Daar ben ik mezelf niet van bewust, maar
het is natuurlijk wèl zo dat ik steeds meer
acties durf te maken, ook in hele zware
wedstrijden. Misschien is dat een reden
waarom ik nu meer waardering krijg,
omdat ik mezelf ook in de topwedstrijden
duidelijk manifesteer. Toch blijft het raar,
want ik heb helemaal niet het idee dat ik zo
veel beter speel dan vorig jaar. En dat
zelfvertrouwen, dat is volgens mij ook een
beetje een kwestie van gewenning. Ik loop
nu al een flink aantal jaartjes mee, ben niet
zo snel meer onder de indruk van
gerenommeerde tegenstanders. Je proeft
bij tegenstanders het respect voor Ajax,
dan voel je je zelfvertrouwen weer verder
groeien. Ja, dat is het, een proces waarin je
steeds groter groeit."
Het jaar 2000 en daarna...
Als De Boer tegen die tijd nog niet uit
elkaar is gebarsten van het zelfvertrouwen
verdedigt hij tot medio 1999 het rood en
wit van Ajax. De innerlijke drang naar de
Serie A, de Primera Division of de Premier
League, laat staan de J-League, is
getemperd. De voetballer van het jaar: "Ik
heb niet zo'n hang naar avontuur.
Voetballend krijg je het nergens beter,
financieel heeft Ajax tegenwoordig ook een
hoop te bieden en met het nieuwe stadion
in aantocht gaat de ambiance er natuurlijk
ook niet op achteruit. Redenen genoeg dus
om een langlopend contract met Ajax aan
te gaan. Ik hoef niet zo nodig weg."
En hoe zijn leven er na de eeuwwisseling
uit komt te zien? Ronald de Boer werpt een
blik in zijn glazen bol en glimt. Hij ziet het
rijke, bruine leven opdoemen. "Ik ben niet
van plan me na mijn carrière al te druk te
gaan maken. Dan gaat wat mij betreft het
grote genieten beginnen. Ik zeg niet dat ik
nooit meer wil werken, maar het mag mijn
leven in elk geval niet gaan beheersen. Ik
heb tegen die tijd genoeg geïnvesteerd in
mezelf, dan wil ik lekker met m'n gezin van
het leven genieten. Al zal ik niet op mijn
luie kont gaan zitten, daar ben ik veel te
bedrijvig voor. Dat heb ik nu al, je zult me
niet snel zo maar stil zien zitten. Ik ben
altijd bezig. Met mijn dochtertje spelen,
een snookertje leggen, een potje kaarten,
ouwehoeren met mensen. En ik zal altijd
de drang houden om me als mens te
blijven ontwikkelen. Daar streef ik nu al
naar, maar voorlopig word ik te veel
opgeslokt door het voetbal. Ik zou heel
graag beter willen golfen, vreemde talen
willen leren, een muziekinstrument
bespelen. Een beetje dingen met klasse en
stijl, daar voel ik me lekker bij. Misschien
dat ik daar na mijn loopbaan de tijd en de
rust voor kan vinden. Met name dat laatste
is belangrijk, want als ik iets niet heel snel
onder de knie heb ben ik nogal gauw
geneigd ermee te stoppen. Ach, ik zie wel
wat de toekomst me brengt. Ik ben geen
type dat zich daar zorgen over maakt, laat
het leven op me afkomen. Weet je wat me
wel aardig zou lijken in de toekomst? Als
m'n dochter zou blijken uit te blinken in
een sport, om die dan een beetje te gaan
volgen. Heeft ze dat talent niet, dan zal ik
haar daar uiteraard geen spatje minder om
vinden, maar het lijkt me gewoon wel leuk.
In het tennis, bij voorbeeld. Dat kon ik
vroeger zelf ook vrij goed. Ik wil niet
opschepperig klinken, maar ik denk dat ik
in die tak van sport ook wel redelijk ver
had kunnen komen. Als ik zie dat mijn
dochter daar talent voor heeft zal ik haar
zeker stimuleren. Net zoals onze vader dat
bij Frank en mij heeft gedaan. Die had een
blind vertrouwen in ons, hij stimuleerde
ons enorm om profvoetballer te worden.
Goh, ik zie mezelf al zitten later. Mijn
dochter op de grote tennistoernooien in
het buitenland en ik reis dan lekker met
haar mee. Beetje in het zonnetje op de
tribune zitten, drankje erbij, zonnebrilletje
op. Ja, dat lijkt me wel wat..."
AJAX MAGAZINE APRIL 1995
