kunnen volgend jaar in de C2 genieten van
het minder grote leeftijdsverschil met hun
tegenstanders. "Ik zie zeker perspectief
voor de jongens die overgaan," zegt
Andriese. "Iedereen zal er hard voor
moeten werken, maar kwaliteit is zeker
aanwezig." Olde Riekerink en Andriese
hechten eraan de afvallers een goede
(voetbal)toekomst toe te wensen.
De D2 werd kampioen. Nadat de ploeg van
leider Ed Lefeber en trainer Jan Olde
Riekerink twee prijzen aan hun neus
voorbij zagen gaan, de beker en de Van
Wagtendonkbeker, is de derde prijs wel
binnengehaald. Er was wel een play-off
serie voor nodig met Abcoude, maar die
werd gewonnen. Ondanks de twee gemiste
prijzen is men niet ontevreden over de D2.
Niet althans over de spelers die erin
speelden. In de eindrapportage kregen alle
spelers een voldoende. Lefeber had zoiets
nog niet eerder meegemaakt. "Maar de
gunstige beoordelingen waren niet zonder
kritiek," nuanceert de leider. "De jongens
krijgen ook precies te horen waaraan het
nog schort. Sommige jongens golden met
de kerst al als twijfelgeval en doen dat nu
ook nog. Het is dan alleen de vraag of er
beteren voor handen zijn om ze te
verdrijven. Dat was nu dus niet het geval,
met als gevolg dat ze allemaal konden
blijven. Voor een aantal was het zichtbaar
een enorme opluchting. Het is toch een
beetje het verlengen van een droom, terwijl
ze dachten wakker te moeten worden."
Aan het einde van het seizoen toog Lefeber
met het hele team naar het sprookjespark
De Efteling. Het werd een uitbundig feestje
tegen het decor van Anton Pieck. De
D2'ers liepen vrolijk lachend langs Holle
Bolle Gijs en Lange Jan. De laatste attractie
werd ooit nog ter promotie gefotografeerd
met Louis van Gaal ernaast. Het was in de
tijd dat de shirtreclame net haar intrede
had gedaan in het betaalde voetbal. Sparta,
de club van Van Gaal, had De Efteling op
de borst staan. De directeur keek naar de
nek van Lange Jan en naar die van Louis
van Gaal en dacht: "Eureka." Het ging
voorbij aan de D2'ers, die vanaf de E2 al
met ABN/AMRO op hun kleding lopen.
Fysiek oppermachtige opponenten
De El is niet gedegradeerd. Lang zag het
ernaar uit dat leider Henk van
Teunenbroek een van de grootste
nederlagen in zijn leiderscarrière te
verwerken zou krijgen. In het begin van
het seizoen werden zijn spelers met een
zorgwekkende regelmaat van de grasmat
gespeeld door fysiek oppermachtige
opponenten. Maar het vertrouwen van
Van Teunenbroek, die in de loop der jaren
gelouterd is met een schier onuitputtelijke
voetbalwijsheid, bleef ongebroken. Het
tweede deel van het seizoen werden
aanzienlijk meer punten binnengehaald.
De handhaving staat ongeveer gelijk aan
een kampioenschap in andere
leeftijdsklassen. "Het is zeer zwaar geweest
voor de jongens," zegt de leider. "Maar ik
ga er van uit dat ze heel wat hebben
geleerd. Ze hebben in ieder geval geleerd te
verliezen. Nu moet je daar nooit te goed in
worden, maar omgaan met nederlagen is
een onderdeel van de Ajax-opleiding dat
door omstandigheden nogal eens wordt
verwaarloosd." De lessen in verliezen
werden tot genoegen van de pupillen niet
tot het einde doorgevoerd. In de
slotwedstrijden van het seizoen smaakte de
El het zoet van overwinningen op DWV
Dl (1-3), Roda '23 D2 (7-0) en
Rijnsburgse Boys D2 (3-1). De gesprekken
zijn voor de El'ers over het algemeen ook
positief verlopen, met als gevolg dat de
144 AJAX MAGAZINE JUNI 1996
meesten volgend jaar weer mogen
proberen aan overwinningen te wennen.
Dan spelen ze in de D2 en is het
leeftijdsverschil met hun tegenstanders
aangenaam kleiner geworden.
De E2 was al kampioen. De herindeling die
de bond in gedachten had, is blijven
hangen in de fase van een leuk idee. De
nieuwe competitie is nooit gespeeld. En
daarmee kreeg het seizoen '95-'96 een raar
einde. Het spannendste moment was nog
toen de E2 in de rust van Ajax 1 een
ereronde mocht lopen met de rest van de
kampioensteams. "Ze waren
bloednerveus," zegt Edwin Kortlevers over
dat evenement. "De praatjes kwamen pas
na afloop. Want voor die jongens was het
een zeer indrukwekkende ervaring."
Kortlevers is zeer gelukkig met de
resultaten van de eindbeoordelingen. "Niet
een speler hoefde te worden weggestuurd,"
zegt de leider opgelucht. "Er waren een
paar twijfelgevallen, maar dat wisten de
spelers zelf ook al."
Kortlevers zag de jongens samen met hun
ouders zenuwachtig de kamer inkomen
waar de technische staf op ze zat te
wachten.
"Het was opvallend hoe aandachtig ze
luisterden naar de kanttekeningen die we
maakten bij hun beoordeling," zegt
Kortlevers. "Ze hebben allemaal huiswerk
opgekregen wat ze in de vakantie moeten
afwerken. Je kunt er vergif op innemen dat
ze de opgaven aan het begin van volgend
seizoen beheersen, want ze zijn zeer
leergierig."
De rol van de ouders is in deze
leeftijdscategorie nog zeer groot. Wat dat
betreft is Kortlevers ook blij dat alle spelers
mogen blijven, want dat betekent dat ook
de oudergroep intact blijft. "En ook dat is
een zeer sterke selectie," weet Kortlevers te
melden. "De ouders vormen een zeer
homogene groep, en dat is voor ons als
leider en trainer zeer voordelig."
