was. Dat vond ik verschrikkelijk, ik wilde per se bij een club spelen. Op mijn zevende mocht ik eindelijk beginnen. Toevallig kreeg ik een tijdje terug een elftalfoto opgestuurd, gemaakt vlak voor de eerste officiële voetbalwedstrijd uit mijn leven. Schitterend om terug te zien. Op die foto sta ik echt te stralen, met een grote lach op m'n gezicht. Hoewel ik nog geen van mijn elftalgenootjes kende. Toen ik die foto zag besefte ik me weer hoe ontzettend blij en trots ik was op het moment dat ik mijn eerste wedstrijd mocht spelen." 3. De Droom "Als kind had ik geen dromen over de toekomst. Dan beleef je alles gewoon, zonder er verder bij stil te staan. Eigenlijk heb ik nooit echte dromen gehad. Ik denk dat je beter doelen in je leven kunt hebben dan dromen. Vroeger kreeg ik vaak te horen dat ik in het veld nogal dromerig overkwam. Ach, ik ben dromerig in die zin, dat mijn gedachten heel ver kunnen afdwalen, naar van alles en nog wat. Thuis heb ik van die momenten. Dan zit ik lekker op de bank, te genieten van het niets doen, en dan laat ik m'n gedachten afdwalen. Niet naar één specifiek onderwerp, het zijn meer flarden, vluchtige gedachten over mensen en hun gedragingen. Wat dat betreft heb ik weinig rust in mijn hoofd, kun je me dromerig noemen. Maar van volle stadions en dat soort zaken heb ik nooit gedroomd. Ik heb altijd alles gewoon op me aflaten komen. Het klinkt raar, maar zelfs in Italië hebben al die volle stadions nooit zo veel indruk op me gemaakt. Ik was en ben altijd meer met de wedstrijd bezig. Ik vind het een grappige gedachte, dat ik van dat soort dingen waarschijnlijk pas ga genieten als ik ben gestopt met voetballen. Als ik dan al die mensen zie, het vuurwerk, het gezang, in de stadions waar ik zelf altijd heb gespeeld... Volgens mij kan ik daar pas later echt goed van genieten. 4. Het Besef "Dat is voor mij een heel duidelijk punt geweest; de Europa Cup-wedstrijd tegen Bohemians Praag, in 1984. Na verlenging en strafschoppen vlogen we er uit en vervolgens kwam er nogal wat kritiek op de ploeg los. Pas in de periode na die wedstrijd, zo rond m'n 23ste, ging ik echt beseffen wat profvoetbal op het hoogste niveau precies inhield en wat je er voor moest doen. Toen kreeg ik in de gaten dat je altijd honderd procent inzet moet leveren. In de periode daarvoor probeerde ik wel altijd goed te voetballen, mooi te voetballen ook, maar ik kwam er achter dat dat niet genoeg was. En dat ik al die jaren weinig weerbaar was. De wedstrijden tegen Bohemians heb ik min of meer verwerkt en ik heb geprobeerd er wat mee te doen, er beter en sterker uit te komen. Vanaf dat moment ben ik het Nederlands elftal ook anders gaan benaderen. In het begin dacht ik vaak 'goh, leuk, ik ben weer geselecteerd'. Meer niet. Vooral de eerste keren was het Nederlands elftal, doordat ik al heel snel werd opgeroepen, erg onwerkelijk. Na het besef ging ik met meer eergevoel naar Oranje, met het idee om echt alles te geven wat ik in huis had. De huidige jongeren bij Ajax hebben dat allemaal nu al. Komt ook door de wisselwerking met de trainer, die heeft interesse in de jeugd. Ik heb het idee, dat deze jongeren veel verder zijn dan ik op die leeftijd. Dat vind ik leuk om te zien, die jongens stralen blijdschap en zelfbewustzijn uit. Bij mij duurde dat allemaal wat langer." 5. Het Debuut "Dat was heel spannend en het pakte heel fijn en vrolijk voor me uit. Een uitwedstrijd bij Go Ahead Eagles, de eerste keer dat ik bij een competitieduel op de bank mocht zitten. Er waren nogal wat spelers geblesseerd. Sören Lerby begon licht geblesseerd aan de wedstrijd en op hem heb ik veel gelet, kijken of hij het volhield. Er waren natuurlijk meer gegadigden om in te vallen, maar toen het echt niet meer ging met Lerby was ik degene die het veld in moest. En als je dan ook nog gelijk een doelpunt maakt, ja, dat zijn mooie momenten. Net als de volgende dag op school. Je bent nog gewoon scholier en je hebt een doelpunt voor Ajax gemaakt, dat maakte nogal wat reacties los. Leuk was dat. Het ging sneller dan ik had verwacht. Ik richtte me dat jaar op een seizoen in het C- team, maar door alle blessures werd ik bij het eerste gehaald. Puur toeval. Zoals ik het idee heb, dat mijn hele leven van toevalligheden aan elkaar hangt. Mijn snelle debuut is daar een goed voorbeeld van." 6. De Ontwikkeling "Na SCA ben ik eerst naar Blauw Wit en later naar DWS gegaan. De eerste betaald- voetbalclub waar ik heen kon, was Haarlem. Maar ik wilde het bij Ajax proberen, dan kon ik altijd nog naar Haarlem als het zou mislukken. Leo Beenhakker was de eerste trainer waar ik serieus mee te maken kreeg. Hij was in die tijd een soort psychologische trainer, dat kan voor jeugdspelers heel belangrijk zijn. Van alle trainers die ik daarna heb gehad, heb ik de voor mij positieve dingen opgepikt en onthouden. En, het begint de rode draad in mijn verhaal te worden, ook in mijn ontwikkeling is Het Besef na Bohemians Praag het belangrijkste moment geweest. Vanaf dat punt werd ik min of meer mijn eigen trainer. Ik ontdekte dat het allemaal bij jezelf begint. En dat de trainer meer een hulpmiddel is, om je bij voorbeeld de te hanteren tactiek aan te reiken. Eigenlijk is mijn ontwikkeling heel geleidelijk gegaan, ik heb nooit grote sprongen vooruit gemaakt. Toen ik naar Milan ging, had ik ook echt het idee dat ik er klaar voor was. En in die vijf prachtige jaren daar ben ik ook steeds weer een stapje vooruit gegaan. Doordat je steeds in nieuwe situaties terecht komt, binnen en buiten het veld, blijf je ervaring opdoen. Dat geldt nu nog steeds." 7. Ajax "Het is pas echt mijn club geworden toen ik er kwam spelen. De pracht van het shirtje, de sfeer binnen de club, dat zijn dingen waar je heel gauw door wordt gegrepen als je hier eenmaal rondloopt. Nu ik weer terug ben is mijn sportieve doel duidelijk; met Ajax zo veel mogelijk prijzen pakken. Mijn besluit om daarna stoppen staat vast. M'n volgende doel ligt dan op het gebied van mijn ondergoed-lijn, die eind november is gelanceerd. Dat is, samen met een vriend, begonnen als een pleziertje. Een luchtig ideetje, dat we tot werkelijkheid hebben gebracht. Sommige mensen vragen me waar ik aan ben begonnen, voelen zich geroepen om hun mening erover te geven. Ik snap niet waar ze het recht vandaan halen. Als iemand zichzelf een doel stelt en hij staat daar achter, moet je hem in zijn waarde laten. Ik kan ook de hele dag gaan vissen als ik ben gestopt, maar dat trekt me niet. Ik wil gewoon lekker blijven werken." AJAX MAGAZINE DECEMBER 1994

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 63