ook stelt hij alles in het werk om zijn
collega-trainers en directeur Co Adriaanse
ervan te overtuigen dat zijn team intact
moet blijven en niet uiteen mag worden
gereten doordat bijvoorbeeld de Al zijn
spelers nodig heeft.
"De Groot vecht in elk opzicht voor zijn
spelers," zegt Teun Bogaard. De Groot wil
altijd met de sterkst mogelijke opstelling
spelen. Soms zit het tegen het overdrijven
aan. "Tegen wie moet je dan?" vragen zijn
collega's. "Rheden-uit," antwoordt De
Groot zorgelijk. "Zijn die dan zo goed?"
"Ik vind het een zeer lastige tegenstander."
Uiteindelijk wordt het met tien vingers in
de neus 0-4 en is de kracht van Rheden op
z'n minst licht overschat.
En zo ongeveer ging het ook bij de
thuiswedstrijd tegen Hollandia Al.
De defensie van wat De Groot 'een
voetbalbolwerk van Noord-Holland'
noemde, is zo lek als een mandje. De Groot
waarschuwde voor de kracht van een ploeg
die uiteindelijk met 7-0 werd
teruggestuurd naar dat bolwerk in Noord-
Holland.
"Van onderschatting is in ieder geval nooit
sprake," volgens Bogaard, die als
interessantste krachtmeting van die
bewuste wedstrijd de vocale tweestrijd
aanmerkt tussen De Groot en de trainer
van Hollandia. "Op een gegeven moment
kwam hij er echt niet meer bovenuit,"
gniffelt Bogaard. "Maar toen ik hem daar
even op wees, zette De Groot een geslaagd
tegenoffensief in. Het verbaasde me dat de
politie niet ingreep vanwege een
overtreding van de geluidshinderwet."
Bij de Al zijn de afgelopen maanden ook
geen zachte woorden gesproken. Er was
ook reden toe, vonden in ieder geval
trainer Herman Borman en leider Cas
Harms. Want juist op het moment dat het
erop aankwam in de competitie liet de
trots van de opleiding het afweten. Tot
woede van leider en trainer. De spelers
werden er keer op keer aan herinnerd dat
ze volgend jaar met de volwassen mannen
zullen moeten meedoen. Er werd ze
voorgehouden dat als er ook maar iets
waar was van de geruchten rond
vertrekkende spelers - Davids, Reiziger - er
toch weer ruimte zou ontstaan die moest
worden ingevuld. Lange tijd maakten de
tirades weinig indruk. Althans, de
resultaten verbeterden niet of nauwelijks
na die desastreus verlopen wedstrijd tegen
Den Haag. In Arnhem werd van Vitesse
verloren door een doelpunt dat er vijf
minuten voor tijd inging. Thuis tegen FC
Groningen wisten de spelers een 3-1
achterstand ternauwernood om te buigen
naar een 3-3 einduitslag. Door alle
misstappen was Feyenoord over Ajax
heengegaan op de ranglijst; een
onuitstaanbare situatie. Maar toen kwam
de wedstrijd tussen de klassieke
grootmachten van het Nederlandse
voetbal. Op dat moment moesten de
Ajacieden laten zien wat ze waard zijn. Het
werd 3-2 voor de Amsterdammers. Leider
Cas Harms zag in die wedstrijd toch wel
weer wat lichtpuntjes. "Nu stonden ze er in
ieder geval," zegt hij. "Kennelijk waren ze
nu wel doordrongen van de ernst van de
zaak. We weten niet wat de oorzaak is
geweest van de dip, maar het belangrijkste
is dat we er goed zijn uitgekomen."
In het paasweekeinde werkte de Al een
toernooi af bij het Spaanse Real Sociedad,
in San Sebastian.
In de poule werd achtereenvolgens met 2-1
van Bordeaux gewonnen, met 0-0
gelijkgespeeld tegen het op de nul spelende
Real Sociedad en met 1-0 van Barcelona
verloren, dat één perfecte tegenaanval
plaatste in de hele wedstrijd. Ajax werd
tweede in de poule en kon bij de finale
alleen maar toekijken. En daar hebben ze
bij Ajax op een of andere manier iets tegen,
schijnt. In ieder geval is werkeloos
toekijken een schromelijk verwaarloosd
onderdeel van de opleiding.
120
AJAX MAGAZINE MEI 1996
