nieuwe managers, twee nieuwe voorzitters
en ten slotte een geheel nieuw bestuur. Er
werden tussentijds veel spelers gekocht en
weer verkocht. Op het laatste liep er een
selectie van 32 man rond. Het was een
bende. Ik wist niet meer bij wie ik moest
zijn als er iets aan de hand was".
"Ene Bryan Horton werd de nieuwe
trainer. Hij was de opvolger van Peter
Reid. Horton kwam van Oxford, uit de
tweede divisie, en was een fervent
voorstander van dat typische Engelse
voetbal. Elke training weer vroeg ik mij af
wat ik aan het doen was. Het was voetbal
uit de jaren vijftig. Het had niets om het
lijf. Steeds weer ging ik er tegenin. Verzette
ik me tegen die kerel. Ik had topvoetbal
gespeeld, bij Ajax. Ik wist hoe het moest,
hij niet".
"Van een combinatie over vijf schijven had
hij nog nooit gehoord. Ik heb er in dat ene
jaar althans niet één gezien. Steeds lag ik
met die trainer overhoop. Maar ik weet nu
wat ik nooit heb geweten. Een Engelse
manager is een autoriteit en wie aan zijn
trots komt, brandt z'n vingers. Ik had nog
nooit van die man gehoord, hij had nog
nooit van mij gehoord. Zijn kennis van het
Nederlandse voetbal was nihil. Hij wist niet
eens waar Ajax vandaan kwam".
"Hij kon mijn bloed wel drinken, nadat ik
hem een keer voor de hele spelersgroep
belachelijk had gemaakt. Het was
halverwege het seizoen toen wij op de
training voor het eerst op vrije trappen
oefenden. De eerste krulde ik fraai om het
muurtje heen, de tweede mislukte
faliekant. De bal vloog tien meter hoog
over het doel heen. Hij begon toen wat
schamper te lachen. Waar de hele groep bij
stond, zei hij minachtend: 'Was that you
are famous for?'."
"Zo zei hij dat. Ik reageerde vervolgens
zoals ik ben. Adrem, impulsief. 'Yes', zei ik,
'you are right. But have you ever been
famous?'. A1 die spelers lagen in een deuk.
De trainer voelde zich meteen als door een
adder gebeten. Hij was de beste verdediger
in de league geweest, brulde hij, en hij had
wel meer dan honderd goals gemaakt. Ik
pakte de bal en liep weg en zei: 'Dat is dan
leuk, heel leuk, maar ik heb er nooit iets
van gelezen'. Hij was zo gekrenkt dat hij
een paar weken niet meer tegen me sprak.
Les één is dus: provoceer nooit een Engelse
manager. Hij vergeeft het je nooit. Ik werd
niet meer opgesteld en kon met de jeugd
meetrainen".
"De tekortkomingen op tactisch gebied in
Engeland zijn enorm. Ik begin nu pas te
begrijpen waarom de trainers uit
Nederland overal in de wereld zo gewild
zijn. Het is geen toeval dat de ploegen die
in de Premier League in Engeland de dienst
uitmaken een manager hebben met veel
ervaring met het voetbal op het continent.
Kevin Keegan van Newcastle, Glenn
Hoddle van Chelsea. Ik had trouwens
nooit naar City moeten gaan. Voor ik
wegging had ik eigenlijk al mijn twijfels. Ik
heb voor het geld gekozen, je doet dat nu
eenmaal als je naar het buitenland gaat. Ik
had beter op mijn gevoel moeten afgaan.
Mijn gevoel bedriegt me nooit".
Feyenoord
"De oefenwedstrijd die Feyenoord voor het
begin van de competitie in Manchester
tegen City speelde, was voor mij de
druppel. Die middag zijn mijn ogen
definitief open gegaan. Feyenoord had
tachtig minuten lang de bal. City werd op
een geweldige manier overklast. Na afloop
heb ik met die jongens van Feyenoord in
de kroeg nog een biertje gedronken. Stuk
voor stuk staken ze de draak met ons en
Van Hanegem was nog geeneens tevreden
over de 4-2 overwinning. Het had 8-1
moeten zijn, zei hij. Hij had gelijk.
Manchester City stelde niets voor en ik was
niet eens goed genoeg om mee te spelen.
Terwijl ik met elke club waarvoor ik heb
gespeeld - met FC Den Haag, met Roda JC,
met Ajax - wel eens van Feyenoord had
gewonnen.
Ik was blij dat Feyenoord er was. Ik vond
het fijn om vóór de wedstrijd bij Van
Hanegem en Meijer even mijn hart te
luchten. We spraken over voetbal, maar
ook over andere dingen. Vorig jaar kerst
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1994
