Deze derby's zijn mijn wedstrijden. Net als
Feyenoord - Ajax of PSV - Ajax. Het veld
opkomen en uitgefloten worden. Dan gaat
er bij mij wat kriebelen. Hoe harder ik
word uitgefloten, hoe beter ik
me voel. Ik zei het voor de
wedstrijd in de kleedkamer al
tegen de anderen, er hangt
een mooi sfeertje, ik voel me
goed, er gaat wat gebeuren. Ik
heb er wel eens wedstrijden
bij dat ik achteraf denk: had
ik maar anders gespeeld, ik
had 'm tien keer beter kunnen
spelen. Tegen Sampdoria was
dat niet het geval. Ik speelde
zoals ik had willen spelen".
"Het is die druk, die
spanning. In zo'n stadion
volgepakt met veertigduizend
toeschouwers die bovenop het
veld zitten, wordt je de adem
bijkans afgesneden. Presteer je
niet dan word je genadeloos
uitgefloten. Presteer je wel
dan ben je de held en maak je
in zo'n derby dan ook nog
eens een doelpunt dan ben je
helemaal the king. Alleen
grote kampioenen winnen
wedstrijden voor hun ploeg.
Ik mag best zeggen dat ik
mezelf in die wedstrijd heb
bewezen. Het is niet dat mijn
carrière door dat doelpunt
ineens volledig is bepaald,
maar mijn seizoen bij Genoa
had ik door die wedstrijd wel
rechtgetrokken".
Respect voor Louis van Gaal
Vorig jaar zomer verkaste Marciano Vink
van Ajax naar Genoa. Liever een Italiaanse
topclub dan een schitterend drie-jarig
contract in De Meer. De penningmeester
van de Amsterdammers zou zijn trots
hebben gekrenkt met een (te) lage
contractaanbieding. "Het stak me dat Ajax
in eerste instantie met een salaris op de
proppen kwam, waarvan geen enkel
respect uitstraalde. Het stond op dat
moment al vast dat Bergkamp en Jonk naar
Inter zouden gaan. Laat als Ajax dan gelijk
zien dat je Vink graag wil houden. Probeer
in de onderhandelingen dan niet het
onderste uit de kan te halen. Dat is wat er
is gebeurd. Ik heb drie weken geaarzeld wat
ik moest doen. Steeds vroeg ik meneer Van
Os om uitstel. Ik wist het eenvoudig niet".
"Ik had dat seizoen voor Ajax dertien
doelpunten gemaakt. Dat zijn er heel veel
voor een middenvelder. Ik vind van mezelf
dat ik op m'n gevaarlijkst ben als ik in het
strafschopgebied van de tegenstander ben.
Ik moet met mijn rushes van achteruit
komen, liever vanaf het middenveld dan
vanuit de verdediging. Ik ben Van Gaal
heel dankbaar dat hij in mij op een gegeven
moment een middenvelder zag en niet
langer een verdediger. Tot die overtuiging
was hij al gekomen toen ik nog in de jeugd
voetbalde. Maar toen hij mij er naast zette,
was ik kwaad. Dat is logisch. Dan roep je
iets wat je niet mag roepen, dan krijg je een
boete en dan is er spanning. Wat gebeurd
is, is gebeurd. Gedane zaken nemen geen
keer. Maar de tijd heeft geleerd dat Van
Gaal gelijk heeft gehad. Ik voel me niet te
groot om dat toe te geven. Hetzelfde geldt
voor Schippie en Bryan Roy.
Het respect voor Van Gaal is bij
ons nog altijd aanwezig".
"De coaching van Van Gaal
heeft bij Ajax geleid tot een
UEFA Cup, een KNVB-beker en
een landstitel. Dat gebeurt niet
zomaar. Ik vind dat Van Gaal
bij Ajax past. Hij moet er ook
niet meer weggaan. Het is een
trainer die veel van zijn mensen
vraagt, maar hij ziet het gewoon
goed. Wat Van Gaal bij Ajax
doet, is uniek".
Levensstijl
Tweeëntwintig jaar jong verliet
Marciano Vink De Meer, met
pijn in het hart. "Je verlaat toch
Ajax hè. Ajax was niet alleen
mijn club, Ajax was een deel van
mijn leven. Ik had er zes, zeven
jaar gevoetbald. Van jongsaf
droomde ik ervan in Ajax 1 te
komen en dan ga je niet zomaar
weg. Ajax is niet niks. Ajax is
een levensstijl. Het bluffen. Als
Ajax tijdens het jaarlijkse
WCS-gala de zaal binnenkomt,
dan komt er wat binnen. Dan
zie je de mensen kijken en
denken: Wat hebben ze nu weer
aan? Wat doen ze nu weer? Dan
komt er toch wat anders binnen
dan wanneer Heracles of
Cambuur binnenstapt. Ajax is stijl,
Amsterdam is stijl. In Amsterdam wonen
ook de mooiste mensen. De Italiaanse stijl
benadert de Amsterdamse stijl. Goede
manieren, mooie kleding, lekker eten. De
Italiaan weet hoe het hoort en durft er voor
uit te komen wat hij doet. Dat is mooi".
Als de nieuwe Rijkaard werd Marciano
Vink in juli van het vorig jaar in Genua aan
de tifosi gepresenteerd. II nuovo Rijkaard,
klonk het meteen. "In het begin moest ik
dat steeds horen. Ik vond dat irritant, maar
wel begrijpelijk. Rijkaard, Gullit,
Nederlander en bruin bovendien. Dan is
de vergelijking snel getrokken. Ik ben blij
Marciano Vink in het shirt van één van Ajax' grote concurrenten
in hf>t cpiropn 1994-1999- PW
AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1994
31
