Eén cadeautje mag Column door David Endt Het stond al zes-nul en Theo ten Caat maakte een doelpunt voor FC Twente. Zes-een. "Eén cadeautje mag," klonk het commentaar op de tribune. Moeder Kluivert. Altijd goed voor een gevatte opmerking. Een aardige manier om teleurstelling te verwerken en met zes doelpunten voorsprong is dat ook niet zo moeilijk. De twee jonge vrouwen op Vak B van de eretribune draaiden zich om en lachten naar moeder Kluivert. De twee waren er goed voor gaan zitten. Warm in hun opvallende oranje winterjassen hadden ze een plaatsje onderaan de tribune, daar waar je door het hek moet kijken en vanwaar je door de dug out een deel van het veld mist. Maar dat ongemak wordt gecompenseerd door het feit dat je dicht bij het veld zit, dat je de reacties van de spelers hoort en de acties bijna binnen grijpafstand aan je ziet voorbijgaan. Daar beleef je het voetbal. Het oranje van de jassen was niet voor niets gekozen. Oranje was de kleur van de stimulans. Een aanmoediging voor een van de Ajacieden. Die Ajacied speelde met nummer twee op de rug. Gewoonlijk is dat Michael Reiziger, maar deze zondag was 'Mighty Mike' er niet. Hij zat in de 'engelenbak', het tribunegedeelte waar vooral de vrouwen van de voetballers hun plaatsen hebben. Michael Foto Louis van de Vuurst was geblesseerd en Sonny Silooy speelde op zijn positie. En vanwege Silooy hadden de meisjes bij het hek zich oranje bejasd. Twee weken eerder hadden zij Sonny voor het eerst sinds tijden weer zien voetballen in het eerste elftal van Ajax. Tegen Heerenveen. Sonny in het Ajax-shirt voor volle tribunes. Hoe lang was dat geleden? Er werd over gesproken, de F-Side zong zijn naam. Voor Sonny zelf was het ook weer wennen. De nacht voor de wedstrijd tegen Heerenveen had hij onrustig geslapen. Als een debutant. Twee seizoenen lang had hij er officieel wel, maar gevoelsmatig niet bij gehoord. Hij was de tweede man achter Michael Reiziger. Reserve, tribunezitter. Sonny Silooy wrikte zich in zijn lot en hoopte op een transfer. Want bank- of tribunezitten is het ergste wat een voetballer kan overkomen. In het topvoetbal is geen plaats voor cadeautjes... Het gebrek aan competitievoetbal werd merkbaar. Kleine procentjes minder, voldoende om net te laat te komen bij de scherpe oefenvormen, om de bal net niet pittig genoeg te raken om de pass een perfecte snelheid te geven. Sonny merkte het zonder het te willen weten. Het beste zou het zijn om te vertrekken. Een andere club, een nieuwe uitdaging en stimulans en een mogelijkheid om zich te bewijzen. Die club kwam, Tirol. Silooys ogen glommen van blijdschap. Het einde van de tunnel. Groot was de teleurstelling toen de overgang niet doorging. De Oostenrijkers volgden een krantebericht dat Sonny Silooy niet fit zou zijn. Het topvoetbal waarin geen cadeautjes worden gegeven kan wreed zijn. Maar het topvoetbal kan ook zoet zijn. Tegen Heerenveen was Silooy er plotseling weer bij. Reiziger geblesseerd, Sonny erin. Een lange ren over de vleugel die hem op de rechtsbuitenplaats bracht. De voorzet, afgemeten, goed op snelheid en een doelpunt. Het publiek juichte om het doelpunt en om de doelpuntmaker. Maar het juichte vooral voor de man van de voorzet: Sonny Silooy. Hun verloren gewaande zoon had zich laten zien. "Sonny in Oranje," zong de F-Side. Op het veld schoot Sonny Silooy in de lach. Twee jonge vrouwen onderaan op Vak B bij het hek zagen het en lachten mee en klapten in hun handen. De volgende thuiswedstrijd zouden ze hun oranje winterjas aantrekken. Ter ondersteuning van "Sonny in Oranje". Sonny Silooy is geliefd in de Meer en er wordt hem iets gegund. Met gezonde zelfspot lacht hij om het gezongen advies. "Sonny in Oranje." Hij weet dat er in het harde betaald voetbal geen plaats is voor cadeautjes. Maar wanneer Ajax aan het eind van het seizoen iets te vieren heeft op het Leidseplein, zullen er geen tranen van verdriet in zijn ogen opwellen omdat hij er eigenlijk niet bij hoort. Want dat hoort hij wel. Zouden ze in Oostenrijk naar Borussia Dortmund - Ajax hebben gekeken? Ik weet het. Het is zo. Het kan niet. Er is geen plaats voor cadeaus. Ook niet met zes-nul voor. Maar één cadeautje...? Mag! De vrouwen in de oranje jassen zijn het met mij eens. AIAY MAT. A7IMF APRII 1QQ£

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1996 | | pagina 41