dichttrokken. Of de tot halve Amsterdammers verworden Scandinaviërs Frank Arnesen, Soren Lerby en Jesper Olsen. Ze hadden het goed bij Ajax, maar hun eindstation was het niet. Nee, Sjaak Swart vertrok nooit. Hij kon niet, mocht niet. Hij was Ajax. Zoals ook de huidige selectie enkele spelers herbergt die niet zo nodig weg hoeven. Frank de Boer bijvoorbeeld. De vice-aanvoerder is thuis in De Meer. Fijne mensen, fijne sfeer, lekker voetballen en veel succes. Het buitenland? Ach, Ajax is toch een prachtig rondtrekkend circus met internationale allure? Edgar Davids knikt: "Is waar, maar ik hoef niet zo nodig de nieuwe Mister Ajax te worden." Zijn oude ploegmaatje Clarence Seedorf wilde dat al helemaal niet. Net negentien jaar geworden koos hij dit seizoen voor de Italiaanse Serie A, voor Sampdoria om precies te zijn. Veel te vroeg, oordeelden velen over het vertrek van Seedorf. Edgar Davids heeft er een uitgesproken mening over: "Iedereen mag ervan denken wat hij wil. Maar als voetballer moet je vooral goed naar jezelf luisteren. Als het tijd is om te gaan, dan moet je gaan. En je moet de ballen hebben om het te doen, je moet het durven." Aan die uitspraak mag overigens geen enkele conclusie worden verbonden, benadrukt Davids. Want hij heeft het naar zijn zin in de Watergraafsmeer. Al bijna tien jaar lang. Hij leek voorbestemd om in de voetsporen te treden van linksbuitens zoals Ajax die door de jaren heen heeft gekend: Piet Keizer, Rob de Wit, Bryan Roy. Maar technisch directeur Louis van Gaal besliste anders. Edgar Davids is nu linkshalf: "Niet 'op acht', hè?" lacht hij in zijn kommetje soep. "Linkshalf." De plek waar hij waardevol was en is voor het gouden Ajax van de jaren negentig. Zwoegend, vechtend, scorend, uitdelend en incasserend. Een bijter met een bovengemiddelde technische bagage. Vanuit het hart Op het moment dat Guus Hiddink Oranje van nieuw elan wilde voorzien en hij voor het eerst de passie predikte, kwam Edgar Davids niet voor niets heel nadrukkelijk in beeld bij de bondscoach. Een voetballer die speelt vanuit het hart. Verbeten, met de wil om te winnen. Eerst het persoonlijke duel, dan de wedstrijd, en uiteindelijk alle nationale en internationale prijzen die hij op zijn weg tegenkomt. "Dat is voor mij ook een van de belangrijkste redenen om bij Ajax te blijven: sportief gezien zul je het bij een andere club niet gauw beter treffen." Hij voelt zich op zijn gemak bij Ajax. Daar aan die linkerkant, ingeklemd tussen de achterste en voorste linie. "Al speel ik de laatste tijd ook regelmatig in de mandekking," zegt Edgar Davids. "Nog verder achteruit. En in de jeugd heb ik ook wel achter de spitsen gespeeld." Twee dagen na het vraaggesprek zou Edgar Davids een weergaloze wedstrijd spelen tegen Real Madrid als stand-in voor de AJAX MAGAZINE DECEMBER 1995 37

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1995 | | pagina 37