Het vertrek
Aan de zijlijn
Nu ik dit schrijf rest ons er slechts nog één wedstrijd. Als u dit leest
is het definitief voorbij. Stadion de Meer, ons stadion de Meer is
een gepasseerd station. Twaalf jaar heb ik er vele zondagen,
verscheidene woensdagavonden en diverse zaterdagavonden
doorgebracht, er me geamuseerd meestentijds. Ajacied ben ik al
sinds m'n kindertijd, maar door omstandigheden kon ik pas vanaf
1984 lijfelijk bij de wedstrijden van 'ons aller Ajax', zoals speaker
Floris Tholen het altijd zo fraai omroept, aanwezig zijn. De eerste
jaren zat ik in vak M, altijd naast Mike Butter - actief voor de
supportersvereniging nu - en zijn vader, die trouw voor elke
wedstrijd weer uit Den Briel naar de Meer togen. Meestal op de
vijfde rij van boven, niet ver van de ingang. Vak M is een lekker
vak. Het Ling-vak, maar Ling speelde niet meer toen ik er m'n stek
vond. Een lekker vak, omdat Ajax bijna altijd - sinds hoe lang al? -
na de rust richting stad speelt. Het lekkerste kwam voor ons het
laatst: die heerlijke Ajax-aanvallen vlak voor je snufferd. Je zat er
echt bovenop! Zo heb ik vanaf die plek die wereldberoemd
geworden omhaal van Van Basten tegen Den Bosch gezien. Veel
mooier dan je later op TV zag.
Ik rook al jaren sigaren. In die tijd - de tijd van vak M dus - rookte
ik redelijk gedoseerd. Zonder te kijken hoeveel erin zaten stak ik
altijd een doos sigaren in mijn zak op weg naar Ajax. Al gauw legde
ik me de discipline op slechts dan een sigaar op te steken als Ajax
gescoord had. Per goal een sigaar. Er waren wedstrijden waarin ik
door Klaas Vos
Ajax niet bijhouden kon, maar er waren er ook - gelukkig niet zo
veel - waarin de doos onaangeroerd in de jaszak bleef.
Uiterst curieus was de ontdekking dat in ettelijke wedstrijden
evenveel Ajax-doelpunten vielen als er sigaren in mijn doos zaten.
Ik had het scorebord wat de Ajax-kant betreft al bij voorbaat in
mijn zak zitten!
Tegenwoordig rook ik zo veel sigaren, heb ik er ook zo veel bij me
dat zelfs bij een oppermachtig Ajax het aantal doelpunten niet
meer gelijk zijn kan aan het aantal havanna's dat ik op zak heb.
Maar de gewoonte is gebleven pas op te steken na een score.
Het boek van de Meer is af, definitief volgeschreven. Het boek kan
dicht, kan worden weggezet in de bibliotheek der herinneringen.
Maar herinneringen zijn er om te koesteren. Om doorheen te
bladeren als door een fotoalbum. En de herinneringen zijn vele.
Gruwelijke (de gruwelijkste wat mij betreft het staafincident),
maar vele malen meer verrukkelijke.
Er zijn er te veel om op te noemen. Net zo goed als favoriete
spelers. Ik heb geprobeerd over die twaalf jaar voor mezelf een
favoriet elftal samen te stellen. Het lukt me niet, want ik doe bij
elke variant spelers te kort. Ik zie er dan ook vanaf. Ik heb eens
gekeken naar de 'onderkant', naar hen die het niet echt bij Ajax
gemaakt hebben. Min of meer vergeten namen, maar zij hebben
wel in de hoofdmacht op de heilige grond gespeeld en ik ben er
zeker van dat ze dat tot op de dag van vandaag als herinnering
koesteren.
Wilco van Buuren, Desmond Gemert, Walter Meeuws, Rob
Rijnink, Mustapha Yücedag, Erik Regtop, Walter Smak, Richard
Sneekes, Alaister Dick, Michael Petersen, Peter Tiainen, Marcel
Keizer, Frank Stapleton, Danny Hesp, Jan Sorensen, Hans
Werdekker, Pal Fischer, Sjaak Storm, Dick van Burik, Clyde
Wijnhard, Johnny Hansen. Een hele lijst, waarbij ik zeker nog wel
namen vergeten zal hebben.
De Meer is niet meer. Er zullen momenten komen waarop ik terug
zal denken aan dat intieme stadion, aan die kleine tempel van
grote triomfen. Toch zie ik uit naar de nieuwe behuizing, de
nieuwe tempel als groots en passend onderkomen voor een grote
club, als arena voor de hernieuwde strijd tegen tragiek en terwille
van triomf. Een nieuw huis geeft ook nieuw elan. Nieuw elan
onder het oude adagium barok, maar treffend verwoord in het
derde couplet van de Ajax Marsch:
De goede clubgeest zal ons schragen,
D''eendracht maakt ons hecht en sterk.
D'Ajax-vaan steeds hooger dragen,
Zij ons allerschoonste werk!
Ons mooie spel vol frisch bekoren
Te spelen in 't Rood en Wit,
Dat zij ons jaren nog beschoren
Vol geest, animo en pit.
Foto Louis van de Vuurst
AJAX MAGAZINE MEI 1996
