Ruud Geels verschalkt Eddy Treytel en helpt Ajax aan de overwinning op
Feyenoord (24 april 1977, 2-1), een van de vele clubs waarvoor hij uitkwam.
FntnHans Heus
mensen voor mij werken en het niet goed
doen, zeg ik het onmiddellijk. Bij Ajax, in
1974, presteerde ik al vrij snel, en dus werd
ik dadelijk geaccepteerd. Daardoor hoefde
ik minder te knokken tegen bepaalde
elementen, minder dan anderen hoefden te
doen.'
Opvallend aan Geels' carrière is natuurlijk
de staalkaart aan werkgevers die hij
gediend heeft. Een rusteloos karakter?
'Welnee. Juist niet. Kijk, ik heb me altijd
een stuk vee gevoeld, handelswaar. En wie
veel goals maakt is altijd verhandelbaar. De
meest vreemde mensen belden me op en
maakten me gek met de wildste verhalen.
Net bij Ajax kon ik alweer voor héél veel
geld naar Keulen toe. Ik werd er gestoord
van, ik wilde juist van nature vastigheid.
Daardoor heb ik ook nooit het onderste uit
de kan gehaald. Een manager had ik niet,
ik wilde alles zelf doen. Tegenwoordig is
zoiets ondenkbaar. Ik kan het me enerzijds
wel voorstellen, maar anderzijds, zoals die
jongens allemaal bemoederd worden... Ik
was altijd, na getekend te hebben,
tevreden. Misschien te snel, achteraf
gezien.
Overal waar ik speelde was ik niettemin
gelukkig met de situatie. Ik pas me
makkelijk aan, ga goed met mensen om,
heb humor... Een keerzijde is dat mensen
die ik voor vrienden hield na mijn carrière
wegvielen. In dat opzicht was ik naïef.
Dacht te licht over dingen. Over zulke
dingen kan ik me achteraf wél voor m'n
kop slaan. Begrijp me goed, van me
afbijten kon en kan ik wel. Weerbaar was
ik absoluut. Ik heb een vriendelijk
karakter, goed voor mensen om me heen,
maar dat betekent nog niet dat je "een lieve
jongen" bent. Ik kan enorm uit m'n slof
schieten. Hoe dan ook, toen het allemaal
voorbij was vond ik dat heerlijk en gemist
heb ik het profwereldje nooit. Ik was er
echt aan toe om eruit te stappen.'
Het gewenste einde kwam eind 1983, kort
na een periode bij PSV, waar hij eigenlijk
niet meer heen had gewild. 'Voor mijn
AJAX MAGAZINE OKTOBER 1996
