niet geven. Wat natuurlijk ook een flinke
steun in de rug betekende, was het feit dat
ik snel een basisplaats veroverde. Ik was
zelf niet echt tevreden over mijn spel, maar
ik had in ieder geval het gevoel dat ik van
waarde was voor de ploeg en voor de club.
Daar heb ik me aan vastgeklampt, dat was
uiteindelijk ook de reden waarom ik naar
Nederland was gekomen. En ik wist dat het
op het persoonlijke vlak ook allemaal snel
beter zou worden, zodra ik een eigen huis
kon gaan betrekken. En de taal zou
begrijpen."
Dan, plotseling, haalt Finidi zijn schouders
op. En zegt glimlachend het luxe karakter
van zijn inmiddels opgeloste problemen te
erkennen. Hij, de gevierde voetballer met
het vorstelijke salaris, had het slechter
kunnen treffen. "Dat was ik me in die
periode ook zeker bewust", zegt Finidi
bijna verontschuldigend. "Ik wil niet
zeggen dat de meeste Afrikanen het hier
moeilijk hebben, maar voor velen is het
lastig om een goeie baan te krijgen. En dan
besef je weer hoe mooi het sociale systeem
in Nederland is. Al die uitkeringen die
jullie hebben, dat kwam in het begin nogal
vreemd op me over. Iedereen kan gebruik
maken van de voorzieningen van de
overheid, dat lijkt me een heel goed
systeem. In Nigeria geldt nog echt de
struggle for life, iedereen moet op zijn eigen
manier een bestaan zien op te bouwen.
Mijn vader was daar goed in geslaagd. Hij
werkte op zee, op een schip dat naar olie
zocht. Wij hadden het goed thuis, maar om
je heen zie je natuurlijk flink wat armoede.
Het verschil tussen arm en rijk is jarenlang
schrijnend geweest. Het kleine groepje
rijken werd steeds rijker en de armen
werden steeds armer. Ik heb het idee dat
het nu weer de goeie kant op gaat,
hooggeplaatste mensen denken nu meer in
het algemeen belang dan alleen maar aan
hun eigen portemonnee. Maar ideaal is het
natuurlijk nog lang niet. Alle Afrikaanse
voetballers die in het buitenland spelen
sturen geld naar hun familie, dat is heel
gewoon. Dat doe ik ook, ja. Zodat je
familieleden kunnen meeprofiteren van de
rijkdom die je hebt. Want we hebben het
natuurlijk verschrikkelijk goed hier."
Grote indruk
Ruim anderhalf jaar nu laaft Finidi zich
aan de geneugten van het westerse leven.
"Als in een droom", zo beschrijft hij zijn
eerste kennismaking met Nederland. "Het
land zei me van te voren niet zo veel, zoals
veel Nigerianen Nederland niet kennen.
Best raar, want Amsterdam kent iedereen
weer wèl. Tijdens mijn stage nam m'n
zaakwaarnemer me mee de stad in, dat was
heel overdonderend de eerste keer. Ik heb
de hele tijd met mijn mond open gelopen,
zo mooi vond ik alles. Echt in niets te
vergelijken met Lagos, de hoofdstad van
Nigeria."
De sterke hang naar zijn vaderland, en de
daaruit voortvloeiende innerlijke onrust, is
grotendeels verdwenen. De 23-jarige
Nigeriaan heeft zijn draai gevonden in
Mokum. Opvallend genoeg heeft zijn spel
nooit te lijden gehad onder zijn haperende
start in Nederland. Finidi presenteerde
zich augustus '93 als een zelfbewuste all-
rounder en bevestigde dat beeld week in
week uit, maand na maand. Het
machtsvertoon waarmee de Nigeriaanse
stylist de rechterflank tot zijn domein, zijn
AJAX MAGAZINE APRIL 1995