20 oktober 1993: Ajax - Besiktas 2-1.
Doelpuntenmaker Ronald de Boer wordt rechts
gefêteerd door Jari Litmanen, Rob Alflen en de
half zichtbare Martijn Reuser. Links tilt Frank
Rijkaard de man van de voorzet, Ignacio Tuhuteru,
op. Uiterst links Finidi.
gemoedelijkheid". Wat hij in het begin nog
ervoer als een welkome ontspanning na het
eeuwige moeten bij Ajax, werd bron van
ergernis.
"Ik mocht niks zeggen," zegt Tuhuteru.
"Nou ben ik van nature al niet iemand die
voortdurend loopt te wijzen en te foeteren,
maar ik vind wel dat je af en toe moet
kunnen zeggen wat er goed of fout gaat.
Dat hadden ze bij RBC liever niet. Alles
werd uitsluitend negatief opgevat. Ik wist
al vrij snel dat het voetbalgeluk voor mij
niet in Roosendaal lag. Na een seizoen
vrijblijvendheid verlangde ik vurig terug
naar de trainingen bij Ajax. In de
voorbereiding op dit seizoen heb ik veel
met het eerste meegetraind en -gespeeld.
Het ging eigenlijk best goed. Het was mijn
bedoeling om via Ajax 2 weer ergens in
beeld te komen. Maar toen het goed ging,
toonde De Graafschap serieuze interesse."
Tuhuteru mocht een week op proef
komen. Trainer Frans Körver liet hem
meetrainen en meespelen. Eggie zag het
helemaal zitten. In zijn ogen was De
Graafschap een voetballende ploeg waarin
hij goed zou kunnen gedijen. Het ging ook
redelijk. Maar toen Körver hem tegen
Napoli niet meer dan vijf minuten liet
invallen, wist Tuhuteru al in welke richting
de vlag wapperde.
"Körver zei: 'Ik bel je morgen.' Toen wist
ik het wel. Ik vond het alleen raar dat hij
me niet direct zei dat het niets zou worden.
Hij zei dat hij nog contact met de
voorzitter moest hebben. Maar dat lijkt me
nogal onzinnig, eerlijk gezegd. Alsof hij me
wel wilde hebben, en de voorzitter
uiteindelijk het geld er niet voor over had.
Toen de trainer me de volgende dag belde,
zei hij: 'Het is allemaal leuk en aardig,
maar je bent niet wie we zoeken.' Dat was
AIAX MAC. A7INF APRII 1996 45