Meeluister
Gastculumn
door Leo Driessen
Het gebeurde mij vroeger wel eens, helaas, dat ik te laat bij het
Ajax-stadion arriveerde om nog een jongenskaartje te
bemachtigen. Dan moest je er voor twaalf uur zijn, want er waren
erg veel liefhebbers en een beperkt aantal van die kaartjes, die maar
vijftig cent kostten. Je ging natuurlijk niet meteen terug naar huis,
nee, je bleef rond het stadion hangen om de echte voetbalsfeer te
proeven en heel af en toe lukte het ook nog wel eens om bij deze of
gene een kaartje te bietsen. Maar meestal wist je het wel: deze
zondag geen flitsende akties van Cruijff, grillige, geniale
passeerbewegingen van Keizer of messcherpe en haarzuivere
voorzetten van, toen al, "good old" Sjaak Swart.
Intussen stroomden de supporters het stadion binnen en ik
bereidde mij voor op het alternatief van die middag: zo dicht
mogelijk bij De Meer naar de amateurs kijken en de wedstrijd in
het stadion van buitenaf "meeluisteren".
Daar maakte ik een soort wedstrijdje voor mijzelf van. Uit de
geluiden die uit het stadion kwamen, maakte ik op wat er
gebeurde. Zo even voor tweeën (Ajax begon in die jaren om twee
uur) hoorde je het piepen van banden en gierende remmen,
waarna een stem riep: "automobilisten, dit kan u ook gebeuren".
Dan wist je dat het moment van de aftrap niet ver meer was.
De kunst was het dan om uiteindelijk de juiste score te weten en
met een beetje goede wil, en natuurlijk ook de nodige fantasie, kon
je nog navertellen hoe een doelpunt ontstaan was, of net niet. Een
aanzwellend geschreeuw dat verwachtingsvol zich tenslotte
ontlaadde in een kolkende golf van vreugde-explosies, of weg-ebde
in een teleurgesteld aah en ooh, en soortgelijke geluiden.
Missers kon je duidelijk onderscheiden van de treffers en als het
voor het fanatieke publiek niet goed genoeg ging, dan vertaalde dat
zich alras in snerpende fluitconcerten, want fanatiek was het Ajax-
publiek aan het eind van de jaren zestig beslist wel te noemen. Het
stadion zat bijna nooit vol. Merkwaardig, want daar liep toch het
beste elftal ter wereld te pillen. Maar zij die kwamen lieten hun
aanwezigheid op zeer duidelijke wijze blijken. Men was zeer
kritisch, het was bijna nooit goed. Een nederlaag in eigen huis was
een onvergeeflijke schande, werd Telstar met 9-2 verslagen, dan
hadden de dubbele cijfers op het bord moeten komen.
De tijd van de jongenskaartjes ligt inmiddels ver achter ons,
evenals de romantiek van het "wedstrijdiezen". En dat laatste niet
omdat ik er tegenwoordig altijd in kom, maar ik weet ook zeker
dat het mij nooit meer zo zou lukken als vroeger. Nu zit het
stadion weliswaar vrijwel altijd vol, maar als je buiten staat tijdens
de wedstrijd, dan moet je zo nu en dan echt je best doen om iets
op te vangen wat op wedstrijdgeluiden lijkt.
Je kan met geen mogelijkheid beweren dat de jongens van nu saaie,
modale voetballers zijn. De rushes van Overmars, de overmoed
van Frank de Boer, het scorend vermogen -zoals dat tegenwoordig
zo mooi heet- van Jari Litmanen, de uitstraling van Van der Sar -
oh, pardon- nou ja, er zijn meer dan genoeg redenen om wild
enthousiast op de banken te klimmen en middels enige
oergeluiden kenbaar te maken dat het wel aardig is wat de heren
op de groene mat toveren.
Tegenwoordig is het allemaal een beetje anders. Men gaat
tegenwoordig naar Ajax als onderdeel van een yuppie
totaalpakket, dat begint met een lichte brunch en eindigt met een
fantastisch gezellige borrel en diner tussen wat voetbalvrinden. En
hun vrouwtjes mogen natuurlijk ook mee, wat dacht je! En ja, als
De Jongens er een gezellige pot van hebben gemaakt wordt het
natuuurlijk helemaal gezellig maar zo niet, dan nemen we na
afloop maar een borreltje extra en over twee weken zullen De Boys
wel weer wraak nemen.
Persoonlijk ben ik er een voorstander van als deze heren eens een
ander pakketje zouden samenstellen met bijvoorbeeld tussen de
drankjes door een museumbezoek, in plaats van de plaatsen van de
echte voetbalfans in te nemen.
Terug naar het jongenskaartje; ik weet zeker dat degene die er dan
eens naast grijpt het niet echt erg zal vinden, want met minder
beoogd RTL Vijf-publiek op de tribune, kun je dan buiten altijd
nog een wedstrijd ouderwets "meeluisteren".
AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1994
