toegeven, Van Dijk was een uitzondering.
Naar mijn smaak zijn er weinig echt nare
spelers in Nederland.'
Verloederd
Blankenstein zag de afgelopen dertig jaar
het spelletje langzaam veranderen. 'Het
voetbal is stap voor stap verloedert,' heeft
hij aan den lijve ondervonden. 'Daar zijn
generaties overheengegaan. Toen ik begon,
deelde ik 0,9 gele kaart per wedstrijd uit,
dat was op het laatst gestegen tot 2,5.
Terwijl ik in het begin veel strikter was, me
veel meer aan de regels hield. Vijf jaar
terug was een wedstrijd uit de hand
gelopen als je zes kaarten uit moest delen.
Dat is nu schering en inslag. Geen prettige
ontwikkeling. Het tast je bewegingsvrijheid
als arbiter aan. Je kan steeds minder fluiten
in de geest van de wedstrijd.'
'Die verloedering heeft natuurlijk alles te
maken met de belangen, die steeds groter
zijn geworden", vervolgt de Hagenaar, die
het Zuiderpark-stadion nog steeds als 'het
mooiste van het land' beschouwt. 'In de
tijd van Leo Horn ging het over honderd
gulden, nu gaan er in topwedstrijden
miljoenen om. Daarnaast sluit het aan bij
de ontwikkelingen in onze maatschappij.
Als Wim Kok door de Spuistraat loopt in
Den Haag spreken de mensen hem niet
meer met Zijne Excellentie aan. Roepen ze
ook: hé, Kok! Dat merk je als
scheidsrechter, je stapt niet meer
automatisch met autoriteit het veld op.
Zoals Leo Horn dat vroeger deed.
Tegenwoordig is verbaal geweld heel
gewoon geworden, van hoog tot laag. Leo
beschouwde Co Prins als de lastigste
Foto: Louis van de Vuurst
