De nummer 14 van vad<
Interview
door Gijsbert Spierenburg
foto's Louis van de Vuurst
Op zondag met z'n achttienen naast elkaar in
de kerkbank van de gereformeerde kerk van
Zierikzee. Die grote groep in het weekeinde
bijeen, dat was de droom van vader Van
Vossen. Nummer veertien, Peter, was op
zondagavond altijd ziek. Omdat hij Studio Sport
wilde zien. "Zo leefden we toen. Wat ik er niet
voor heb moeten doen om op dat voetbalveld
te komen. Het was een heel gepuzzel". Een
interview met Peter van Vossen.
"December 1992 was het en hartje winter.
Ik kwam met het Nederlands elftal terug
uit Istanboel. In mijn derde interland had
ik als vervanger van Van Basten tegen
Turkije twee doelpunten gemaakt en we
hadden met 3-1 gewonnen. Terug, die
donderdagmiddag op Schiphol, moest ik
direct door naar het hotel in Brussel waar
ik met Anderlecht in afzondering moest
voor de wedstrijd Genk-thuis op
vrijdagavond".
Peter vertelt, en je ziet zijn gedachten
teruggaan naar die winterse dag. "Ik had
die nacht heel weinig geslapen, dus ik zei
tegen mijn trainer, Peruzovic, ik neem een
paar slaaptabletten in en ik ga lekker naar
bed. Als een blok viel ik in slaap, tot half
tien. Toen ik wakker was dacht ik, weet je
wat, ik kijk nog even naar het
Sportjournaal. Ik zet de tv aan en opeens
zie ik die twee mensen in beeld. Mijn vader
en mijn moeder. Ongelooflijk mooi vond
ik het. Kippevel kroop op mijn armen".
"Mensen vragen mij wel eens wat is het
mooiste moment uit je carrière geweest?
Om niet diep op de achtergronden te
hoeven ingaan, zeg ik dan meestal
Wembley, Londen, die 2-2 tegen Engeland.
Maar die blik, die avond in Brussel, op
mijn ouders sla ik nog hoger aan. Zó mooi
was dat en zó echt; mijn vader met die
slappe sigaret in z'n mondhoek, as op z'n
trui, een gevulde koek op tafel.
Het was een moment om nooit te vergeten.
Vroeg die verslaggever iets aan mijn
moeder, dan kwam mijn vader er steeds
tussen. Dan vroeg 'ie: Van wie heeft Peter
dat eigenlijk, dat sportieve? Dan zei ze: Ik
denk dat 'ie dat van mij heeft. En dan gelijk
mijn vader er achteraan met: Maar dat
doorzettingsvermogen heeft hij weer van
mij. Zoals ze daar zaten; het was niet
gemaakt. En dat zijn dingen die ik zeer
waardeer. Ik weet dat ze tien keer aan mijn
vader hebben moeten vragen of hij aan dat
interview wilde meewerken. Negen keer
heeft hij gezegd: "Ik doe het niet". Op een
gegeven moment heeft hij toen gezegd:
14
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1994
