van mijn vader overgenomen. Bij Beveren
en Anderlecht heeft hij voor mij nog de
onderhandelingen gedaan. Hij besliste
altijd voor me en altijd was het goed. We
hebben fantastisch gewerkt samen, maar
op zeker ogenblik bereik je toch een leeftijd
waarop je het zelf wilt uitzoeken. De
beslissing om naar Ajax te gaan, heb ik zelf
genomen. Hij heeft het er nog wel eens
over met me: 'Volgens mij had je beter bij
Anderlecht kunnen blijven', zegt hij dan.
Wat ik dan zeg? Dat ik over mijn stap naar
Ajax ondanks alles nog steeds een heel
tevreden gevoel heb. Ik heb zelf die
beslissing genomen, dus blijf ik daar achter
staan. Er zijn journalisten die zich in mijn
situatie proberen te verplaatsen en dus
maar meteen denken dat ik bij Ajax in de
huidige situatie onmogelijk tevreden kan
zijn. Zij weten niet wat ik met Greet heb
afgesproken. Wat er ook gebeurt, ik maak
mijn contract bij Ajax af. Qua sfeer is het
bijna onmogelijk je te verbeteren als je bij
een club als Ajax zit. Er moet echt heel wat
komen, wil ik weggaan. Vandaar dat ik zo
rustig kan blijven".
"Ik speel mijn wedstrijden en mijn
invalbeurten en dan zie ik wel waar het
schip strandt, hoe moeilijk het soms ook is.
Ik geef de strijd niet op. Nooit zal ik
weglopen voor de problemen. Ik zal,
zolang ik voetbal, altijd blijven werken en
wervelen. Dat is mijn kracht. Daar moet ik
het van hebben. En daarom word ik
doodziek van mensen die mij met andere
voetballers vergelijken. Dat moeten ze niet
doen. Ik heb mijn eigen stijl".
"Een profvoetballer met het bloed van een
amateur, zo is het. Zo kan men mij
inderdaad het beste omschrijven. Je zou
eens moeten weten hoeveel moeite ik in
het begin met Ajax heb gehad. Ik kreeg
zoveel taken dat ik op den duur gewoon
niet meer wist wat ik moest doen. Bij
Beveren en Anderlecht kreeg ik alleen te
horen dat ik goed moest spelen. Gelukkig
gaat het nu beter met me bij Ajax. Van
Gaal durft nu af en toe zelfs te zeggen dat
ik fantastisch speel. Dat betekent wat, want
hij is een eerlijk mens. Als ik slecht speel,
hoor ik het ook meteen van hem.
Van Gaal heeft me vaak gezegd dat ik niet
goed bezig was. Maar dat had te maken
met heel die cultuur van Ajax. Alles is
gebaseerd op techniek. Eer ik daar aan
gewend ben... Dat kost zoveel tijd. Ik
twijfel nooit aan mezelf, ook niet aan mijn
techniek. Ik denk dat maar weinigen de
voetballer Van Vossen echt kennen, in
Nederland zeker niet. Hooguit van die paar
interlands misschien. In België word ik veel
meer gewaardeerd. Omdat ik de mensen
daar meer heb kunnen laten zien wat ik
kan.
Ik kan veel meer dan ik in Nederland tot
nu toe heb laten zien. Ik word gewoon
geremd. Ik ben soms zo met al die taken en
opdrachten bezig dat ik gewoon vergeet te
voetballen. Eind september heb ik de
knoop doorgehakt. Ik wist het plotseling
honderd procent zeker. Als ik zo doorga,
hield ik me voor, als ik me houd aan alle
opdrachten die de tactiek van Ajax van me
verlangt, misluk ik. Vanaf dat moment ben
ik binnen het concept mijn eigen spel gaan
spelen. Ben ik weer op intuïtie gaan
voetballen. Ik bedoel, ik ben nog steeds
linksbuiten hoewel die positie me niet voor
honderd procent ligt, maar het gaat al
stukken beter, in elk geval. En misluk ik
nu, dan heb ik gefaald bij Ajax en dan ligt
dat aan mezelf. Dan ligt het aan mijn
capaciteiten en aan niemand anders. Dan
kan ik alleen mezelf nog een verwijt
maken.
Die beslissing is een soort bevrijding voor
me geweest. Ik dacht, zó gaat het niet goed,
wat heb je dus te verliezen als je gewoon je
eigen spel gaat spelen? Je tegenstander
opzoeken en er langs gaan, klaar. Dat is
mijn spel en dat is verzekerd van succes.
Absoluut. Ook bij Ajax".
Niet veranderen
"Ik heb wedstrijden gespeeld dat ik niets
anders deed dan het balletje breed leggen.
Het is bij Ajax regel dat je bij een dubbele
dekking, een mandekker en een man
