in eigen kunnen. Zie ze lopen; borst vooruit, kont naar achteren, kop in de wind. Hun zelfverzekerde, trotse tred bleek geregeld voer voor criticasters. Terecht? Ronald vindt van niet. "Sommige mensen vinden ons arrogant overkomen. Zelfs Wim van Hanegem heeft dat ooit publiekelijk gezegd. Daar begrijp ik helemaal niets van. Ik durf m'n hand er voor in het vuur te steken dat we absoluut niet arrogant of verwaand zijn. We laten juist iedereen in hun waarde, maken tijd voor mensen die ons willen spreken, zullen nooit iemand voorbij lopen zonder gedag te zeggen. Ik vind dat we in de media een redelijke indruk achterlaten. Geen poespas, maar ook weer niet te cliché. Gewoon, zoals we zelf zijn." Frank vervolgt: "Ik heb intussen wel geleerd me niks aan te trekken van dat soort kritiek. Ze nemen me maar zoals ik ben. Ik zou in het veld te nonchalant zijn. Vroeger kon je me daar inderdaad wel eens op betrappen, maar mensen die dat nog steeds zeggen begrijpen er echt helemaal niks van. En de opmerkingen, als zouden we te nors zijn vind ik ook niet terecht. Als je dat roept ken je ons dus niet. Om over de vermeende arrogantie nog maar te zwijgen. Als je in Nederland in jezelf gelooft en dat ook nog, onbewust, uitstraalt wordt dat al snel uitgelegd als arrogantie. Vreemd, want zelfvertrouwen is juist onontbeerlijk voor een profvoetballer." Enkele maanden geleden gaf Ronald voor de camera's van Veronica nog een fraai staaltje van zijn gevoel voor eigenwaarde ten beste. Met de microfoon van Harry Vermeegen onder zijn neus verklaarde de getructe spits op een basisplaats tijdens de nakende Wereldkampioenschappen te rekenen. "En ik sta daar nog steeds achter", klinkt het resoluut, als hij met die uitspraak wordt geconfronteerd. "Mijn voordeel ten opzichte van Ruud Gullit is, dat ik gewend ben in het systeem van het Nederlands Elftal te spelen. Voor Ruud zal het een flinke omschakeling zijn. Dat neemt natuurlijk niet weg dat hij een fantastisch seizoen heeft gedraaid bij Sampdoria en dat we heel blij moeten zijn dat hij er weer bij is. Het is aan de bondscoach om de opstelling te bepalen, maar voor mezelf ga ik er vanuit dat ik speel in Amerika. Zo gek is dat toch niet?" WK-koffiedik Over de kansen van het Nederlands Elftal houden ze zich liever op de vlakte. De euforische Oranje-koorts heeft met name de commercie en de platenindustrie rode koontjes van opwinding bezorgd, de spelers zelf weigeren daar, terecht, in mee te gaan. Alhoewel er in groep F enkele hapklare brokken voor de Hollandse leeuwen lijken klaar te liggen. Frank: "Wij zijn in principe de sterkste van deze poule. De oefenduels van Oranje zijn voor mij geen graadmeter. Hoe je het ook wendt of keert, je bent voor dat soort potjes minder gemotiveerd. Je mist de speciale spanning. Dat heeft mijn mening over onze kansen in de poule dus niet veranderd. Loop het rijtje maar langs. Marokko is een team van sterke atleten, technisch goed onderlegd, tactisch lopen ze echter een stuk achter. Voor Saoudi Arabië geldt hetzelfde. Dan kunnen ze in Voetbal International wel roepen dat ze de hoogmoed van Nederland zullen afstraffen, maar ach, ze moeten toch wat zeggen... En de Belgen, die schat ik toch ook wat lager in dan Oranje. De Belgische competitie is stukken minder dan de Nederlandse, niet mooi om te zien bovendien. Al moet ik zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk ben geraakt van Mare Degrijse." "Ik vind Luc Nilis een hele lekkere voetballer", neemt Ronald het roer van de conversatie even over. "Vrij compleet, scoort heel makkelijk. België is altijd lastig te bespelen. Maar ik heb altijd het gevoel dat ze een beetje bang voor Nederland zijn. Op één of andere manier manouvreren ze zich voor wedstrijden tegen Holland altijd in de underdog-positie, dat merk je vooral in interviews met spelers. Dat zit volgens mij een beetje in de cultuur ingebakken. Belgen zijn wat schuchterder, iets meer terughoudend dan wij. Kom je dus weer terug op dat zelfvertrouwen. Dat is alleen maar prettig in de aanloop naar zo'n belangrijk toernooi. Laat de anderen maar bang zijn." Al het zelfvertrouwen ten spijt, bij de gedachte aan enkele mogelijke WK- tegenstanders verschijnt vooral bij Ronald een drupje angstzweet op zijn voorhoofd. Neem Argentinië. "Een ongelooflijke kloteploeg om tegen te spelen", huivert de fijnbesnaarde voetballer bij de gedachte. A I A V AAA/~ATIMC I I I KI I 1 OO /I Polen - Nederland bracht Oranje naar de Verenigde Staten en Ronald de Boer hoorde in die wedstrijd tot de uitblinkers. Ronald over het WK: "Er is in de Verenigde Staten een heel belangrijke rol voor de scheidsrechters weggelegd." "Ze spelen vreselijk voetbal, met name in de verdediging. Als je een bal aanneemt vliegen ze er als achterlijken in, altijd met twee benen de lucht in. Bij de Africa Cup heb ik ook een heleboel van dat soort overtredingen gezien. Zo verschrikkelijk hard, daar kan ik echt niet bij met m'n verstand. Het is niet te hopen dat het een voorbode was voor wat ons op de WK te wachten staat. Met de steeds verder groeiende belangen wordt het voetbal niet alleen behoudender, maar ook harder. Vandaar dat er in Amerika een heel belangrijke rol voor de scheidsrechters is weggelegd. Aan hun is de taak om keihard op te treden tegen meedogenloze schoppers. En op die manier de technische voetballers te beschermen." Overbodig te zeggen, dat Frank het in deze roerend met Ronald eens is. Niet alleen omdat hij de vrees voor vogelvrijheid van techneuten als zijn broer deelt, maar bovenal vanwege zijn eigen wijze van verdedigen. Positioneel, clean, op techniek, artistiek bijna. Bij iedere blinde bal naar voren of richting tribunes weent zijn voetbalhart zachtjes. Vandaar ook zijn voorkeur voor Brazilië, gevraagd naar zijn titelfavoriet, Nederland even buiten beschouwing gelaten. "De Brazilianen 57

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 39