het buitenland gingen spelen, vonden ze
dat verschrikkelijk. Ze misten hun
pastaatje!'
Nieuwe rugklachten en een enkelblessure
deden John en zijn gezin na vier jaar Italië
verlaten. 'Ik heb daar heel wat
levenservaring opgedaan, al gingen we,
eenmaal terug, hier weer snel op z'n
Hollands leven. Ik heb het gevoel van
opnieuw thuis te zijn, zeker als ik bij Ajax
langskom.'
Oranje
Nederland staat voor John van 't Schip ook
synoniem met Oranje. Hij speelde veertig
interlands, plus de ongeldige tegen Cyprus.
Het EK "88 werd Oranjes absolute
hoogtepunt, maar dat was net een van zijn
mindere herinneringen. Zijn sterkste
periode ging daaraan vooraf: de
kwalificatiewedstrijden. 'Rinus Michels
kwam bij mij toen goed over. Er was
respect voor iedereen. Hij had humor en
met hem had je geen flauwekul. Rond
Oranje werd veel gemanipuleerd. De
KNVB wilde sommigen coaches niet,
andere wel. Na het wegstemmen van Thijs
Libregts, wilden wij Cruijff. Het werd
Beenhakker, die niet onze eerste keuze was.
Allerhande randverschijnselen maakten het
werken moeilijk. Je had ook altijd kampen:
Rotterdam, de kranten, Eindhoven...
Ik vind dat je een interland in de eerste
plaats als een gezellig samenzijn moet zien.
Begrijp me niet verkeerd. Ik vergelijk ons
met de Denen. Zij hebben jarenlang sterk
gepresteerd. Op zich is er niets fout aan
gezelligheid. Je moet het wel kunnen
vertalen naar het veld toe.'
Wie aan het EK '88 denkt, denkt aan
Marco van Basten. Van 't Schips
vriendschap met Marco van Basten loopt
als een rode draad door zijn carrière. Maar
hij praat er niet graag over.
'We zijn goede vrienden en we praten over
de dagelijkse dingen. Het ontroerde me,
toen hij moest stoppen. Voor mij is hij niet
veranderd, na al die jaren. We zijn als
jochies vaak gaan stappen. Weet je, ooit
zaten we op een terrasje aan het
Leidseplein en keken naar de
Stadsschouwburg. "Het zou mooi zijn,
mochten we daar een keer op het balkon
met de Europa Cup in onze handen staan,"
plaagden we elkaar. En een tijdje later sta je
daar dan, terwijl je die Cup omhoogsteekt
en aan de zingende massa toont...
(Mijmerend:) Tja, ik mag wel tevreden
zijn.'
Kort na het gesprek, waarin niet toevallig
zoveel trainers de revue passeerden, werd
bekendgemaakt dat John van 't Schip is
toegevoegd aan de trainersstaf van Jong
Oranje. De oud-international zal dit
seizoen Hans Dorjee assisteren. Dorjee
motiveerde de keuze met de woorden: 'We
geven de voorkeur aan kandidaten met een
groot voetbalverleden.' Van 't Schip zal de
voorbereiding op alle duels van Jong
Oranje voor het EK onder 21 jaar
meemaken. Ook gaat hij in de lente van
volgend jaar mee naar Toulon, waar Jong
Oranje zal deelnemen aan een traditioneel
jeugdtoernooi. Van 't Schips tweede
carrière, als trainer, waarvoor hij de cursus
volgt en stage loopt, raakt daarmee in een
stroomversnelling. Inderdaad, John van 't
Schip kan tevreden zijn.
144
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1996
