inhuren. Vooral de laatste tijd is het een
gekkenhuis. Ik heb heel goede contacten
met onder andere Potgieter, een groot
Amsterdams bedrijf, daar werk ik mee
samen. Ze zijn ook gek van Ajax daar.
Potgieter doet veel voor die club, en ook
voor andere sporten. Verder werk ik samen
met Frans van der Heide Schilderwerken.
Met Frans kwam ik op mijn zeventiende
bij Feyenoord binnen. Hij was rechtsback
van Holland Sport, een keiharde verdedi
ger, herinner je je hem nog, Frans? Maar
goed, het gaat natuurlijk niet om je naam,
maar om het leveren van een stukje
kwaliteit, een stukje productie, een stukje...
nou ja. Hartstikke leuk vind ik dat. Je weet
waar je voor werkt. Vroeg op en ertegen
aan, heerlijk. Elke dag geniet ik ervan.'
Het fraaie huis waarin Geels tegenwoordig
woont is aan de buitenkant van een
smetteloos wit dat de ambachtelijke hand
verraadt. Tijdens zijn Ajax-periode reed de
succesvolle spits eens over de
Hagelingerweg, en hij zag dat huis te koop
staan. 'Ik meteen naar binnen, de bewoner
schrok zich lam. Stond opeens Ruud Geels
voor zijn neus. Nog diezelfde avond heb ik
het gekocht.' Het was voor de destijds nog
kalende ex-Haarlemmer de inlossing van
een belofte die hij zich als vijftienjarige had
gedaan. 'Toen ik elke dag op m'n fietsie
vanuit Haarlem naar Sportpark
Schoonenberg, het stadion van Telstar,
reed, hier vlakbij, zag ik die huizen in deze
rij en dacht ik bij mezelf: daar ga ik nog
eens wonen. Dat heb ik waargemaakt.'
Respect
Helemaal uit de voetballerij is Ruud Geels
nu ook weer niet. Tweemaal in de maand
bezoekt hij als rapporteur voor het
klassement 'Voetballer van het jaar' van De
Telegraaf een voetbalwedstrijd. Verder is
hij actief in Lucky Ajax, zij het niet meer als
actieve voetballer. 'Man, dat is zo'n leuke
groep. Ik heb mensen leren kennen waar ik
het goed mee heb. Ook mensen die vóór
mij hun sporen bij Ajax verdiend hebben,
zoals Werner Schaaphok, Pietje
Ouderland... Weliswaar doe ik niet meer
mee in de wedstrijden die ze verspreid
door het land spelen. Een paar jaar geleden
heb ik bij het skiën een nekhernia
opgelopen, en ik mag nu absoluut niet
meer voetballen. Dat zou te gevaarlijk zijn.
Oud-spelers worden de laatste tijd steeds
meer bij Ajax betrokken en we hebben
twee prachtige plaatsen in de Arena
gekregen, mijn vrouw en ik. Veel vrienden
ben ik kwijtgeraakt, maar ik heb er ook
weer veel teruggevonden, zoals bij Lucky
Ajax. Je voelt je gewaardeerd, als ex-
voetballer, maar ook als mens. Dat is heel
belangrijk. Respect, daar gaat het om in het
leven. Niet of je multi- of trulti-miljonair
bent.'
Ruud Geels en zijn dochters Chantal (links) en Luciène, die op zondag 22 september voor respectievelijk Sparks en Twins tegen elkaar uitkwamen om het
Nederlands kampioenschap softbal.
Foto: Louis van de Vuurst
126
AJAX MAGAZINE OKTOBER 1996
