De operatie is voltooid,
de revalidatie kan beginnen.
De narcose begint te werken.
het startpunt. "Op voetbalgebied was de
verandering behoorlijk groot, vooral wat
betreft de trainingen. Bij Ajax wordt er
korter maar veel intensiever getraind. Het
fysieke aspect is heel belangrijk want alle
spelers moeten in dit systeem veel arbeid
verrichten. In Frankrijk en in Italië wordt
soms langer dan twee uur getraind maar in
een lager ritme.
Trainen in Nederland kost meer kracht en
daar moet je aan wennen wanneer je uit
een ander land komt. Tactisch wordt er
ook iets anders gespeeld, maar dat vind ik
niet zo'n probleem."
Emotie bij Ajax - Gremio
De tussentijdse terugkeer naar Brazilië
duurde langer dan verwacht. De eerste fase
van zijn revalidatie doorliep hij in Rio de
Janeiro. Heerlijk weer, zomer in Rio. Het
klinkt allemaal mooi, maar Marcio Santos
vond het niet zo mooi. Het was onder de
omstandigheden wel goed dat hij dicht bij
zijn familie was en wellicht bevorderden de
warme zonnestralen het herstel van zijn
beschadigde been, liever had hij natuurlijk
gespeeld.
"Ik kreeg heel veel reacties. Vrienden en
collega's die belangstellend vroegen hoe
het met mij ging, die mij moed inpraatten.
Het is goed om te voelen dat de mensen
dicht bij je staan. Dat er affectie is. Dat
gevoel had ik ook met Ajax, al was de
afstand groot en het contact niet heel
frequent. Maar ook van Ajax-supporters
heb ik heel aardige attenties ontvangen.
Zeker in de eerste weken was ik aan huis
gekluisterd. De meeste tijd bracht ik door
met het kijken naar televisie. Veel voetbal.
In Brazilië heb je zoveel competities, de
normale competitie, de Braziliaanse beker,
de Copa Libertadores, de Supercopa, er is
altijd wel een wedstrijd die wordt
uitgezonden. En ik heb Ajax ook veel zien
spelen. Tijdens Real Madrid - Ajax was ik
bij de fysiotherapeut, maar Ajax - Gremio
heb ik uiteraard live gezien. In meerdere
opzichten was dat een bijzondere
wedstrijd. Het was een wedstrijd waarvoor
ik naar Ajax was gekomen. In Europa leeft
het minder, geloof ik, maar in Brazilië is
wereldkampioen worden iets fantastisch.
Als wereldkampioen ben je een grootheid,
en die kans.om wereldkampioen te worden
bij de clubs had ik bij Ajax. Ik was erg
nerveus voor de wedstrijd, ik was
emotioneel. Ook tijdens de wedstrijd, want
ik had verwacht dat Ajax minder moeite
zou hebben met Gremio. Waar het aan lag
dat het niet lukte? Ik geloof niet zozeer aan
de kwaliteit van Gremio. Dat speelde zijn
gewone spel, verdedigend. De Gremio-
supporters waren al trots dat hun club Ajax
had kunnen afstoppen, dat zegt wel wat.
Nee, Ajax was niet in zijn normale vorm,
anders was het klasseverschil er al voor de
verlenging uitgekomen."
Terug naar Nederland. De maanden van
Braziliaanse revalidatie waren voorbij en in
Nederland werd verder gewerkt aan het
volledige herstel.
"Als ik eerlijk ben," zegt Marcio, "Dan viel
de eerste week na mijn terugkeer
behoorlijk tegen. Dat had te maken met
het weer. In Brazilië was het zomer, hier
was het ijskoud, bomen zonder bladeren,
snijdende wind. Maar na die eerste week
ging het al veel beter, al was het in die week
dat het begon te sneeuwen wel even te gek.
Ik was wel aan winter gewend in Italië en
Frankrijk, maar op die vrijdag (26 januari)
had ik het even niet meer. Ik reed de straat
uit en had de auto niet meer onder
controle. Mama mia, wat was dat
schrikken. Halverwege dacht ik aan
teruggaan. Zo kon je niet rijden. Dat ik op
tijd bij Ajax aankwam, was een wonder.
Brrr. Gelukkig train ik nog niet buiten,
maar in het krachthonk en in de
sportzaal."
