steunpilaar en de meesterpion van de
trainer, zowel bij Ajax als bij Oranje.
Hij weet nog niet waar hij zal eindigen.
"Een andere plek in het elftal? Een andere
club? Ik kan daar nog niets mee. Wat ik
doe, is trainen en spelen. Voorlopig tot het
jaar 2000 bij Ajax. Of het definitief is, weet
ik niet. Zo'n contract biedt zekerheid en
die zekerheid geeft innerlijke rust. Daar
voel ik me lekker bij. Je weet nooit hoe het
bij Ajax loopt. Misschien heb ik over twee,
drie jaar plotseling wel zin in een
avontuurtje naar het buitenland. Dat lijkt
me mooi, maar zaligmakend is het niet.
Dat hebben Bergkamp, Jonk, Vink en Roy
wel aangetoond. Ik verwijt ze niks. Ze
hebben in Italië hun uiterste best gedaan er
wat van te maken. Dat ze niet zijn geslaagd
zegt veel over Italië maar meer nog over
hoe bij Ajax topvoetbal wordt bedreven.
Bij Ajax telt elk facet. Elk detail. Elke
positie. Elke taak. Die traditie. Die
bezetenheid. En het blijft maar
doorstromen."
Die gedrevenheid geldt ook voor de
broertjes De Boer. Die laconieke houding
is schijn. "Dat gemekker daarover moet
maar eens afgelopen zijn. Wij hebben zo
langzamerhand bewezen meer te kunnen
dan alleen maar een balletje afgeven.
Natuurlijk zit die nonchalance in ons.
Anders zou ik Ronald de Boer niet zijn en
Frank niet Frank de Boer. Een ander loopt
als een gek de gaten dicht. Wij doen dat
soms met één stapje. Wat is daar mis mee
als het resultaat hetzelfde is?"
