Piet van Deiick (eerste van links, gehurkt) naast een andere Ajax-coryfee, Wim Volkers
iedereen me als die "Rooie". Ik was vroeger
vuurrood."
"Ja, Ajax zorgt goed voor me. Ik krijg
altijd op tijd de kaarten voor de
wedstrijden in het Olympisch Stadion.
Ajax is net een familie en als ik er een keer
niet ben, vraagt iedereen: waar is Piet?
Maar dat doen ze ook voor anderen, hoor.
Nee, naar PSV ben ik niet geweest, te koud.
Ik schreeuw niet tijdens een wedstrijd maar
ik ben wel enthousiast. Ja, alles is mooi, ik
zou het best graag allemaal nog eens over
willen doen."
Soms een diner...
"Weet je wat ik wel jammer vind? Dat alles
om het geld draait, niet dan? We leven toch
in een krankzinnige wereld... Laatst, die
speler die na twee minuten al gelijk een
doelpunt maakte... Wie was dat nu ook al
weer?... Weet jij het niet meer? Die
Surinaamse jongen... Litmanen. Ja,
Litmanen. Weet je wat die verdiende voor
dat doelpunt? Ik wil het je wel zeggen,
hoor.... zeventig duizend gulden! Dat is
toch krankzinnig... Nee, het was Kluivert,
nu weet ik het weer. Zeventig duizend
gulden. Hij weet niet eens wat een gulden
is en die krijgt zeventig duizend gulden op
zijn boekie. Dat hou je toch niet voor
mogelijk. Wat wij vroeger kregen? Nou
eh... niks. Soms een diner na afloop van
een wedstrijd. Midden in de week kreeg je
bericht dat je bijvoorbeeld tegen Sparta
moest spelen. Zondagmorgen verzamelen
bij het Centraal Station of het
Weesperpoort Station en dan met de trein
naar Sparta en na afloop naar de
Coolsingel voor een hapje eten en dan weer
de terugreis.
Als je weg wil moet je het zeggen, hoor. Jij
hebt ook je werk maar wacht even... Jeetje,
luister nou, dat schiet me nu pas te binnen.
We hebben helemaal nog geen bakkie
gedaan, de koffie staat klaar... en het gebak.
Heb je nog even tijd? Oh, gelukkig. We
zitten alleen maar te kletsen en weet je, die
pijn in m'n nek is nu een stuk minder.
Gelukkig. Ik ben erg blij dat je gekomen
bent... heb je alles goed onthouden?"
AJAX MAGAZINE APRIL 1995