ik het wel doen. Ik weet namelijk zeker dat ik het kan. Ik ken mezelf. Ik twijfel wat dit betreft geen seconde aan mezelf. Ik ben verwend met wat ik weet van topvoetbal. Ik denk dat ik heel moeilijk met minder genoegen zal kunnen nemen. Als ik om me heen kijk en ik de familie Doorsnee zie, vraag ik me af: Waarom zou ik het dan niet kunnen?". De voetballer roert de trom. Zo bescheiden is de kleine Zeeuw dus ook weer niet. "Ik ben bescheiden in die zin dat ik niet alles tegelijk zeg. Maar ik zeg de dingen wel zoals ze zijn. Ik ben een nuchter en weldenkend mens. Het verstand wint het bij mij altijd van het gevoel. Daarom kon ik in Amerika ook leven met de beslissing van Advocaat om mij niet op te stellen. Eenmaal thuis heb ik vervolgens van alle kanten moeten aanhoren: En, Danny, ben je er al over heen? Heb je het al verwerkt? Ja, wat dan? Wat moet ik nou verwerken? Ik wist waarom de bondscoach mij meenam en ik wist bovendien dat iemand als Ronald Koeman op grond van zijn specifieke kwaliteiten boven mij de voorkeur kreeg. Nou en? Het is gegaan zoals ik had verwacht dat het zou gaan. Met de reserve-rol had ik rekening gehouden. Natuurlijk had ik graag willen spelen. Natuurlijk vond ik het jammer dat ik totaal niet in actie ben geweest, maar aan de andere kant vond ik het een eer om erbij te mogen zijn. Op het EK van 1992 in Zweden heb ik serieus overwogen naar huis te gaan, in Amerika niet. Geen seconde. Integendeel. Ik heb geen moment het idee gehad dat ik er maar een beetje bij hing". Hij heeft in de donkerste uren nooit een schouder nodig gehad? "Niemand hoeft mij te troosten. Mocht er iets zijn waarmee ik zit, dan los ik dat zelf wel op. Daar heb ik niemand voor nodig". De emoties moeten verborgen blijven? Hij is zo gesloten als een oester dus? "Ik ben opgegroeid in een doodeenvoudig gezin in Oost-Souburg. Maar om nu te zeggen dat ik een typische Zeeuw ben; ik geloof daar niet in. Ook in Limburg en in Friesland zullen er mensen zijn die gesloten zijn. Mensen met die eigenschappen tref je overal. Er zijn introverte Zeeuwen, er zijn uitbundige Zeeuwen. Je hebt erbij met een klein hartje, je hebt er bij met een grote bek en je hebt er dus ook bij die nuchter zijn. Ik ben er zo één". "Het verhaal van de stoere Zeeuw gaat voor mij niet op. Ik ben niet iemand geweest die ooit met windkracht tien tegen, door de Zeeuwse polders naar de jf,; f i trainingen fietste. Ik woonde vlakbij het voetbalveld en als ik naar Zeist moest, werd ik steeds keurig gebracht en gehaald. Nee, deze kleine Blind heeft geen ontberingen gekend, hoewel ik vind dat ik als voetballer best karakter heb. Wat ik heb bereikt, heb ik tenslotte zelf gedaan". Nooit gepiekerd De voetballer drinkt en praat in een bruine kroeg aan de Middenweg. Een kopje koffie, een krantje en het laatste nieuws rechtstreeks uit de mond van de kasteleinsvrouw. Er is niets mooier dan de dag beginnen in Mokum? "Ik voel me hier thuis. Van begin af aan. De mentaliteit van de Amsterdammers staat me aan. In het begin crosste ik op m'n vrije middag nog wel eens heen en weer naar Zeeland. Maar nooit heb ik gedacht, goh, waar ben ik bij Ajax aan begonnen. Ik voelde me er onmiddellijk als een vis in het water. Wat mij heeft geholpen, is natuurlijk het feit dat ik het van het begin af aan sportief aankon. Ik was onder Cruijff meteen een basisspeler en in m'n eerste seizoen wonnen we ook de Europa Cup. Ik heb bij Ajax nog geen moment gepiekerd". Vervlogen is de melancholie over het strand, de zee en de polders in Zeeland? "Een jaar of vijf heb ik volgehouden dat ik ooit beslist naar Zeeland zou terugkeren. Ik denk er inmiddels anders over. De momenten dat ik terugdenk aan Zeeland, komen steeds minder voor. Ik kom er nu alleen nog in de zomers". "Ik ben opgegroeid op het strand. Ik heb vlak onderaan de duinen gewoond. Nergens zijn de zomers zo mooi als in Zeeland. Zeeland telt het grootste aantal zonuren van Nederland. Met afstand zelfs, per jaar 165 zonuren meer dan elders. Dat houdt in dat in Zeeland de zon dagelijks gemiddeld een half uur langer schijnt. Maar vraag me niet hoe dat komt. Welke topografische invloeden daaraan ten grondslag liggen, weet ik niet. Buiten het voetbal houden trouwens niet zoveel zaken mij bezig. Als ik me op de wereld zou moeten concentreren, zou ik het veel te druk hebben. Ik heb het dus liever maar gewoon over het voetballen". Een mooier beroep dan dat van profvoetballer is nauwelijks denkbaar? "Ik zou ook graag pianist willen zijn of operazanger als Pavarotti. Het lijkt me heel mooi een concert voor honderdduizend mensen te geven. Een voetballer is ook een beetje een artiest, al zie ik dat zelf niet zo. Ik kan intens genieten van het plezier dat toeschouwers aan een wedstrijd beleven, ik kan daardoor ontroerd raken. Maar ik kan niet gelijk een artiest het publiek bespelen. Ik doe niets extra om de mensen nog meer te vermaken. Ik doe alleen mijn werk". AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1994

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 87