dichttrokken. Of de tot halve
Amsterdammers verworden Scandinaviërs
Frank Arnesen, Soren Lerby en Jesper
Olsen. Ze hadden het goed bij Ajax, maar
hun eindstation was het niet.
Nee, Sjaak Swart vertrok nooit. Hij kon
niet, mocht niet. Hij was Ajax. Zoals ook
de huidige selectie enkele spelers herbergt
die niet zo nodig weg hoeven. Frank de
Boer bijvoorbeeld. De vice-aanvoerder is
thuis in De Meer. Fijne mensen, fijne sfeer,
lekker voetballen en veel succes. Het
buitenland? Ach, Ajax is toch een prachtig
rondtrekkend circus met internationale
allure?
Edgar Davids knikt: "Is waar, maar ik hoef
niet zo nodig de nieuwe Mister Ajax te
worden."
Zijn oude ploegmaatje Clarence Seedorf
wilde dat al helemaal niet. Net negentien
jaar geworden koos hij dit seizoen voor de
Italiaanse Serie A, voor Sampdoria om
precies te zijn. Veel te vroeg, oordeelden
velen over het vertrek van Seedorf. Edgar
Davids heeft er een uitgesproken mening
over: "Iedereen mag ervan denken wat hij
wil. Maar als voetballer moet je vooral
goed naar jezelf luisteren. Als het tijd is om
te gaan, dan moet je gaan. En je moet de
ballen hebben om het te doen, je moet het
durven."
Aan die uitspraak mag overigens geen
enkele conclusie worden verbonden,
benadrukt Davids. Want hij heeft het naar
zijn zin in de Watergraafsmeer. Al bijna
tien jaar lang. Hij leek voorbestemd om in
de voetsporen te treden van linksbuitens
zoals Ajax die door de jaren heen heeft
gekend: Piet Keizer, Rob de Wit, Bryan
Roy. Maar technisch directeur Louis van
Gaal besliste anders. Edgar Davids is nu
linkshalf: "Niet 'op acht', hè?" lacht hij in
zijn kommetje soep. "Linkshalf."
De plek waar hij waardevol was en is voor
het gouden Ajax van de jaren negentig.
Zwoegend, vechtend, scorend, uitdelend
en incasserend. Een bijter met een
bovengemiddelde technische bagage.
Vanuit het hart
Op het moment dat Guus Hiddink Oranje
van nieuw elan wilde voorzien en hij voor
het eerst de passie predikte, kwam Edgar
Davids niet voor niets heel nadrukkelijk in
beeld bij de bondscoach. Een voetballer die
speelt vanuit het hart. Verbeten, met de wil
om te winnen. Eerst het persoonlijke duel,
dan de wedstrijd, en uiteindelijk alle
nationale en internationale prijzen die hij
op zijn weg tegenkomt. "Dat is voor mij
ook een van de belangrijkste redenen om
bij Ajax te blijven: sportief gezien zul je het
bij een andere club niet gauw beter
treffen."
Hij voelt zich op zijn gemak bij Ajax. Daar
aan die linkerkant, ingeklemd tussen de
achterste en voorste linie. "Al speel ik de
laatste tijd ook regelmatig in de
mandekking," zegt Edgar Davids. "Nog
verder achteruit. En in de jeugd heb ik ook
wel achter de spitsen gespeeld."
Twee dagen na het vraaggesprek zou Edgar
Davids een weergaloze wedstrijd spelen
tegen Real Madrid als stand-in voor de
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1995
37