bent. Bovendien scheelt het natuurlijk
enorm of je alles al eens hebt
meegemaakt".
Niet te imiteren
"Het idee van 'wij zijn de beste, jullie
passen je maar aan' vind ik fantastisch. Met
het team zoals Van Gaal dat nu in het veld
heeft staan, kan dat. Het feit dat elke
tegenstander zich nu klakkeloos aan Ajax
aanpast, vind ik een chapeau van de
grootste graad. Dat maakt je nergens mee".
"AC Milan verloochent thans eigenlijk z'n
status. Drie jaar geleden was Milan onder
Sacchi en met Van Basten en Gullit nog
een aanvalsmachine waarnaar het een
plezier was om te kijken. Tegenwoordig
speelt het puur destructief voetbal om de
resultaten te halen die het commercieel
nodig heeft. Het moet met de billen bloot,
omdat de onderbouw van Milan niet het
geraamte heeft van Ajax".
"Ik hoor het hier ook al, niet alleen in
Mechelen maar overal in België: 'We
moeten Ajax gaan imiteren'. Het geld in de
voetballerij raakt een beetje op, men wil
jeugd, jeugd, jeugd ofwel we moeten gaan
doen gelijk Ajax het doet. Maar dat kunt ge
zomaar niet. Ajax is een instituut. Dat is
geschiedenis, dat is cultuur, dat is
structuur. Dat is iets van tien, vijftien jaar.
En het functioneert, ongelooflijk.
Ajax imiteren; dat kan toch niet! Het is de
aard van het beestje. Bruutweg gezegd:
Ajax laat al zijn jonge talenten, al zijn
klasse-voetballers debuteren op zestien-,
zeventien- of achttienjarige leeftijd. Ze
ruiken eraan, ze worden eens teruggezet, ze
komen er terug in, maar ze zijn erbij en op
een gegeven moment, pats boem, dan zijn
ze er helemaal.
PSV heeft jaren en jaren enorm veel geld in
zijn jeugdopleiding gepompt. Maar er
gebeurde pas wat in Eindhoven toen eind
vorig jaar een pedant en eigenwijs kereltje
dat in Bordeaux zat uit te bollen, De Mos
tijdelijk moest komen vervangen. Men
mag van Rijvers zeggen wat ge wilt, maar
hij heeft altijd geloofd in de jeugd van PSV.
En toen hij in oktober terugkwam, deed hij
het toch mooi met de jonge Van der
Doelen, met de jonge Van der Leegte en
met de jonge Zenden. Waarom kon dat
dan niet twee of drie jaar eerder? En laten
we eerlijk zijn: hetgeen die jonge jongens
nu doen en hetgeen die pseudo-vedetten
daar deden, dat verschilde niet zoveel. Dus
wat is dan de basis om mee door te gaan,
met de jonge jongens toch?"
"Men zegt altijd van Ajax: Maar ja, die
spelers daar zijn al rijp als ze achttien zijn.
Dat is logisch. De selectienorm van Ajax is
veel strenger dan elders. De natuurlijke
selectie wordt in Amsterdam gedaan op
twaalf-, veertien- of zestienjarige leeftijd.
Wie niet voldoet, huppakee, die moet weg.
Bij ons in Belgie redeneert men, maar ja,
misschien kunnen we nog wat aan die
jongen verbeteren, na de puberteit kan het
misschien nog wel wat worden met hem.
Pfffttt. Als ge hier gasten van achttien jaar
in uw A-kern krijgt dan moet men de
fouten gaan wegduwen en moet men nog
gaan opleiden in wezen. Maar dan is het te
laat natuurlijk. Bij Ajax is het
opleidingsproces dan al achter de rug. Bij
Ajax heeft men dan al afgewerkte
producten, om het maar eens grof te
zeggen. Ik zeg het, wat Ajax doet is
praktisch niet te realiseren. Alleen een
instituut kan dat".
Het voorrecht
"Ik kan begrijpen dat Ajax steeds voor
volle stadions speelt. Dat is terecht. De
hedendaagse maatschappij zit namelijk zo
in elkaar dat de mensen in het weekeinde
geen gezanik aan het hoofd willen en alleen
naar een attractieve ploeg gaan kijken. Men
wil worden geconfronteerd met
positivisme. Als er één ploeg is die staat
voor positief voetbal in Nederland, in
Europa en daarbuiten dan is het Ajax.
Supporter zijn van Ajax is een voorrecht.
Het is een voorrecht om elke veertien
dagen in De Meer en straks in het nieuwe
stadion een wedstrijd van Ajax te zien.
Als je een socio bent van FC Barcelona ben
je bevoorrecht. Want dan zie je Stoitsjkov,
dan zie je Koeman. Dan zie je dus voetbal
en dan beleef je voetbal. Bij Ajax is dat
exact hetzelfde. Ajax is beleving. Ajax is
cultuur. Ajax is geschiedenis. Ajax is
genieten".
"Ik heb thuis in Gierle een abonnement op
Filmnet. Enerzijds voor de wedstrijden hier
in Belgie, anderzijds ook voor het
buitenlands voetbal. Met alle respect voor
de enorme individuele kwaliteiten van de
Italiaanse voetballers, AC Milan en Inter
Milaan zijn grote en mooie clubs, maar het
is niet Ajax, het is niet Barcelona. Het
Spaanse voetbal sla ik op dit moment
trouwens al veel hoger aan dan het
Italiaanse".
"Mijn collega Vandereycken heeft ooit,
met AA Gent, in de Europa Cup de
gelegenheid gehad om tegen Ajax te spelen.
Nul-nul. Ik vond dat dus jammer. Hij
speelde thuis, in Gent, puur destructief
voetbal. Wees eerlijk: wie van het niveau-
Gent is, wint één keer op de honderd van
Ajax. Als u tegen Ajax mag spelen, moet u
de handschoen oppakken. Misschien krijg
je met 2-4 of met 2-5 klop, maar dan hebt
u uw publiek wel verwend. Want in
Amsterdam gingen zij er toch
gegarandeerd aan".
Altijd scherpte
"Van mijn Amsterdamse periode heb ik
vooral geleerd dat je, om in het topvoetbal
te slagen of met je ploeg tot een topploeg
uit te groeien, scherp moet zijn. Scherp in
de wedstrijden, scherp op de trainingen en
zelfs scherp buiten de wedstrijden en de
trainingen. Dat elke training een doel moet
hebben. Dat je voortdurend bezig moet
zijn jezelf te verbeteren. Dat je op training
zaken moet erkennen en onderkennen die
je in de wedstrijd nodig hebt. Een training
moet geen bezigheidstherapie zijn.
Ja, dat heb ik dus geleerd bij Ajax. Ik heb er
heel veel geleerd. Ik blijf het alleen jammer
vinden dat ik in Amsterdam hetgeen waar
ik voor gehaald was, niet heb kunnen
tonen. Door die spierblessures heb ik nooit
de juiste draad kunnen oppakken. Voor
het mooie kwam ik te laat. Ik was al een
beetje een oude rot".
AJAX MAGAZINE JUNI 1995
