punt van het dak van ons huis. Ik woon er
heerlijk en het uitzicht over de golf van
Genua en de stad is ongelooflijk mooi. In
Diemen woonden we ook hoog, keken we
zo op het Ajax-stadion. Maar dat is andere
pracht natuurlijk".
De voetballer zit gemakkelijk onderuit, de
handen losjes gevouwen op de schoot.
Over zijn gezicht hangt de glans van het
fortuin. "Ik miljonair? Ik ben tevreden. En
daar gaat hét om. Het is leuk om wat
centen te hebben. Maar het belangrijkste is
dat straks, als mijn carrière is afgelopen, ik
in de situatie verkeer dat ik niet voor het
eerste het beste baantje hoef te kiezen dat
ik krijg aangeboden. Ik moet me dan toch
weer waarmaken".
De Amsterdammer kan mooi lachen. "We
hebben het goed. Ik verdien aardig wat
geld nu, maar men moet niet vergeten dat
het tot 1988 voor mij bij Ajax geen vetpot
is geweest. Tegenwoordig zitten spelers van
21, 22 jaar daar meteen in de tonnen. In
mijn tijd was er een ander beleid. Op mijn
achttiende kreeg ik een 3-jarig contract en
25.000 gulden bruto. Met premies erbij
kon dat tot maximaal 40.000 gulden
oplopen. Lachwekkend was dat en toen ik
mijn contract aan het eind van die periode
moest verlengen, had ik een hernia. Ik
speelde niet en had dus opnieuw niets te
eisen. Pas in de laatste vier jaar bij Ajax en
nu bij Genua ben ik goed gaan verdienen".
Vertrekverbod
In de Serie A ziet John van 't Schip de
schittering van het grote geld. "Een
middelmatige speler in de Italiaanse
competitie die het gedurende zo'n jaar of
tien goed doet en zuinig is, is binnen. Die
moet dan normaal gesproken toch wel wat
zekerheid hebben. Als hij het geld niet over
de balk gooit tenminste met auto's, huizen
of een boot. Eigenlijk had ik drie jaar
eerder de stap naar het buitenland moeten
A IAV AA A r. A 7 I KI C IIIMI4QQ/1
«7
