Koolhydraten en dergelijke, het bekende
werk. Maar ik vrees dat ik moet
constateren dat ik gewoon geen aanleg heb
om dikker te worden. We hebben het bij
Ajax wel eens over prikken gehad, maar
Rolink is er niet meer en ik wil het ook
eigenlijk niet. Ik doe aan krachttraining,
zoals elke speler, en ik eet goed. Die
combinatie moet het doen. Ik vind dat
men gewoon moet accepteren dat ik geen
beer ben. Soms doet men net of het alleen
maar nadelen heeft, maar dat klopt
natuurlijk niet. Je kunt het zien aan die
kleinere spelers die wel het eerste van Ajax
haalden. Overmars is klein, Davids is klein,
Wooter is klein. En je kunt toch moeilijk
volhouden dat ze daardoor niet goed
genoeg zijn. Maar kennelijk denken die
trainers als ze mij zien: nee, te iel. Ik word
er gek van."
Gedrevenheid
De clubs staan niet in de rij voor Tuhuteru.
En toch gaat de geboren en getogen
Zaankanter ervan uit dat hij het volgende
seizoen een club gevonden heeft. Waar dan
ook. Want de hoop heeft hij nog niet
opgegeven. Het ideaal uit zijn jeugd is nog
onwrikbaar in zijn hoofd terug te vinden:
profvoetbal. Van zijn zesde tot zijn elfde
speelde hij bij KFC. Daarna tot zijn
dertiende bij WZ. Toen Ajax hem vroeg
hoefde hij niet lang na te denken.
Tuhuteru kwam in de Ajax-jeugd samen
met Tarik Oulida in één team te spelen.
Het was niet de minst begaafde linkerflank
die de Voorlandse velden heeft gesierd.
Kenners bedachten steeds weer nieuwe
superlatieven voor de twee rastalenten.
Maar Oulida is bij Ajax toch een beetje
blijven hangen in een mooie belofte, gelijk
het Tuhuteru is vergaan.
"Hij zou wat meer voor zichzelf moeten
opkomen," maant Tahamata zijn neef.
"Hij mist een beetje die gedrevenheid van
het hoe dan ook willen slagen. Hij moet
zorgen dat er nu snel iets gebeurt, anders
lukt het niet meer. Ik ben ervan overtuigd
dat hij een heel goede voetballer is. Alleen
wordt hij niet altijd op zijn sterke punten
gebruikt. Hij heeft een geweldig inzicht,
maar hij krijgt niet altijd de ruimte om
daar gebruik van te maken."
Tahamata speelt op bijna veertigjarige
leeftijd nog altijd profvoetbal bij de
Belgische eersteklasser Germinal Ekeren.
Hij heeft het lang volgehouden met het
lichaam dat ooit ook als ontoereikend
werd omschreven. Nu voetbalt hij uit pure
liefhebberij. Wat betreft instelling heeft de
oom meer bezetenheid dan de neef. Tot
verdriet van de oom, die zich inmiddels tot
Belg heeft laten naturaliseren.
Tahamata: "Ik heb altijd gezegd dat ik zou
stoppen als Eggie het zou hebben gered; als
hij ergens een basisplaats zou hebben. Dat
was niet zomaar een uitspraak. Als hij er
twee jaar geleden had gestaan, had ik met
veel plezier de toorts aan hem overgegeven.
Maar ik voetbal nog steeds, en dat zegt
genoeg over de carrière van Ignacio."
"Ik ben inderdaad niet zo heel erg streng
voor mezelf," geeft Tuhuteru toe. "Ook
niet voor anderen trouwens. Ik denk dat
Simon wel gelijk heeft als hij zegt dat ik wat
meer voor mezelf zou moeten opkomen.
Maar het zit nou eenmaal niet in mijn
karakter. En een karakter kun je moeilijk
veranderen."
Ben je trots op je oom
"Ja, natuurlijk. Hij betekent heel veel voor
het Molukse volk."
Denk je dat hij ook trots op jou is?
"Nou, ik ben er nog niet, hè? Maar ik denk
dat hij op een andere manier toch ook wel
trots is op mij."
De Republiek
Bijna was Tuhuteru ook naar het Belgische
uitgeweken. RWD Molenbeek was
geïnteresseerd in de Ajacied. Maar op het
laatste moment liep de transfer spaak. De
wedstrijden tussen RWDM en Germinal
waren dan bijzonder interessant geworden,
met de oom tegen de neef. Het zal er niet
meer van komen. Simon Tahamata neemt
dit seizoen afscheid van het betaalde
voetbal. De laatste jaren werd zijn
voetbalstatus meer en meer tot een
medium om de Molukse zaak te
verdedigen. Tahamata gebruikte zijn
populariteit. In elk interview dat er de
laatste jaren met hem gemaakt is, komt de
Molukse kwestie ter sprake. Op die manier
is Ignacio Tuhuteru ook bij het land waar
zijn wortels liggen betrokken geraakt.
"Ik hoorde Simon er op televisie over
praten. Vroeger leefde het helemaal niet
AJAX MAGAZINE APRIL1996
49
