het bestuur, moeder Brom stond achter de
bar en de drie kleine Brommetjes speelden
er in de jeugd. John, de meest begaafde van
het trio, vierde als puber van veertien
zijn debuut in de hoofdmacht van de club.
Drie jaar later
waagde hij de
overstap naar
Quick Amersfoort,
amateurtopper en
tussenstation op de
weg naar het
betaalde voetbal.
Op een jaartje
Quick volgden
zeven seizoenen
Vitesse, drie in de
eerste- en vier in de
eredivisie. Van den
Brom, vooral
schaduwspits in die
jaren: "Daar heb ik
een heel mooie tijd
gehad. Helaas is het
contact met de club
op zich een beetje
verwaterd, dat gaat
vrij snel. Met
sommige jongens
persoonlijk heb ik
nog goed contact, maar wedstrijden zie ik
nauwelijks meer. Als ik een keer een
zondag vrij ben ga ik lekker naar AP WC,
daar spelen m'n broers en al mijn oude
vrienden nog steeds. Maar dat doet niets af
aan de fijne herinneringen die ik aan
Vitesse bewaar. We zijn in die periode van
een eerste divisie-clubje tot een gevaarlijke
subtopper in de eredivisie uitgegroeid. Al
denk ik, dat het van een aanval op de Top
Drie nooit zal komen. Het lijkt me beter
dat Vitesse zich richt op het
kampioenschap van de subtop. Voorzitter
Aalbers kan dan wel elk jaar roepen dat de
aansluiting met de top nabij is, maar er is
een verschil tussen verstand van zakelijke
dingen en verstand van voetbal. Van het
eerste heeft hij heel veel, van het tweede
een stuk minder. Het gaat om het verschil
tussen ambitie en realiteit, dat moet
iedereen bij Vitesse onder ogen zien. Ach,
ik houd het op over-enthousiasme. Net als
met het Akzodrome. Toen ik in '87
contractbesprekingen had, stond er al een
maquette van dat stadion op de tafel. Maar
goed, er is natuurlijk heel veel in positieve
zin veranderd bij Vitesse. Toen ik kwam, in
1986, zag het er allemaal niet al te
rooskleurig uit. De club was bijna bankroet
en er speelden vrij veel, hoe zal ik het
noemen, uitgerangeerde voetballers. Onder
Karei Aalbers en trainer Bert Jacobs is het
gaan lopen. Jacobs heeft de boel echt op
gang gebracht, de huidige situatie bij
Vitesse is voor een groot deel zijn
verdienste. Hij heeft er zeer veel kijk op,
deed gerichte aankopen. Het beste
voorbeeld vond ik Frans Thijssen. Op de
libero-positie heeft Frans, op late leeftijd,
nog enkele fantastische seizoenen gedraaid.
Het klikte in het veld tussen ons. Hij wist
wat ik ging doen en andersom. Met de
spits, Hans van Arum, had ik dat ook. Bij
Ajax heb ik het idee dat ik dat met Ronald
de Boer een beetje heb, zo'n soort
wisselwerking. Dat is moeilijk uit te leggen,
het klikt gewoon. Een puur gevoelsmatige
kwestie."
Snelle acdimatisatie
Van den Brom schreef in Arnhem twee
interlands bij op zijn C.V., tekende er en
passant een zestienjarig contract en leek tot
zijn voetbaldood aan Vitesse vastgebakken.
Totdat de vacature-Jonk bij Ajax opvulling
behoefde. Van den Brom nam op zijn
levensladder twee treetjes ineens, tekende
een vierjarige verbintenis in De Meer, maar
heeft inmiddels alweer een stapje terug
moeten doen. Naar
de schemerzone
tussen het eerste en
het tweede team.
Zijn overtuigende
start ten spijt. Hij:
"In het allereerste
begin ben ik op de
training een paar
keer gigantisch op
mijn bek gegaan,
door bepaalde
situaties verkeerd
op te lossen.
Trainen bij Ajax,
dat is toch wel even
andere koek dan bij
Vitesse, met alle
respect. Daarna
pakte ik alles vrij
snel op. En ook in
de competitie liep
het lekker."
Inderdaad, Van
den Brom
acclimatiseerde wonderbaarlijk snel in zijn
nieuwe omgeving. Met zijn kraakheldere
spelinzicht hield de verse nummer 4 het
hart van de Ajax-defensie kloppend, de
sceptici hielden hun mond. Van Wim Jonk
repten slechts weinigen nog. Tot "De
Terugval", na ongeveer een halfjaar.
Tergend langzaam sloop er onzekerheid in
zijn spel. De durf om acties te maken
verdampte, ook zijn spraakwater in het
veld droogde op. Van den Brom trok zich
terug in zijn schulp. "Die terugval" is een
feit, daar draai ik niet omheen. Het lijkt
een soort neerwaartse spiraal waar je
inkomt. Het loopt een paar keer niet
lekker, je zelfvertrouwen neemt daardoor
af, waardoor je voorzichtiger en in mijn
geval dus ook minder effectief gaat spelen.
Het is heel moeilijk te definiëren. Zo'n
terugval is een feit, iets datje constateert.
Een gevoel ook, net als vorm. Ik bedoel,
wie kan mij vertellen wat vorm is? Soms
voel je je tijdens de warming up als een
drol en speel je vervolgens een wereldpot.
En andersom komt helaas ook voor. Vorm
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1994