betreft ziet zijn spel er tegenwoordig
minder sprankelend uit dan in
bijvoorbeeld de A-junioren. Wooter
speelde in de A tegen backs die tot dan zelf
ook nog ambitie dachten te hebben in het
betaalde voetbal. Hij kon ze zo dollen dat
ze ter plekke van gedachte veranderden,
dat ze huilend om hun moeder riepen of
met vlugzout moesten worden bijgebracht
als ze door een duizelingwekkende
hoeveelheid onnavolgbare
schijnbewegingen volledig gedesoriënteerd
ter aarde waren gestort. Af en toe is die
Wooter nog zichtbaar als hij zijn
opwachting in het eerste mag maken.
Snelle ogen registreren dan nog de
opperste verfijning van een balkunstenaar.
Wooter heeft de controle van een
voetschilder. Vooral de één-tegen-één is zo
nu en dan een lust voor het oog. Zijn
voorzet is nog voor verbetering vatbaar.
Nogal eens komt die te kort, alsof de korte
benen de bal niet tot bij de tweede paal
kunnen brengen. En ook het doseren van
acties is nog voor verbetering vatbaar.
Soms wordt de rechtsbuiten ingehaald
door zijn eigen enthousiasme.
Waarschijnlijk is het allemaal alleen maar
een kwestie van ervaring.
"Ik leer nog iedere dag heel erg veel bij
Ajax," zegt Wooter. "Misschien ging het in
het begin nog een beetje aan me voorbij. Ik
was nogal onder de indruk van het feit dat
ik nu met grootheden als Rijkaard, Blind
en Frank en Ronald de Boer speelde. Ik
weet nog goed dat ik er de eerste dag
tussen liep. Ik wist niet wat me overkwam.
Alles ging ook veel te snel. Ik snapte er
helemaal niets van. In mijn
herinnering heb ik die dag geen
enkele bal fatsoenlijk geraakt. Maar je went
eraan. Je moet je realiseren dat voetbal je
werk geworden is. Je bent bezig met
prestaties. En dus moet er een knop om. Je
kunt niet onder de indruk blijven. Het gaat
erom dat je moet zien te leren van alles wat
er op de training en in de wedstrijd
gebeurt. Ik kijk heel veel om tne heen. Als
ik zie hoe Finidi speelt, dan leer ik daar
enorm veel van. Het gaat om de keuzes die
je maakt. Wanneer ga je, wanneer niet?
Wanneer maak je een actie, wanneer niet?
Hoe stel je je verdedigend op? Dat soort
vragen. Zo bouw je ervaring op. En je moet
luisteren naar de spelers die al meer
ervaring hebben. Danny Blind, Ronald de
Boer, zij geven me allerlei aanwijzingen.
Vaak komt het er niet zo lekker uit zoals ze
het dan zeggen. Dan is het belangrijk om
niet boos of beledigd te reageren, maar te
begrijpen wat ze bedoelen. Soms heb je pas
later door waarom ze op dat moment gelijk
hadden. Voorlopig ben ik niet uitgeleerd."
God
Wooter begint nu te komen waar hij
hoopte ooit te zijn: bij de top. De ambitie
is er altijd geweest, maar in de loop der
jaren werd ook hem steeds duidelijker dat
het maar voor enkelen is weggelegd er te
komen. Van zijn leeftijdsgenoten zijn hij
en Kluivert de enig overgeblevenen. Van de
andere spelers wie ooit een gouden
toekomst werd beloofd, hoort nu bijna
niemand meer iets. Wooter beseft dat hij
bevoorrecht is, alhoewel hij ook niet licht
zal vergeten dat de weg naar de top lang
was en moeizaam.
"Vooral in de wintertijden heb ik het zwaar
gehad," gruwt Wooter. "Dan ging ik
's morgens met mijn schooltas en
voetbaltas van huis. Met de bus en de trein
reisde ik naar school. Daar vandaan werd
ik opgehaald met een busje dat me naar de
training bracht. Dan moest je eerst nog
huiswerk maken, waarna je in de kou
moest trainen. En dan weer met lijn 9 naar
het Muiderpoortstation om weer met de
trein naar Almere te kunnen. En dat gaat
jaren zo door. Dan moet je wel goed weten
dat je er echt wilt komen om het vol te
houden. Ik wist dat ik die gave van God
heb gekregen. Daar moest ik dus iets mee
doen. Ieder mens is ergens goed in, volgens
mij. Iedereen heeft een gave. Anderen zijn
goed op school. Dat was bij mij weer
minder. Daar deed ik het minder goed.
Gelukkig kon ik goed voetballen."
Almere
Het voetbal is meer dan eens niet alleen
een prettige vrijetijdsbesteding geweest.
In het gezin gebeurden dramatische
dingen. Cherida en Orsel waren door
Nordins moeder ooit als
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1996
97
