niet geven. Wat natuurlijk ook een flinke steun in de rug betekende, was het feit dat ik snel een basisplaats veroverde. Ik was zelf niet echt tevreden over mijn spel, maar ik had in ieder geval het gevoel dat ik van waarde was voor de ploeg en voor de club. Daar heb ik me aan vastgeklampt, dat was uiteindelijk ook de reden waarom ik naar Nederland was gekomen. En ik wist dat het op het persoonlijke vlak ook allemaal snel beter zou worden, zodra ik een eigen huis kon gaan betrekken. En de taal zou begrijpen." Dan, plotseling, haalt Finidi zijn schouders op. En zegt glimlachend het luxe karakter van zijn inmiddels opgeloste problemen te erkennen. Hij, de gevierde voetballer met het vorstelijke salaris, had het slechter kunnen treffen. "Dat was ik me in die periode ook zeker bewust", zegt Finidi bijna verontschuldigend. "Ik wil niet zeggen dat de meeste Afrikanen het hier moeilijk hebben, maar voor velen is het lastig om een goeie baan te krijgen. En dan besef je weer hoe mooi het sociale systeem in Nederland is. Al die uitkeringen die jullie hebben, dat kwam in het begin nogal vreemd op me over. Iedereen kan gebruik maken van de voorzieningen van de overheid, dat lijkt me een heel goed systeem. In Nigeria geldt nog echt de struggle for life, iedereen moet op zijn eigen manier een bestaan zien op te bouwen. Mijn vader was daar goed in geslaagd. Hij werkte op zee, op een schip dat naar olie zocht. Wij hadden het goed thuis, maar om je heen zie je natuurlijk flink wat armoede. Het verschil tussen arm en rijk is jarenlang schrijnend geweest. Het kleine groepje rijken werd steeds rijker en de armen werden steeds armer. Ik heb het idee dat het nu weer de goeie kant op gaat, hooggeplaatste mensen denken nu meer in het algemeen belang dan alleen maar aan hun eigen portemonnee. Maar ideaal is het natuurlijk nog lang niet. Alle Afrikaanse voetballers die in het buitenland spelen sturen geld naar hun familie, dat is heel gewoon. Dat doe ik ook, ja. Zodat je familieleden kunnen meeprofiteren van de rijkdom die je hebt. Want we hebben het natuurlijk verschrikkelijk goed hier." Grote indruk Ruim anderhalf jaar nu laaft Finidi zich aan de geneugten van het westerse leven. "Als in een droom", zo beschrijft hij zijn eerste kennismaking met Nederland. "Het land zei me van te voren niet zo veel, zoals veel Nigerianen Nederland niet kennen. Best raar, want Amsterdam kent iedereen weer wèl. Tijdens mijn stage nam m'n zaakwaarnemer me mee de stad in, dat was heel overdonderend de eerste keer. Ik heb de hele tijd met mijn mond open gelopen, zo mooi vond ik alles. Echt in niets te vergelijken met Lagos, de hoofdstad van Nigeria." De sterke hang naar zijn vaderland, en de daaruit voortvloeiende innerlijke onrust, is grotendeels verdwenen. De 23-jarige Nigeriaan heeft zijn draai gevonden in Mokum. Opvallend genoeg heeft zijn spel nooit te lijden gehad onder zijn haperende start in Nederland. Finidi presenteerde zich augustus '93 als een zelfbewuste all- rounder en bevestigde dat beeld week in week uit, maand na maand. Het machtsvertoon waarmee de Nigeriaanse stylist de rechterflank tot zijn domein, zijn AJAX MAGAZINE APRIL 1995

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1995 | | pagina 33