ag
"Een fijne midd
zonder risico's"
Gerard Holsheimer:
r*
Interview
door Tijn Middendorp
foto's Louis van de Vuurst
Gerard Holsheimer speelde nooit voor Ajax, maar is toch een
ras-Ajacied. Op 1 september 1968 stapte de huidige
administrateur en veiligheidscoördinator als donateur de
vereniging binnen. Meer dan wie ook, kent hij de risico's rond
de wedstrijden. Een interview met een belangrijk man-op-de-
achtergrond.
Een jaar na zijn entree bij Ajax, werd
Gerard Holsheimer werkend lid. Hij nam
plaats in de jeugdcommissie en werd onder
meer leider van de C 1-junioren. In het
dagelijks leven was Holsheimer
belastingadviseur, maar toen, medio 1977,
de functie van Hoofd Secretariaat bij Ajax
vrij kwam, aarzelde hij niet om bij Ajax in
dienst te treden.
Inmiddels is hij vijfentwintig jaar lid en
draagt hij twee petten. Hij is hoofd van het
secretariaat én veiligheidscoördinator.
Door de grote veranderingen in de
afgelopen jaren is er van zijn
administratieve werkzaamheden niet veel
meer over, hij dient een groot deel van zijn
tijd in te vullen met organisatorische-
veiligheidszaken rondom de wedstrijden.
"Het betekent vooral de mensen een fijne
middag bezorgen, met zoveel mogelijk
uitsluiting van risoco's," leidt Holsheimer
zelf het interview in.
Weet je nog hoe het er allemaal op de
administratie was toen je begon?
"Het is onvergelijkbaar met de
tegenwoordige situatie. De bezetting was
minimaal, van een echte inwerkperiode
was totaal geen sprake. Ie liep een
wedstrijdje mee om te zien hoe alles ging,
van de kaartverkoop tot de suppoosten,
alsmede een paar avonden waarop werd
uitgelegd hoede administratie en met name
de salarisadministratie werkte. En dan
werd je geacht het wel te weten."
Wat is in de voorbije jaren de grootste
verandering geweest?
"Dat was zonder meer de automatisering.
Alles ging vroeger handmatig, voor de
boekhouding hanteerden we het
doorschrijfsysteem. Je deed alles met de
pen, je betaalde het terreinpersoneel op
vrijdagmiddag contant uit. Dat is nu
ondenkbaar. De automatisering begon
rond het seizoen 1979-80. Stap voor stap
werd het beter, ook op het gebied van het
personeel. We kregen er een telefoniste bij,
wij startten met de
seizoenkaartenregistratie via de computer,
in plaats van met de oude
adresseermachine en een adressenbestand
op ijzeren plaatjes. Alles is makkelijker
geworden. Neem het automatisch betalen.
Als de mensen ons eenmalig machtigen
voor de betaling van een seizoenkaart, is
het een kwestie van de betaling in de
computer voeren en dan gaat het op floppy
naar de drukker, of degene die uiteindelijk
de seizoenkaart fabriceert. Er is dus heel
veel werk uit handen genomen."
Mis je de charme van vroeger niet een
beetje?
"Totaal niet! Dat kan ook niet, destijds
noemden wij een seizoen met vierduizend
jaarkaarthouders een topjaar. Dat is niet te
AJAX MAGAZINE FEBRUAR11995
