dimensie. De bewondering ging uit naar de constructie van het
stadion. Gewapend met veiligheidshelmen en onder leiding van
stadiondirecteur Jan Tilmans, beklommen de Ajacieden de nog
ruw betonnen treden van de tempel. Voorbij de plassen, de
planken en ander bouwmateriaal stapte het rood-witte gezelschap
één van de gapende gaten door, naar de tribune. De aanblik was
overweldigend. Meters naar beneden werd gewerkt aan wat de
parkeergarage onder het stadion moet worden. Acht meter hoger,
zo legde Tilmans uit, moesten de Ajacieden zich het veld
voorstellen. De camera's legden de reacties van de voetballers vast,
fotografen schoten hun plaatjes, scribenten noteerden gretig de
uiteenzetting van de trotse stadiondirecteur en de commentaren
van de voetballers.
Daar waren zij, in wat over anderhalfjaar één van Europa's
mooiste en modernste stadions zal zijn. Het was moeilijk om zich
er een voorstelling van te maken, maar boven de tribune waar zij
nu stonden, moet binnenkort nog een tribune-ring verrijzen. De
stalen bogen worden binnenkort hydraulisch omhoog getild,
waarna het hoogste punt weldra bereikt zal zijn.
Het dagdromen van een vol stadion had iedereen in zijn greep.
Begrijpelijk, want wat is nu anderhalf jaar?
Dat deze droom geen bedrog is, blijkt uit het razende tempo
waarin de bouw zich voltrekt. Per week krijgt het reusachtige
stadion meer vorm. De man in de straat heeft het er ook over.
Waar je komt, iedereen is wel eens langs het in aanbouw zijnde
voetbalbolwerk gereden en heeft zich verwonderd over de omvang
en de uitstraling die het stadion nu al heeft. En in de verhalen over
het prestigieuze stadion klinkt naast bewondering ook trots door.
Terecht, want het Stadion Amsterdam is, op achttien maanden van
haar voltooiing en nog ook zonder dat het een échte naam heeft,
een project waar Amsterdam trots op mag zijn.
A1AX MAGAZINE FEBRUARI 1995