bureau was ook al aangesteld om als
zodanig op te treden bij de bouw van de
Amsterdam Arena, waarbij het Ajax-gevoel
eveneens een rol speelt bij het nemen van
beslissingen en het geven van adviezen. Bij
de aanleg van ons eigen nieuwe huis is het
natuurlijk helemaal van groot belang dat
goed wordt ingeschat wat de club wil. Ons
pakket van eisen en wensen moeten zij
goed kunnen overbrengen op de mensen
die het moeten realiseren. Dat is het
moeilijkste van alles. Hoe kan je iemand
die losstaat van Ajax toch dat Ajax-gevoel
geven? Dat geldt ook voor de architect,
René van Zuuk. Hij komt niet direct uit de
voetbalwereld, maar kreeg wel de opdracht
zodanig iets te ontwerpen dat er een relatie
ontstaat tussen het complex en de
Amsterdam Arena. Want het kan niet zo
zijn dat er tussen die twee geen binding is,
ook al is er enige afstand. Bovendien moet
het ook niet zo worden dat je bij
binnenkomst op het complex in een
gigantische diepte kijkt en je ergens ver
weg in een hoekje ziet dat er een wedstrijd
gespeeld wordt. Het terrein meet negen
hectare, 450 meter lang en bijna 200 meter
breed. René van Zuuk heeft alles zo
landschappelijk geconstrueerd dat iedereen
zich op het complex geborgen zal voelen."
Continuïteit en zekerheid
De hulp van Twijnstra Gudde betekende
overigens niet dat iedereen bij Ajax nu
lekker achterover kon gaan hangen en de
boel de boel kon laten. Henrichs:
"Bestuurlijk blijf je natuurlijk
verantwoordelijk, samen met de
directieleden. Vanaf het begin in 1992 met
Arie van Eijden en dan nu met Maarten
Oldenhof en Bob-Jan Hillen. Daarom
komen er toch nog veel zaken op je af. Om
maar iets te noemen: met het stadsdeel
Zuidoost moest een huurovereenkomst
gesloten worden over een stuk grond dat
eigendom was van Ouder Amstel. Dat leek
geen probleem, hoewel de verhoudingen
tussen Amsterdam en Ouder Amstel niet
bepaald optimaal waren. Het werd lastig
toen plotseling bleek dat Ouder Amstel een
bestemmingsplanwijziging had neergelegd
bij Gedeputeerde Staten met betrekking tot
grond waar gebouwd moest worden en er
hangende die zaak niets gedaan kon
worden. Dat was een fikse tegenvaller,
want de tijd begon te dringen. Het was
formeel een zaak tussen Amsterdam en
Ouder Amstel, maar zolang er geen
oplossing kwam gebeurde er niets. Wij
zagen de bui al hangen, door dit tijdverlies
zou de planning in het gedrang komen en
dat kon niet. In juni 1995 zou
daadwerkelijk met de bouw moeten
worden begonnen om op tijd - medio 1996
- klaar te zijn. In beroep gaan kon wel,
maar zou mogelijk te lang duren.
Bovendien hadden we inmiddels een
architect gevonden, er was een contract
met de Heidemaatschappij afgesloten voor
de aanleg van de velden, later in het proces
met de installateur en uiteindelijk in juni
1995 met de bouwcombinatie Ballast/Bam.
We werden als het ware gedwongen
opdrachten af te geven op momenten dat
de planning nog niet duidelijk was, maar
die gok moesten we wel nemen."
Als de nood het hoogst is, is de oplossing
meestal zeer nabij. Die kwam toen de
mogelijkheid werd geboden de grond te
kopen. Ajax hapte onmiddellijk toe om
aldus een paar vliegen - zekerheid en
continuïteit - in één klap te slaan.
Henrichs: "Dat gaf ons een garantie voor
de verre toekomst. De club kan er tot in
lengte van dagen blijven zitten."
Op 27 april 1995 kwam de
koopovereenkomst rond. Net op tijd voor
de Heidemaatschappij om te beginnen met
de aanleg van de velden, uiteraard een
belangrijk onderdeel van het complex. Het
gras moet optimaal zijn om het Ajax-spel
goed tot zijn recht te laten komen. Om tot
optimaal gras te kunnen komen heeft het
twee groeiseizoenen nodig. Dat lukt nu,
maar het heeft er door het moeizame
proces om tot de koopovereenkomst te
komen wel om gespannen.
30 juni 1995
Dit alles liep parallel met de verhuizing van
de clubs JOS en TOS/Actief. Met JOS
verliep alles vlot, maar nieuwe problemen
doemden op met TOS/Actief dat begin
juni 1995 nog geen nieuw onderkomen
had en bezwaren maakte tegen de kap- en
bouwvergunning. "Ook nu was het
formeel ons probleem niet," zegt Hennie
Henrichs, "maar het stagneerde wel de
voortgang, dus hadden wij er natuurlijk
alle belang bij het probleem zo snel
mogelijk te helpen oplossen, hetgeen ook
tot ieders tevredenheid is gebeurd. Op de
gedenkwaardige 30 juni 1995, een mijlpaal
in het hele proces, waren alle bezwaren van
tafel, was de verhuizing van Tos/Actief in
principe geregeld en de laatste opdracht
aan de bouwcombinatie verleend. Na
tweeënhalf jaar intensieve arbeid waren alle
voorbereidende activiteiten voltooid."
En nu? De bouw verloopt voorspoedig en
Henrichs kijkt tevreden naar de Toekomst,
letterlijk en figuurlijk.
"Er komt een accommodatie waar we met
z'n alles trots op kunnen zijn en die ons de
garantie geeft dat we met alle
voorzieningen die we in huis krijgen op
ons hoge niveau kunnen blijven acteren en
onze jeugdopleiding de aandacht kunnen
geven die zij verdient. Een accommodatie
die het clubleven goed zal doen. Bovendien
zal onze supportersvereniging op het
complex een ruimte krijgen.
Om toch maar vooral die binding tussen
club en supporters zo nauw mogelijk te
houden. Het hoort allemaal bij elkaar."
