een van de meest begeerde voetballers van
Europa, tijdens zijn revalidatie de weg der
geleidelijkheid moet bewandelen. Hoe
moeilijk dat ook is, met een karakter vol
eerzucht en ambitie. "Ik ben zo'n gozer die
denkt: als de een het in zeven maanden
doet, wil ik het in vijfenhalve maand. Dat
zit in me, ik heb weinig geduld met dit
soort toestanden. Maar er is al duizend
keer tegen me gezegd dat het niet mogelijk
is om al na vijf maanden weer fit te zijn.
Nee, dat vind ik nu niet meer moeilijk te
accepteren, het is nou eenmaal zo.
Natuurlijk zijn er momenten dat die
oefeningen me vervelen en ik het even zat
ben. Maar die zijn ook zo weer weg. Het
valt allemaal best mee, ik kan toch nog een
hoop dingen doen. En noem mij een
voeballer die tijdens zijn loopbaan niet een
keer tegen een zware blessure is
aangelopen. Ik hoop alleen dat ik nu mijn
portie heb gehad. Waar ik wel aan moest
wennen is het feit dat je afhankelijk bent
van anderen. Ik moet elke dag gebracht en
gehaald worden, meestal door familie. En
een intelligente jongen, die weet wat wel en
niet goed is voor zijn herstel. Zodra hij
zonder krukken mag lopen denk ik alleen
dat ik hem af zal moeten remmen. Hij
hamert er nu al steeds op dat hij snel weer
wil voetballen. 'Rob, we gaan voor het
snelste schema, hè?' zegt hij dan.
Verstandelijk gezien begrijpen
topvoetballers goed dat het nodig is om
met de handrem erop te werken. Maar
soms vergeten ze dat en gaat het gevoel
meespreken. En dat gevoel zegt ze dat ze zo
snel mogelijk de wei weer in willen.
Vooralsnog gaat het echter, naar
omstandigheden natuurlijk, prima met
hem. Mare heeft een vrolijk, opgeruimd
karakter, dat is een voordeel. Ook hij zal
donkere momenten gaan krijgen, waarop
hij het niet meer ziet zitten, maar die
zullen bij hem minder intens zijn. Het is
bij zijn revalidatie zoals het voor zijn hele
leven geldt: Mare heeft een doel voor
ogen en gaat daar op af. In dit geval is dat
doel volledig herstellen. En daar moet alles
voor wijken."
omdat ik zoveel van auto's houd, is het een
maf idee dat ik al een hele tijd geen auto
heb gereden. Dat mis ik. Ik zit ook telkens
Rob aan zijn hoofd te zeuren, of ik niet in
een automaatje mag rijden. Dat mag ook
niet, helaas. Zodra het weer verantwoord
is, ga ik direct een stukkie toeren."
Handrem
Rob, dat is Rob Ouderland, fysiotherapeut
bij de KNVB. Ouderland toont zich
tevreden over zijn prominentste patiënt.
"De eerste fase is altijd heel belangrijk,
daarin moet de knie weer rustig worden,
zoals we dat noemen. Na zo'n operatie
kom je in de ontstekingsfase, zitten er
zwellingen in het gewricht, en daar moet je
dan even doorheen. Dat is allemaal goed
gegaan en ook wat de beweeglijkheid van
zijn knie betreft zit Mare op schema. Hij
heeft nu een heel actief programma, dat is
een soort zwart-wit-verhaal: sommige
bewegingen moet hij absoluut wél maken
en andere dingen mag hij absoluut niet
doen. Zoals autorijden, ja. Maar Marc is
AJAX MAGAZINE APRIL 1996 77
