;r
Winter in Dallas. In de kwartfinale tegen Brazilië
hoorde Aron tot de betere spelers van Nederland.
Hier vecht de ex-Ajacied een duel uit met Branco.
gestaalde conditie, weet ook Winter, en het
resultaat is er naar. Lazio Roma speelt
onder het ijzeren regime van de
voormalige volleybaltrainer aantrekkelijk
up-tempo voetbal, puur op de aanval en
rijk aan spektakel. Op Winters lijf
geschreven. "Dank zij Zeman spelen we nu
lekker opportunistisch, dat mag ik wel. Hij
doet me vaak aan Louis van Gaal denken,
er zijn veel overeenkomsten. Ze zijn allebei
tactisch ijzersterk, totaal voetbalminded en
kunnen dat perfect overbrengen op de
spelers. Het belangrijkste verschil? Dat Van
Gaal tijdens het seizoen meer rustperiodes
inbouwt. Na die loodzware voorbereiding
trainen we hier continu keihard door, dat
zou wat mij betreft best wat minder
kunnen. In een overladen programma is
rust juist heel belangrijk."
Maar ach, wat zou hij eigenlijk klagen. We
zitten, enkele uren voor de eerder
gememoreerde training, op het balkon van
zijn luxueuze appartement, randje Rome.
Op enkele tientallen meters van het
bewaakte complex, waar ook Thomas Doll
en Giorgio Venturin een stulpje hebben
betrokken, jakkert het verkeer in vier rijen
dik richting centrum. Maar hier, pal boven
het zwembad, met uitzicht op het
betoverende heuvellandschap, regeert de
stilte. De zon schijnt, ega Yvonne bereidt
een copieuze Italiaanse maaltijd en
dochtertje Tess kruipt kraaiend over de
vloer. Hier heeft hij, Aron Winter uit
Lelystad, het allemaal voor gedaan. De
heimwee van de eerste maanden is
vergeten, de aanvankelijke plek op de
reservebank vergeven. De voormalige
Ajacied heeft zijn draai in Italië gevonden.
Tussen de traditionele trainingskampen
door heeft Winter zich het luie leventje
moeiteloos eigen gemaakt, 's Middags een
pastaatje eten, dan een uurtje soezen,
vervolgens trainen. Na afloop met zijn
boezemvrienden Roberto di Matteo en
Thomas Doll even een milkshake of een
biertje in zijn stamkroeg halen. En in de
avonduren lonkt het luxe-probleem; de
rust van het gezinsleven of de verlokkelijke
hectiek van Rome bij nacht. "Zeker na de
geboorte van die kleine" zegt Winter met
een schuine blik op zijn acht maanden
jonge oogappeltje "ben ik zoveel mogelijk
thuis. Sinds het WK heb ik mijn dochtertje
amper gezien. Vanaf de aanvang van de
verschillende competities zit ik drie, vier
dagen per week in trainingskamp. Daar
tussendoor probeer ik zo veel mogelijk van
Tess te genieten."
Hij zegt zich een veel completer mens te
voelen, sinds de geboorte van zijn
dochtertje. "En buiten dat, ik ben so wie so
op persoonlijk gebied gegroeid hier. In
Italië leer je je wapenen tegen de druk van
buitenaf. Het verwachtingspatroon is
superhoog en iedereen wil wat van je.
Mensen willen iedere seconde van de dag
met je over voetbal praten, dat houdt
natuurlijk een keer op. Zeker wat de pers
aangaat. In het begin stond ik ze keurig te
woord, maar daar kom je vanzelf van
terug. Wat je ook zegt, je leest het meestal
in de vorm van klinkklare onzin weer
terug. Ze weten alles van je en gebruiken
dat ook allemaal. Als je bij voorbeeld op
trainingskamp toevallig een keer met
iemand anders dan je vaste slapie een
kamer deelt, worden daar gelijk conclusies
aan verbonden. Of die keer, dat Gascoigne
voor de gein mijn autobanden leeg had
laten lopen. Dat werd de volgende dag
breed uitgemeten in de kranten, alsof we
slaande ruzie hadden. Wat koop ik voor
die onzin. Door dat soort dingen creëer je
vanzelf een soort pantser om je heen. Ik
heb geleerd om niet meer over me heen te
laten lopen. Tegenover vrienden en familie
ben ik nog steeds dezelfde Aron Winter,
maar ten opzichte van de buitenwereld ben
ik harder geworden."
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1994
27