gezien. Calvé, Gist-Brocades... Het
buitenland was natuurlijk niet elke keer te
betalen, maar in Parijs ben ik nog geweest,
als jongetje van 14, toen ze met 3-0
wonnen in die beslissingswedstrijd tegen
Benfica. Jaja, mooi hè..."
"Ik ben met Ajax in achttien landen.
Plakboeken met allerlei speciale dingen
heb ik wel, maar ik maak nooit foto's. Alles
zit hier, hè, in m'n hoofd. Uitwedstrijden
binnen Nederland? Lukt tegenwoordig niet
altijd meer. Je krijgt mij namelijk niet meer
aan zo'n combikaart. Dan ben je net een
kudde vee. Eén keer heb ik het gedaan,
Feijenoord uit. Eerst naar Amsterdam en
dringen-dringen de trein in. In Rotterdam
wordt het plein eerst schoongeveegd, dan
word je gefouilleerd. Sta je daar tussen
twee paarden in... Een gevangene in een
strafkamp. Achterhaald ook, want het
grootste tuig stapt heus niet in een
combitrein. Nee, ik stuur vaak een
aangetekende brief met een betaalkaart
naar zo'n club. Soms lukt dat, soms niet.
Van NAC bijvoorbeeld krijg je niet eens
een brief terug. Bij PSV is het ook
moeilijk".
De niet-verzamelaar heeft plakboeken. Eén
met louter Piet Keizer. "Mijn favoriet is
Piet. Het idool. Die schaar, die is toch veel
mooier dan wat Crujff deed? Nergens mee
te vergelijken. Weet je nog, dat hij bij NAC
de eerste sliding van z'n leven maakte? Een
paar weken later was-ie weg. Kwam door
Kraaij. Nooit zal ik die man dat vergeven.
Tegenwoordig zit Kraaij weer bij Studio
Sport interessant te doen. Trouwens Keizer
ook bij RTL. Had-ie nooit moeten doen.
Meestal zegt hij eigenlijk niks. De woorden
moeten ze in z'n mond leggen..." En zo
komen de eenvoudige waarheden recht uit
het hart van Frans Groenendaal. Door een
maskerade van geleuter en vertoon prikt
hij heen. Het oprechte Ajax-gevoel stelt
hem daartoe in staat.
Vier letters
Toch is nuchterheid niet het dominante
kenmerk van de supporter. "In Engeland
kunnen ze dat beter, commentaar geven in
de studio. Maar daar wordt voetbal gezien
als religie. Hier niet. Of dat jammer is?
Vind ik wel". Religie. Wat is nu toch de
charme van dat woord "Ajax" en alles wat
daarmee samenhangt? Wat is de essentie
van het Ajax-gevoel? Waarom laat iemand
daar zijn leven in hoge mate door
beheersen? Het is iets lichamelijks, naar het
schijnt. "Ik weet het niet, maar echt, er
borrelt iets op als ik die naam hoor... Die
letters bovenop de overkapping in de
Meer. A-J-A-X... Mooi hè... Dat zegt toch
genoeg? Die letters moeten ze meenemen
naar het nieuwe stadion. Je hoort
supporters dat vaak zeggen. Het zou
eeuwig zonde zijn als dat niet gebeurt. Het
straalt wat uit, net als bijvoorbeeld dat
toegangshek van Liverpool. Het is als bij
een doelpunt. Voor het zesde juich je nog
even hard. Het is een explosie, maar waar
komt die vandaan? Uit een oase in je
lichaam. Tegen Roda JC bij voorbeeld. Met
0-1 achter, het liep niet. En toen, wham, bij
de derde klotecorner, opeens lag-ie erin.
Nounounou, wat er dan met je gebeurt!
Terwijl het alleen de gelijkmaker was".
Frans Groenendaal gaat nog lange tijd op
dit thema door. Maar misschien is dit
uiteindelijk de enige manier om het uit te
drukken: er altijd trouw heen blijven gaan,
tegen roeien en ruiten in, en steeds maar
herhalen: mooi hè.... mooi man...
Kritiek heeft hij ook, maar meer op de
organisatorische kanten. Weet je, die hele
supportersvereniging is een te goedkoop
verkooppraatje. Ze gaan prat op "de
grootste supportersvereniging". En
waarom zijn ze allemaal lid? Voor het blad?
Nee hoor. Veel zijn lid geworden voor de
Europa Cup-kaartjes en anders niet. Voor
Split zijn er 5000 uitgeloot. Een kritisch
punt is bereikt. Dan denk ik van ja, ja...
kijk. Als ze straks twee keer zijn uitgeloot,
moet je uitkijken. Dan gaan ze denken,
waarom nog lid blijven?"
"Verder, de manier waarop de kaartjes
worden gedistribueerd is ook niet altijd
even prettig. Het zou zo moeten zijn dat
trouwe supporters voorrang krijgen bij
uitwedstrijden. De mensen komen overal
vandaan voor de verkoop, dan kan het
gebeuren dat die opeens niet doorgaat.
Zijn de kaarten niet klaar. Of er staat dertig
meter rij voor twee loketten, gaat er een
loket dichtGaat er zeker iemand een
kroketje halen. En dat bij een miljoenen
bedrijf. Het is niet klantvriendelijk, dat
voel je. Dat kan beter. Ik heb het natuurlijk
niet over die gasten achter de loketten. Die
zijn okay".
"Het is een kromme wereld. Vroeger, zo'n
tien jaar geleden, heb ik met eigen ogen
spelers gezien die kaartjes aan
zwarthandelaren gaven. Bekende namen,
hoor. En geen twee of drie kaartjes. Nee,
dat is bij de huidige spelers anders. Daar
heb ik een hogere indruk van. Moet je zo'n
pik als Seedorf zien. Lijkt wel
zesentwintig!".
"Zoiets als Feyenoord heb je ook nodig.
Als je een interview leest met een
Feyenoorder, hebben ze het altjd over
Ajax. Als je een interview leest met een
Ajacied, ook. Verder doet Feyenoord me
niets. Ik blijf er niet voor thuis als ze op tv
komen".
"Van Gaal? Dat is pas een persoonlijkheid.
Populair? Dat weet ik niet. En moet dat
dan? Een gave trainer. Je mag 'm of je mag
'm niet. Als je hem ziet: er staat iemand.
Laat die maar schuiven. Misschien komt
hij arrogant over, maar hij is 't niet. Hij
weet gewoon dat hij het beter weet. Dat is
dus per definitie geen arrogantie. Hij durft
spelers aan te pakken. Hij heeft Jonk
neergezet als basisspeler. Veel geld
verdiend voor Ajax. En het gaat niet om
twee gulden. Ze zeggen dat er niet teveel
meer verkocht kan worden. Weet je
waarom? De kluis van ABN-Amro is vol.
Dat is een geintje dat je veel hoort. Wat er
AJAX MAGAZINE JUNI 1995
