punt van het dak van ons huis. Ik woon er heerlijk en het uitzicht over de golf van Genua en de stad is ongelooflijk mooi. In Diemen woonden we ook hoog, keken we zo op het Ajax-stadion. Maar dat is andere pracht natuurlijk". De voetballer zit gemakkelijk onderuit, de handen losjes gevouwen op de schoot. Over zijn gezicht hangt de glans van het fortuin. "Ik miljonair? Ik ben tevreden. En daar gaat hét om. Het is leuk om wat centen te hebben. Maar het belangrijkste is dat straks, als mijn carrière is afgelopen, ik in de situatie verkeer dat ik niet voor het eerste het beste baantje hoef te kiezen dat ik krijg aangeboden. Ik moet me dan toch weer waarmaken". De Amsterdammer kan mooi lachen. "We hebben het goed. Ik verdien aardig wat geld nu, maar men moet niet vergeten dat het tot 1988 voor mij bij Ajax geen vetpot is geweest. Tegenwoordig zitten spelers van 21, 22 jaar daar meteen in de tonnen. In mijn tijd was er een ander beleid. Op mijn achttiende kreeg ik een 3-jarig contract en 25.000 gulden bruto. Met premies erbij kon dat tot maximaal 40.000 gulden oplopen. Lachwekkend was dat en toen ik mijn contract aan het eind van die periode moest verlengen, had ik een hernia. Ik speelde niet en had dus opnieuw niets te eisen. Pas in de laatste vier jaar bij Ajax en nu bij Genua ben ik goed gaan verdienen". Vertrekverbod In de Serie A ziet John van 't Schip de schittering van het grote geld. "Een middelmatige speler in de Italiaanse competitie die het gedurende zo'n jaar of tien goed doet en zuinig is, is binnen. Die moet dan normaal gesproken toch wel wat zekerheid hebben. Als hij het geld niet over de balk gooit tenminste met auto's, huizen of een boot. Eigenlijk had ik drie jaar eerder de stap naar het buitenland moeten A IAV AA A r. A 7 I KI C IIIMI4QQ/1 «7

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 91