Numero Quattr Wim Jonk "Van Gaal liet mij voetballen zoals ik ben" Oude Liefde door Youri de Vos foto's Louis van de Vuurst De Serie A als paradijs is niet meer, zeker niet voor Wim Jonk. In onderstaand interview blikt de ranke Volendammer soms nostalgisch terug op Gerrie Mühren, op Louis van Gaal en op Nummer Vier. "Hoe kan dat nou? Waarom begrijpen die anderen mij nou niet?". Wim Jonk voetbalt alsof hij ademt. Hij ziet rond en doet. De synthese van geest en lichaam is soms verbluffend. Geen voetballer die zo snel ziet als deze ranke Volendammer. Soms twee, drie zetten vooruit. In dat moordend tempo valt hij nauwelijks bij te benen. "Tussen zien en kunnen zit een wereld van verschil. Bovendien moet je een bal ook snel dürven raken. Wie niet waagt, die niet wint. Zo gaat dat in het leven". Gelukkig voor Ajax begreep Dennis Bergkamp de Nummer Vier blindelings. "Dennis en ik", sprak Wim Jonk destijds aan de vooravond van het Europa Cup- treffen tegen de 1. FC Kaiserslautern, "daar komt niemand tussen. Het is een kwestie van intuïtie. Heb ik de bal, dan weet ik dat Dennis al bezig is te demarreren. Ik weet hoe hij zich voelt, ik weet hoe hij denkt. Dat is voor mij verschrikkelijk gemakkelijk voetballen". We schrijven 8 december 1992. Het lijkt alweer lang geleden. De combinatie Jonk- Bergkamp ontwikkelt zich in die dagen tot een zeldzaam wapen in het moderne voetbal. Niet zonder reden lokt Ernesto Pellegrini, de presidente en eigenaar van Inter, het begeerde duo luttele maanden later naar Milaan. Voor een vermogen, naar het heet. Volgens zaakwaarnemer Rob Jansen is een transfer van deze omvang nog nooit vertoond. Wacht La Dolce Vita, het zoete leven? Het gezicht van de voormalige Nummer Vier van Ajax trekt zich die morgen samen in rimpels. De Volendammer komt niet verder dan een dunne glimlach, waarin hij het liefst zou willen wegvluchten. "Presteren is net als eten. Je moet het blijven doen. Anders val je af'. Verdwenen schittering Op Appiano Gentile, il centro sportivo deVInternazionale Milanoheerst serene rust. Over de heuvels hangt de nevel in een mooie, wijze sluier. De gladiatoren druiper als gangsters af, de meesten in trendy kostuums, met de onvermijdelijke donkere zonnebrillen en snelle bolides. Zoveel is zeker: de tragedie ten spijt, deinst niemand terug, the boys willen nog allemaal numero uno zijn. Bergomi, Berti, Bianchi, Bia. Tutti. Tl disastro Inter', het rampzalige Inter. Wim Jonk haalt de schouders op. De glans van de spectaculaire transfer is verdwenen. De schittering in de blauwe ogen eveneens. De gevallen ster weet het: het krediet is slechts één wedstrijd groot. "Ik geef toe dat er meer dan eens momenten zijn dat ik mij in Milaan afvraag: gaat dit wel goed met me? Moet ik misschien niet iets anders gaan doen? Maar ja, ik ben een Volendammer weet je, en die kiest nu eenmaal niet zo gauw voor de weg van de minste weerstand. Die geeft de moed niet op. Die gaat door totdat hij er alles aan heeft gedaan" 28 AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1995

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1995 | | pagina 30