in eigen kunnen. Zie ze lopen; borst
vooruit, kont naar achteren, kop in de
wind. Hun zelfverzekerde, trotse tred bleek
geregeld voer voor criticasters. Terecht?
Ronald vindt van niet. "Sommige mensen
vinden ons arrogant overkomen. Zelfs
Wim van Hanegem heeft dat ooit
publiekelijk gezegd. Daar begrijp ik
helemaal niets van. Ik durf m'n hand er
voor in het vuur te steken dat we absoluut
niet arrogant of verwaand zijn. We laten
juist iedereen in hun waarde, maken tijd
voor mensen die ons willen spreken, zullen
nooit iemand voorbij lopen zonder gedag
te zeggen. Ik vind dat we in de media een
redelijke indruk achterlaten. Geen poespas,
maar ook weer niet te cliché. Gewoon,
zoals we zelf zijn."
Frank vervolgt: "Ik heb intussen wel geleerd
me niks aan te trekken van dat soort kritiek.
Ze nemen me maar zoals ik ben. Ik zou in
het veld te nonchalant zijn. Vroeger kon je
me daar inderdaad wel eens op betrappen,
maar mensen die dat nog steeds zeggen
begrijpen er echt helemaal niks van. En de
opmerkingen, als zouden we te nors zijn
vind ik ook niet terecht. Als je dat roept ken
je ons dus niet. Om over de vermeende
arrogantie nog maar te zwijgen. Als je in
Nederland in jezelf gelooft en dat ook nog,
onbewust, uitstraalt wordt dat al snel
uitgelegd als arrogantie. Vreemd, want
zelfvertrouwen is juist onontbeerlijk voor
een profvoetballer."
Enkele maanden geleden gaf Ronald voor
de camera's van Veronica nog een fraai
staaltje van zijn gevoel voor eigenwaarde
ten beste. Met de microfoon van Harry
Vermeegen onder zijn neus verklaarde de
getructe spits op een basisplaats tijdens de
nakende Wereldkampioenschappen te
rekenen. "En ik sta daar nog steeds achter",
klinkt het resoluut, als hij met die
uitspraak wordt geconfronteerd. "Mijn
voordeel ten opzichte van Ruud Gullit is,
dat ik gewend ben in het systeem van het
Nederlands Elftal te spelen. Voor Ruud zal
het een flinke omschakeling zijn. Dat
neemt natuurlijk niet weg dat hij een
fantastisch seizoen heeft gedraaid bij
Sampdoria en dat we heel blij moeten zijn
dat hij er weer bij is. Het is aan de
bondscoach om de opstelling te bepalen,
maar voor mezelf ga ik er vanuit dat ik
speel in Amerika. Zo gek is dat toch niet?"
WK-koffiedik
Over de kansen van het Nederlands Elftal
houden ze zich liever op de vlakte. De
euforische Oranje-koorts heeft met name
de commercie en de platenindustrie rode
koontjes van opwinding bezorgd, de
spelers zelf weigeren daar, terecht, in mee
te gaan. Alhoewel er in groep F enkele
hapklare brokken voor de Hollandse
leeuwen lijken klaar te liggen. Frank: "Wij
zijn in principe de sterkste van deze poule.
De oefenduels van Oranje zijn voor mij
geen graadmeter. Hoe je het ook wendt of
keert, je bent voor dat soort potjes minder
gemotiveerd. Je mist de speciale spanning.
Dat heeft mijn mening over onze kansen in
de poule dus niet veranderd. Loop het rijtje
maar langs. Marokko is een team van
sterke atleten, technisch goed onderlegd,
tactisch lopen ze echter een stuk achter.
Voor Saoudi Arabië geldt hetzelfde. Dan
kunnen ze in Voetbal International wel
roepen dat ze de hoogmoed van Nederland
zullen afstraffen, maar ach, ze moeten toch
wat zeggen... En de Belgen, die schat ik
toch ook wat lager in dan Oranje. De
Belgische competitie is stukken minder
dan de Nederlandse, niet mooi om te zien
bovendien. Al moet ik zeggen dat ik
behoorlijk onder de indruk ben geraakt
van Mare Degrijse."
"Ik vind Luc Nilis een hele lekkere
voetballer", neemt Ronald het roer van de
conversatie even over. "Vrij compleet,
scoort heel makkelijk. België is altijd lastig
te bespelen. Maar ik heb altijd het gevoel
dat ze een beetje bang voor Nederland zijn.
Op één of andere manier manouvreren ze
zich voor wedstrijden tegen Holland altijd
in de underdog-positie, dat merk je vooral
in interviews met spelers. Dat zit volgens
mij een beetje in de cultuur ingebakken.
Belgen zijn wat schuchterder, iets meer
terughoudend dan wij. Kom je dus weer
terug op dat zelfvertrouwen. Dat is alleen
maar prettig in de aanloop naar zo'n
belangrijk toernooi. Laat de anderen maar
bang zijn."
Al het zelfvertrouwen ten spijt, bij de
gedachte aan enkele mogelijke WK-
tegenstanders verschijnt vooral bij Ronald
een drupje angstzweet op zijn voorhoofd.
Neem Argentinië. "Een ongelooflijke
kloteploeg om tegen te spelen", huivert de
fijnbesnaarde voetballer bij de gedachte.
A I A V AAA/~ATIMC I I I KI I 1 OO /I
Polen - Nederland bracht Oranje naar de
Verenigde Staten en Ronald de Boer hoorde in die
wedstrijd tot de uitblinkers. Ronald over het WK:
"Er is in de Verenigde Staten een heel belangrijke
rol voor de scheidsrechters weggelegd."
"Ze spelen vreselijk voetbal, met name in
de verdediging. Als je een bal aanneemt
vliegen ze er als achterlijken in, altijd met
twee benen de lucht in. Bij de Africa Cup
heb ik ook een heleboel van dat soort
overtredingen gezien. Zo verschrikkelijk
hard, daar kan ik echt niet bij met m'n
verstand. Het is niet te hopen dat het een
voorbode was voor wat ons op de WK te
wachten staat. Met de steeds verder
groeiende belangen wordt het voetbal niet
alleen behoudender, maar ook harder.
Vandaar dat er in Amerika een heel
belangrijke rol voor de scheidsrechters is
weggelegd. Aan hun is de taak om keihard
op te treden tegen meedogenloze
schoppers. En op die manier de technische
voetballers te beschermen."
Overbodig te zeggen, dat Frank het in deze
roerend met Ronald eens is. Niet alleen
omdat hij de vrees voor vogelvrijheid van
techneuten als zijn broer deelt, maar
bovenal vanwege zijn eigen wijze van
verdedigen. Positioneel, clean, op techniek,
artistiek bijna. Bij iedere blinde bal naar
voren of richting tribunes weent zijn
voetbalhart zachtjes. Vandaar ook zijn
voorkeur voor Brazilië, gevraagd naar zijn
titelfavoriet, Nederland even buiten
beschouwing gelaten. "De Brazilianen
57
